[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Piloci-najemnicy statków floty Kessel, którzy do tej pory strzelali do Sokoła , na widok imperialnych jednostek potracili głowy.Niektórzy zmienilikurs i zawrócili, chcąc uciec pod osłonę planety.Inni wpadli w panikę i otworzyliogień do gwiezdnych niszczycieli.Admirał Daala starała się dowodzić całą flotą, wydając rozkazy ze stanowiskadowodzenia na mostku flagowego statku.Niespodziewany widok setekdziwacznych statków po drugiej stronie Otchłani w pierwszej chwili ją przeraził.Zareagowała jednak bardzo szybko.- Uruchomić osłony! - rozkazała.- To była pułapka! Siły Rebeliantów przezcały czas tu na nas czekały.W jaki sposób Hanowi Solo udało się oszukać jej androida do przesłuchań? -pomyślała.- Czy możliwe, żeby Rebelianci dowiedzieli się o LaboratoriumOtchłani? Czy wysłali Solo z wyssaną z palca historią, żeby wciągnął jej flotę wzasadzkę, w której bez trudu mogła zostać unicestwiona?Patrzyła, jak obce jednostki otwierają ogień do jej niszczycieli, alenatychmiast stwierdziła, że siłą ognia nie dorównują jej statkom.Mimo wszystkowielki moff Tarkin oddał do jej dyspozycji broń wystarczającą do niszczeniacałych planet.- Pogotowie bojowe! Zniszczymy tę hałastrę raz na zawsze! - Wskazałagromady myśliwców latających przed dziobami jej jednostek.- Otworzyć ogień!244Luke i Lando patrzyli na siebie przez chwilę, a w tym czasie laserowebłyskawice przecinały przestworza wokół ich statku.Nikt jednak nie mierzył donich.- To może być jedyna szansa, żeby się stąd wynieść -zauważył Lando.- Ta-a, może nawet nie zwrócą uwagi, że nas nie ma - zgodził się z nim Luke.- Ale skąd, u licha, wzięły się tu gwiezdne niszczyciele?Nagle z głośnika komunikatora  Sokoła rozległ się melodyjny dz
więk,bardzo charakterystyczny, gdyż zabrzmiał tak niewinnie na tle różnychalarmowych pisków słabnących pól osłon i przeciążonej aparatury.Landospojrzał na komunikator.- Otrzymujemy jakąś wiadomość na kanale łączności o częstotliwościprywatnej - powiedział, marszcząc brwi.- Jakim cudem ktoś może znać tęczęstotliwość? Skąd może ktoś nawet wiedzieć, że frachtowiec ma taki prywatnykanał?W tej samej chwili usłyszeli zagniewany głos Hana Solo.- Ktokolwiek jest na pokładzie  Tysiącletniego Sokoła , lepiej niech podajakiś ważny powód, dlaczego leci moim statkiem!- Han! Czy to ty? - odezwał się Lando.Luke poczuł, jak jego serce przenikafala wzruszenia.- Lando? - odezwał się Han po krótkiej ciszy.W tej samej chwili jego okrzykradości został zagłuszony przez ryk Chewbaccy.- Skąd się tam wziąłeś?Wokół nich krzyżowały się oślepiające sztychy światła, dowodzące, żewalczące strony uruchomiły wszystkie swoje turbolasery i działa.Obie floty jaksmoki krayt walczące o samicę zwarły się w morderczej walce, w którejdozwolone były wszystkie chwyty.- Posłuchaj, Han - rzekł Lando.- Jest ze mną Luke.Porwaliśmy twój statek zbazy na księżycu Kessel, ale nasz komputer nawigacyjny nie działa i nie możemydokonać skoku w nadprzestrzeń.Statkiem zakołysała jakaś silna eksplozja od sterburty, ale większośćjednostek floty Kessel starała się koncentrować ogień na imperialnychniszczycielach admirał Daali, stanowiących o wiele większe zagrożenie.Chociażnie miały najmniejszych szans, trzy lekkie krążowniki klasy Karrak ustawiły sięw szyku i zaczęły zasypywać ogniem  Bazyliszka.W głośniku komunikatora było słychać, jak Han z kimś się porozumiewa.Póz
