[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Dume diskoni�is tra la urbo, kio okazas en la kastelo, kajjam granda homamaso kunvenis kaj pa�is post la malgajamar�antaro.�iuj grumblis kontra� la verdikto, sed ankora� multe plikontra� la hetmano, kaj �iuj anka� kore beda�ris la povrajnkondamnitojn, kiuj en blankaj mortkiteloj, nudpiedaj, pa�isla mal�ojegan vojon.Anta� iliaj okuloj nigris kaj funebra so-norado sonis al ili kiel el nebulo.Ili pluiris kvaza� en horora vizio.La terura fino alhastistiom abrupte, tiom neatendite.Neniu el ili pensis pri �i, �arla hetmano preska� �is tiu tempo ilin konsolis, ke estos bone.Kaj por �ia maljusta�o ankora� morto! Kaj la infanoj, povrajinfanoj hejme kaj la edzinoj! Kia krueleco.Ne eblas! Tiel so-nis en ilia ekscitita interno.Sed la katenoj, blanka mortkiltelo,la funebra sonorado. Sed eble �io-�i estas nur por timigo.La sinjoroj volas ilin puni per morto-teruro.Kiam ili alvenos,anoncos la hetmano amnestion al ili.Tiel ili pensis, per tiulasta fajrero de la espero ili konsolis sin.Ili preterpasis la fortikan kastelon de Pod�brady, sur ebe-na�o apud Elbo, preteriris vila�eton Kluk kaj alvenis al la mal-�oja loko en herbejoj, inter komunumoj Polab� kaj Kluk.Mal-juna pirarbo disbran�i�is super la senkapigejo; ankora� plilar�bran�a kverko, kiu altis super �i.�iaj potencaj malsuprajbran�oj malalten klini�is, preska� �is la herbejo.Apud tiu kverko haltigis la mar�antaron, apud tiu kverkoekiris de sur �evalo la hetmano el Pod�brady al ekzekutistoKolou�: Ekzekutu!281MALNOVAJ MITOJ �E�AJeLIBROTiu ununura vorto vanigis la lastan esperon.Jam la mini-stoj vidis, ke ili ne revenos.�io �irka�e, �io estas terura vero,nenio estas por timigo.�i tien estis la lasta vojo, �i tie estasla lasta halto, kaj poste  eterno.-La kolero estingi�is; aflikto kaj bda�ro malgajigis koron dela ministoj, kaj ilia menso, lasinte la teran polvon, levi�is al la�ielo.Nur tie estis la justeco.Kvaza� ili interkonsenti�us, ili�iuj samatempe ekgenuis kaj komencis elprofunde de la koropre�i: Dio Patro, vi scias kaj konas �ies maljusta�on, volu sendi�ielan roson, �i forlavu nian senkulpan sangon!Ilia kortu�a vo�o sonis tra la profunda, trista silento.�iu-jn en la homamaso kaptis beda�ro.Anka� ekzekutiston Ko-lou�.Havante jam en la mano elingitan glavon, li �etegis �insub la pirarbon kaj en emocio, eksciti�o li ekkriis: Mi ne ekzekutos!Kaj tiel ekzekutisto So�or, ne povante al la hetmano, siamastro rifuzi, elpa�is kaj faris, kion la senkompata estro or-donis.La unua ekgenuis x
imon, la pli a�a, sub unu el la potencajbran�oj de la lar�bran�a kverko.�i �vebis super li kiel balda-keno.Tra �ia verdeta lumeto kaj ombro eksvingis la glavo dela ekzekutisto.Sangofluo alten �prucis kaj aspergis, inundisla kverkan bran�on tiom, ke de sur �i, kvaza� post pluvego,abundaj ru�aj gutoj falis.Post x
imon ekgenuis Pr��a, lia pli juna frato, poste �ern�,poste Opat kaj lia frato, �iuj dek, unu post la alia.Kiam lalasta senviva falis en la herbon ver�itan de sango, subite mon-tri�is sur la serena �ielo nubeto.Kaj tiu mirige vasti�is kajkreskis, �is �i i�is grandega ni�ra�o, kiu kovris la tutan �ielon.282MALNOVAJ MITOJ �E�AJeLIBROEl la nub-obskuro ektrondris kvaza� vo�o de di-kolero, vent-ego subite penetris en la maljunajn kverkon, pirarbon, kajiliaj bran�oj skui�is kaj impete ekmu�is.La homoj sur la senkapigejo rememoris la pre�on de lapovraj ministoj, apena� finsoninta; ili krucsignis sin, timekuris hejmen kaj �iuj konsternite ripetis: La Di-ju�o! Jen la Di-ju�o! Dio ela�dis ilin! Li ela�dis la senkulpajn vo�ojn!Apena� ili enfosis la mortajn ministojn en la foso, ekis plu-vo, terura pluvego.La hetmano mem, rajdante al la kastelo,ekglitis en la pordego kun la �evalo kaj falis.La pluvego mu�is la tutan tagon, tutan nokton, kaj deno-ve tagon kaj nokton kaj tiel dum na� tagoj kaj noktoj, sen�ese�is sekaj riveretoj �an�i�is en riverojn, �is fluegoj detruiskampojn kaj kavigis ravinojn �ikra� Pod�brady kaj Kutn� Ho-ra [ Pobierz całość w formacie PDF ]