[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Cała pochyła równina była nimi pokryta, świeżo skopana ziemia czerniła się wszęó
iemięó
y zielonością  i wszędy mrowiło się od pracującego ludu.Na pierwszych wałachmigotały także krasne czapki mołojców.�p ��m e i (łac.)  skromność.�p �t n (daw.)  podobno.�p �u g n (starop.)  myśliwska strzelba gwintowana.�p �v zg (łac.)  przykrość, niesmak.�p �w  sześćó
iesiąt.�p �x (daw.)  popsuć, tu: zabić.�p �y n en (z łac.)  umowa, ugoda, układy.�p �p i (starop.)  dużo, wiele.�p �� (z białorus.)  przykro, obrzydliwie.�p �� in a.in  liście buraczane; obraz
liwe określenie mieszkańców Litwy.�p �� z (z ��.c e: podejście, przybliżenie)  okopy, pozwalające podejść bliżej do obozu wroga.Ogniem i mieczem 416Książę stał także na okopie w towarzystwie starosty krasnostawskiego i pana Przy-jemskiego.Poniżej kasztelan bełski poglądał przez perspektywę�p �t na roboty kozackiei mówił do podczaszego koronnego: Nieprzyjaciel rozpoczyna regularne oblężenie.Wió
ę, że trzeba nam bęó
ie obronyw okopie po niechać i do zamku się przenieść.Dosłyszał te słowa książę Jeremi i rzekł pochylając się z góry ku kasztelanowi: Niechże nas Bóg od tego broni, bo dobrowolnie jakoby w potrzask byśmy lez
li.Tu nam żyć albo umierać. Takie i moje zdanie, choćbym miał co ó
ień jednego Burłaja zab3
ać  wtrąciłpan Zagłoba. Protestuję imieniem całego wojska przeciw zdaniu jaśnie wielmożnegokasztelana bełskiego. To do waści nie należy!  rzekł książę. Cicho waść!  szepnął Wołodyjowski ciągnąc szlachcica za rękaw. Wygnieciemy ich w tych zakrywkach jako krety  mówił Zagłoba  a ja wasząksiążęcą mość proszę, aby mnie pierwszemu pozwolił iść z wycieczką.Znają oni mnie jużdobrze, poznają jeszcze lepiej. Z wycieczką?&  rzekł nagle książę i zmarszczył brwi. Czekaj no waść& nocez wieczora bywają ciemne&Tu zwrócił się do starosty krasnostawskiego, do pana Przyjemskiego i do regimen-tarzy. Proszę waszmość panów na radę  rzekł.I zstąpił z okopu, a za nim udała się cała starszyzna. Na miłość boską, co waćpan czynisz?  mówił Wołodyjowski do Zagłoby. Cóżto? Służby i dyscypliny nie znasz, że do rozmowy starszych się mieszasz? Książę łaskawypan, ale w czasie wojny nie ma z nim żartów. Nic to, panie Michale!  odrzekł Zagłoba. Pan Koniecpolski, ojciec, srogi byłlew, a na moich radach siła�p �u polegał i niech mnie ó
iś wilcy zjeó
ą, jeżeli nie dlategopo dwakroć pogromił Gustawa Adolfa.Umiem ja z panami gadać! Albo i teraz!  za-uważyłeś, jak książę i �p �v , gdym mu wycieczkę doraó
ił? Jeżeli Bóg da wiktorię,czyja bęó
ie zasługa  co?  twoja?W tej chwili zbliżył się Zaćwilichowski. A co? Ryją! Ryją jak świnie!  rzekł ukazując na pole. Wolałbym, żeby to były świnie  odpowieó
iał Zagłoba  bo kiełbasy by namtanio wypadły, a ich padło i dla psów się nie przygoó
i.�
iś już musieli żołnierze kopaćstudnie w kwaterach pana Firleja, gdyż we wschodnim stawie od trupów wody nie znać.Nad ranem żółć w psubratach popękała i wszyscy spłynęli.Jak przyjó
ie piątek, nie bęó
iemożna ryb jeść, bo mięsem karmione. Prawda jest  rzecze Zaćwilichowski  starym żołnierz, a tyle trupa dawnomnie wió
iał, chyba pod Chocimiem�p �w przy szturmach janczarskich�p �x na nasz obóz. Zobaczysz go waszmość jeszcze więcej  ja to waszmości mówię! Myślę, że ó
iś wieczorem albo jeszcze i przed wieczorem znowu do szturmu ruszą. A ja powiadam, że do jutra zostawią nas w spokoju.Ledwie pan Zagłoba skończył mówić, gdy na szańcach kozackich wykwitły długiebiałe dymy i kule z szumem przeleciały nad okopem. Masz waść!  rzekł Zaćwilichowski. Ba! Sztuki wojennej nie znają!  odparł Zagłoba.Stary Zaćwilichowski miał jednak słuszność [ Pobierz całość w formacie PDF ]