[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Może w związku z tym pozostaje notatka, którą tu wypisuję z poznańskiej  Tęczy" nr 43 z roku 1928:  Wmiasteczku Kuncewicze na pograniczu wschodnim powstała wśród %7łydów nowa sekta religijna, którejczłonkowie uznają Chrystusa za Syna Bożego.Sekta szybko znajduje licznych zwolenników.Podczas jejnabożeństw, odprawianych po hebrajsku, wyznawcy czytają Nowy Testament".Ależ skąd w Kuncewiczachznawstwo hebrajszczyzny i skąd Nowy Testament w hebrajskim przekładzie?!Zażydzenie Kościoła byłoby szczytem tryumfów Izraela.Jak dalece umieją posłużyć się władzami, nawetkościelnymi, trafić do nich i nadużyć ich zaufania, okazało się w Paryżu, gdy Drumont wydał w roku 1886 dwatomy swej "La France juive", redagował następnie "Libre Parole" z hasłem "La France aux Francais" (1892),zakładał Ligue antisemite i Grand Occident de France i utworzył w parlamencie koło antysemickie złożone z19 posłów, a które już w roku 1902 zdołało ocalić zaledwie trzy mandaty.Kościół stanął przeciwkoDrumontowi zaraz na początku jego akcji, kiedy nie można było jeszcze zarzucać mu że postępowałniezręcznie (pod koniec nieraz operetkowo: obleganie domu redakcyjnego, szumne zakładanie Ligue pour le1659Phi I 1641660Sr 7, 8, 234Print to PDF without this message by purchasing novaPDF (http://www.novapdf.com/)refus de 1'impot, która to  liga" liczyła aż ośmiu członków; kandydowanie do Akademii itd).Głównymprzeciwnikiem Drumonta był Leon Taxil,  literat".Co za literat, znać z tytułów jego dzieł: Amours secr�tes dePie IX, Vierge aux cabinets, Les Pornographes Sacr�s: la confession et les confesseurs.Temu to Taxilowipowiodło się zorganizować akcję katolicką przeciw antysemityzmowi Drumonta; pozyskał nawet do niejarcybiskupa paryskiego, nawet nuncjusza, a tak sobie poczynał, jak gdyby miał mandat od Kościoła dozwalczania Drumonta1661.Potem, dokonawszy swego z pomocą hierarchii kościelnej, odkrył swoje prawdziweoblicze z okrutnym szyderstwem, które reklamowane rozległo się na całą Europę.Jeszcze dosadniejszego przykładu wyzyskania Kościoła przez %7łydów dostarczyło stowarzyszeniemiędzynarodowe, złożone z samych kapłanów katolickich, pod nazwą:  Amici Israel".Organizacja ta rozwijałasię wspaniale (sama szybkość rozwoju pobudza do zastanowienia), lecz po dwóch zaledwie latach istnieniaOjciec Z
w.rozwiązał ją.Krążyło o tym niemało domysłów.Informacji o samym stowarzyszeniu udzielił u nasks.kanonik Jan Korzonkiewicz w artykule podpisanym całym nazwiskiem a umieszczonym w numerze 110 Głosu Narodu" z roku 1928.Informacje te są ważne, a ponieważ artykuły zamieszczane w dziennikach ginązazwyczaj bez śladu, przepisuję tu ten artykuł niemal w całości, opuszczając tylko cytaty Pisma Z
w. W dniu 24 lutego 1926 r.w Rzymie zostało założone międzynarodowe stowarzyszenie kapłanów podnazwą  Amici Izrael".Założycielem był ks.dr Antoni van Asseldonk, prokurator generalny Zakonu św.Krzyża, rodowity Holender, człowiek niezwykle wykształcony, władający szeregiem języków, uprzejmy iskromny, a przy tym wpływowy i cieszący się bardzo rozległymi stosunkami, nade wszystko zaś wzorowykapłan.Zwiedziwszy Polskę, Rumunię, Austrię i Węgry, zetknął się on tam ze sferami żydowskimi."Przystąpienie Asseldonka do zakładania stowarzyszenia  Amici Israel", spotkało się z niechęcią ze stronywielu księży za granicą.W samym Rzymie poczynania jego przywitano natomiast przychylnie, a Ojciec św.Pius XI nawet udzielił mu swego błogosławieństwa. Międzynarodowe to stowarzyszenie, do którego mogli należeć tylko księża, założyło swoją siedzibę wRzymie w dzielnicy 18, przy via di Monte Tarpeo 54.Prezesem był opat benedyktyński, B.Gariader, jegozastępcą Don Vedustus Vanneufyille, kanonik kapituły laterańskiej.Sekretariat generalny, a zatem głównyciężar pracy, objął sam ks.dr Van Asseldonk.Do rady nadzorczej należeli tacy mężowie, jak znanydominikanin Garrigou-Lagrange, profesor Collegium Angelicum, redemptorysta Korneliusz Damen, prof.teologii w  Propagandzie", O.Himmelreich, sekretarz generała Franciszkanów i kanonik Karol Chuard wRzymie.Pierwszym protektorem był kardynał van Rossum, drugim kardynał Fr�hwirth.Poza Rzymemzgłoszenia na członków przyjmowało biuro w Monachium, Pfandhausstrasse I.Stałych składek nie ściągano odczłonków: na pokrycie kosztów przyjmowano dobrowolne datki.Do kwietnia 1927 roku do stowarzyszenia zapisało się 18 kardynałów, około 20 arcybiskupów i biskupów icoś około 2.000 księży rozmaitych krajów.Między zapisanymi członkami byli kardynałowie : Bonzano,Casanova v.Casol, Faulhaber (arcybiskup monachijski), Fr�hwirth (były nuncjusz w Monachium i poprzednikkardynała Lauri ego na stanowisku wielkiego penitencjonarza), Gasparri (krewniak kardynała-sekretarzastanu), Gasquet, Kakowski, Laurenti, Lucidi, Maurin (arcbp lugduński), Merry del Val (dawniejszy sekretarzstanu Piusa X), Perosi, Pompili, Raconesi, van Rossum (prefekt  Propagandy"), Schulte (arcbp koloński) iTosi.Nadto przystąpiło ośmiu generałów zakonów, cały episkopat holenderski i wszystek kler Finlandii [ Pobierz całość w formacie PDF ]