[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.97W poczekalni rozluz
niło się trochę, wyszła wreszcie ostatnia z pań, wyniesiono jesz-cze jedno niemowlę i ostatni z czekających panów opuścił szpital, pozostawiając nakrześle w kącie damski płaszcz i męski parasol.Tereska miłosiernie wyniosła za nim teprzedmioty i ulokowała w taksówce, po czym wróciła do poczekalni. Po co oni przynoszą tu takie rzeczy?  rzekła w zadumie do wyglądającej z kory-tarzyka pielęgniarki. I tak widać, że mają pełne ręce roboty.Pielęgniarka pobłażliwie wzruszyła ramionami. Przy pierwszym przeważnie trochę głupieją  wyjaśniła. A pacjentki zawszeżądają innego ubrania, bo im się figura zmienia, a potem same zapominają, że chciałysię przebrać.Czy pani czeka może na panią Pastwiakową? Nie, ja czekam na list od pani Bednarskiej.Czy pani nie mogłaby się dowiedzieć.?Bardzo proszę.Bez listu od pani Bednarskiej w ogóle nie mogę stąd wyjść!. Urwanie głowy tu dzisiaj, wyjątkowo ciężki ten ostry dyżur!  westchnęła pielę-gniarka. Bednarska, tak? Zaraz tam kogoś zapytam.Tereska pozostała sama, ale na krótko.Po kilku minutach ta sama pielęgniarka wy-niosła niemowlę, za nią zaś wyszła jeszcze jedna młoda pani, na którą nikt nie czekał.Zaaferowana pielęgniarka przekazała niemowlę matce, pomamrotała coś o taksówce,kiwnęła głową Teresce i wyszła.Pani usiadła i zaczęła płakać.Po krótkiej chwili Tereska nie wytrzymała. Bardzo panią przepraszam  powiedziała niepewnie. Czy coś się stało.:.? Czy ja mogę pani jakoś pomóc.? Młoda matka odwróciła kuniej zapłakaną twarz. O Boże wielki!  wyszlochała. To potworna rzecz, w dniu urodzenia dzieckaodkryć, że jego ojciec jest idiotą! Pojęcia nie mam, co zrobić, Boże zmiłuj się! Jak to?  zaniepokoiła się Tereska. I co? Nieuleczalnie.? Co nieuleczalnie? Idiota? No pewnie.Czy pani wie, co on zrobił?! Pojechał w po-dróż służbową i złamał sobie rękę! I jeszcze rozbił samochód! Wczoraj, w jakichś Gna-tach! Nie wiem nawet, czy to miejscowość, czy chodzi o jego gnaty, leży w gipsie w szpi-talu w Gryf o wie i będą go tam trzymać tydzień! A ja muszę stąd wyjść.!  urwała,wybuchając obfitszymi łzami.Tereska słuchała zaskoczona, przestraszona, pełna współczucia i nieco oszołomiona.Mignęło jej w głowie, że znów jakiś mąż oddalił się od żony w niewłaściwej chwili, za-czynało to wyglądać wręcz na epidemię.Usiadła na krześle obok.Młoda matka pró-bowała otrzeć sobie oczy pieluszką. Odkryć, że jest się żoną idioty.!  wykrzyknęła we wzburzeniu. Wyrzucająmnie stąd, bo jest ostry dyżur, nie ma miejsc i sama rozumiem, że słusznie, jestem zdro-wa do obrzydliwości! Wysłałam wczoraj depeszę do siostry, ona przyjedzie, ale najwcze-śniej jutro albo pojutrze, ona ma własne dzieci, nie rzuci wszystkiego.!98Tereska rozważyła sprawę już w trakcie słuchania. Ale klucze od mieszkania pani ma?  spytała rzeczowo. Klucze mam, owszem. No to może się pani nie przejmować.Pomogę pani.Sprowadzę taksówkę i pojadęz panią, tylko doczekam się tu na list.%7łona idioty jęknęła rozpaczliwie. Ale ja nie mam nawet pieniędzy! Płaciłam za depeszę, kupowali mi różne rzeczyi już mi zabrakło, nie spodziewałam się przecież.! I w domu też nie mam, mam na ksią-żeczce! Nie zostawię dziecka i nie polecę na pocztę, a nosić ciężary jeszcze mi zabroni-li! Chryste, co ten kretyn narobił, czy on musiał łamać rękę w Gnatach.?! %7łeby chociażgdzieś bliżej.Tereska pośpiesznie przeliczyła w myślach zawartość portmonetki. Tym niech się pani również nie martwi, mogę pani pożyczyć.Zapłacę za taksów-kę, bo i tak pewnie pojadę nią dalej i pożyczę pani na jutro.Przepraszam, że nie zrobięzakupów, ale też mam na głowie potworność. O zakupy poproszę sąsiadkę  powiedziała żona idioty, nagle przytomniejąci spojrzała na Tereskę z rozjaśnioną twarzą.Następnie znów zaczęła płakać!  Do koń-ca życia się pani nie odwdzięczę!  wyłkała ze wzruszeniem. Z całego serca panidziękuję! Nie ma pani pojęcia, jaka to okropna rzecz tak wyjść z dzieckiem, kompletniesama i jeszcze bez pieniędzy! Pani jest cudowna! Z
rednio cudowna  skorygowała krytycznie Tereska. Wszystko będzie dobrze,tylko musi pani razem ze mną poczekać na list od pani Bednarskiej.Ust wreszcie dostarczono.Zawierał upragniony adres oraz tysiąc pełnych niepoko-ju pytań, które Tereska chwilowo całkowicie zlekceważyła.Wnosząc do windy za nowąznajomą niemowlę, pomyślała, że urodzaj na dzieci w jej życiorysie wzrasta w stopniuzastraszającym, pocieszyła się jednakże przypomnieniem, iż są to dzieci coraz młodsze,rychło zatem powinien nadejść kres możliwości.Zostawiła w pokoju błogo śpiące nie-mowlę i dwieście złotych i wybiegła, żegnana tysiącem podziękowań. Powinien istnieć specjalny zakaz wyjazdów dla mężów, którzy spodziewają siędzieci  oświadczyła stanowczo Okrętka bardzo póz
nym wieczorem. A
amać rękęw jakichś Gnatach, też coś.W razie wychodzenia za mąż zastrzegę to sobie przy ślubie,na wszelki wypadek na piśmie [ Pobierz całość w formacie PDF ]