niej znów zwrócił się do Calrissiana.- Możemy przesłać współrzędne bezpośrednio twojemu komputerowi, Lando,a następnie razem dokonamy skoku w nadprzestrzeń i obierzemy kurs naCoruscant.Lando przygotował komputer, przez kilka chwil przyglądał się wyświetlanymna ekranie liczbom, a póz
niej triumfalnie uniósł rękę z zaciśniętą pięścią.- Mam! - krzyknął.- Artoo, przygotuj się do skoku.- Tylko nie uszkodz
mojego statku, Lando - odezwał się Han.- Dam ci sygnał.- Masz na to moje słowo - odparł Calrissian, przebierając palcami po dobrzeznanych przyciskach i przełącznikach pulpitu  Sokoła.- Gotów do skoku - oznajmił Han.245Nie przestając strzelać z jonowych dział i turbolaserów, flota Kessel starałasię oskrzydlić niszczyciele Daałi.Z ich hangarów wyroiły się jednak eskadrymyśliwców typu TIE, by dokonać prawdziwej rzezi wśród nie potrafiącychwalczyć w szyku statków Doole a.- Na twój sygnał, Han!- Teraz!Przed skokiem ujrzeli jeszcze, jak pod wpływem skoncentrowanego ogniadział  Mantykory i  Gorgony gigantyczny kadłub szturmowego krążownikaklasy Loronar eksploduje i staje w ogniu.Patrzyli, jak płonący wrak zaczynadryfować i wirować, po czym jak taran uderza w burtę  Bazyliszka , wgniatającdolną część kadłuba przypominającą grot strzały i wzniecając pożar.Póz
niej wszechświat wypełnił się świetlistymi smugami.246Rozdział 29Powitanie w domu spełniło wszystkie oczekiwania Hana.Podczas długiegolotu przez nadprzestrzeń myślał o tym niemal cały czas.Leia z bliz
niętami czekała na jednym z najwyżej położonych lądowisk, ażPogromca Słońc i  Tysiącletni Sokół skrzydło w skrzydło opadną na platformę.Han przeszedł przez właz Pogromcy i zaczął schodzić po drabince, ale zanimzdążył postawić nogę na płycie, Leia podbiegła i porwała go w objęcia.- Cieszysz się, że wróciłem? - zapytał.- Tęskniłam za tobą! - odparła, a potem wycisnęła na jego ustach długipocałunek.- Wiem o tym - odparł, szelmowsko się uśmiechając.Odsunęła się i oparła dłonie na biodrach.- Co takiego? - powiedziała.- Czy to znaczy, że ty za mną nie tęskniłeś?Han z udanym zażenowaniem spuścił oczy.- No wiesz, najpierw rozbiliśmy się na Kessel, potem utknęliśmy w kopalniachprzyprawy, a póz
niej w samym środku gromady czarnych dziur pochwycili nasimperiami oprawcy.Prawdę mówiąc, wszystko działo się tak szybko, że nawet niemiałem czasu.Kiedy spojrzał na twarz Leii i stwierdził, że żona zamierza chyba wymierzyćmu cios pięścią, wyszczerzył zęby w uśmiechu.- Ale mimo tych wszystkich przygód nie pamiętam nawet dwóch sekund,podczas których nie tęskniłem za tobą całym sercem.Leia znów go pocałowała.Po rampie  Sokoła zjechał Artoo, a Threepio na ten widok pospieszył gopowitać.- Artoo-Detoo! - zawołał.- Jestem rad, że cię znowu widzę! Nie uwierzysz, ilemiałem kłopotów, kiedy ciebie nie było!Artoo zapiszczał coś, czego nikt nawet nie starał się przetłumaczyć [ Pobierz całość w formacie PDF ]