[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jak sądzę,należał on do jakiegoś olbrzyma; prócz tego bowiem, że ciała wszystkich ludzi były znacznie większe niż nasze,giganci przewyższali całą resztę149.Zwróćmy uwagę, że Augustyn podaje dwie informacje: (1) groby olbrzymów były odsłaniane wwyniku różnych zjawisk naturalnych - do tej kwestii jeszcze wielokrotnie będziemy wracać, oraz że (2)widział ząb jednego z takich olbrzymów.Stephen Quayle, badacz zajmujący się problemem gigantów, zwrócił uwagę, iż Augustyn byłprzekonany, że ludzie  byli niegdyś znacznie więksi i żyli dłużej niż dzisiaj, a na przestrzeni wiekówzmniejszali się aż do obecnych rozmiarów"150.Wspomniał też, że islam głosi, iż Adam był wysoki jakpalma151.Sytuacja jest tym dziwniejsza, że Ojcowie Kościoła i dawni autorzy eklezjastyczni bynajmniej nieodrzucali pogańskich mitów jako wytworu fantazji, lecz - jak się wydaje - starali się znalez
ć jakieśprozaiczne wyjaśnienie zawartych w nich stwierdzeń.Jak ujął to badacz celtyckiej starożytności PaulPezron:Wszyscy starożytni ojcowie, którzy w swoich pismach podjęli się obalenia boskości tych wymyślonych bogów152,mówili o nich w podobny sposób jak Tertulian: bez skrupułów twierdzili, że Saturn i Jowisz byli wojowniczymi ipotężnymi ludz
mi, którzy władali narodami, a każdy może przeczytać, co na ten temat pisali Atanagoras, Teofil zAntiochii, Minucjusz Feliks, Arnobiusz, Laktancjusz, Augustyn i inni153.Cytat ten jest intrygujący również z innego powodu - będący jego z
ródłem Paul Pezron, badaczzajmujący się historią Celtów, twierdził, że legendarna wojna tytanów z greckiej mitologii mogła byćnawiązaniem do rzeczywistych wydarzeń.Pezron uważał, że pierwotna rasa gigantów migrowała w dwóch grupach plemiennych, z którychjedna dotarła do Europy, druga zaś do Azji Mniejszej154.Grupa z Azji Mniejszej, gomariańskie plemięSaków, dotarła tam, podążając za swoim przywódcą Akmonem, i założyła na wybrzeżu Morza148S.Quayle, Genesis 6 Giants: Master BuiIders of Prehistorie and Ancient Cińlizations, Bozeman 2005, s.182.149Z
więty Augustyn (z Hippony), O długim życiu ludzi przed Potopem i większych rozmiarach ich ciał, rozdział XI, s.322-325, cytat za Stephenem Quayle'em, Genesis 6 Giants: Master Builders of Prehistorie and Ancient Chilizations, op.cit., s.250-251.150S.Quayle, Genesis 6 Giants., op.cit., s.250.151Ibidem.152Wczesny autor chrześcijański.153S.Quayle, Genesis 6 Giants., op.cit., s.236, za: P.Pezron Antiquities of Nations, s.74-75.154Ibidem, s.239.Cytuję pracę Quayle'a jako główne z
ródło, ponieważ praca Pezrona jest trudniej dostępna.75Czarnego miasto nazwane Temikyrą na cześć jego wnuczki Temis.Lecz historia przybrała dziwny obrót, kiedy owi olbrzymi osadnicy w północnej Anatolii zaczęlinazywać samych siebie tytanami.Zacytujmy znowu Stephena Quayle'a:  To interesujący (iniedostrzegany przez większość współczesnych historyków) zbieg okoliczności.Przekaz ogomariańskich olbrzymach został utrwalony w greckiej mitologii; byli oni rzeczywistymi osobami oogromnych rozmiarach, traktowanymi jak bogowie.Tak więc niektórzy z greckich bogów nie byli tylkomitycznymi postaciami, lecz wywodzili się od prawdziwych postaci historycznych"155.Ale jak to możliwe?Syn Akmona, Uranos, który po nim panował nad nowo podbitymi ziemiami, był czczony przezpoddanych jako  człowiek z nieba"156.Jak zauważył Pezron, antyczny autor Simias z Rodos określałUranosa imieniem Akmonides, czyli  syn Akmona"; jego opinię podzielał też Hezychios157.Innymisłowy,  z tej jednej rodziny gigantycznych gomariańskich książąt pochodzili �ci, którzy stali sięnajwiększymi i najstarszymi bogami pogańskiego świata�"158.Wydaje się więc, że opinie niektórychOjców Kościoła i innych wczesnych autorów chrześcijańskich miały antyczne z
ródła.2.y
R�DA
A KLASYCZNEAle to nie wszystko -  gdy mało istotne (i często nieprawdziwe) historie o Neronie i jegoskrzypcach czy o Juliuszu Cezarze i Brutusie wciąż są opowiadane, coś tak zdumiewającego jak fakt,że rzymskie legiony walczyły pewnego razu przeciwko olbrzymom, trzyma się w tajemnicy"159.Słynnyrzymski historyk i uczony Pliniusz Starszy pisał, że kości jednego z takich gigantów, którego widzieliRzymianie, kiedy jeszcze żył, zostały  przywiezione przez Marka Skaurusa z Joppy w Judei (.).Potwór ów miał ponad 12 metrów wzrostu i żebra większe niż indyjskie słonie, kręgosłup zaś byłgruby na 45 centymetrów"160.Wydaje się, że odkąd Rzymianie, w osobie Juliusza Cezara, zwrócili pożądliwe oczy na Galię, ichzdyscyplinowane legiony były nękane przez północny odłam Gomarian - plemię, które migrowało doEuropy.Tutaj Rzymianie napotkali nowego i groz
nego przeciwnika: Celtów i ich kuzynów Teutonów,czyli Germanów.�w nowy nieprzyjaciel nie przypominał tego, z czym dotychczas zetknęli się Rzymianie - odkartagińskich armii Hannibala z ich słoniami bojowymi po wszelakie podstępy i intrygi.Niewiele wiadomo o ludziach, których nazywamy Celtami.Wiemy, że przywędrowali przez AzjęMniejszą i północną Europę na tereny celtyckiej Walii, Szkocji i Irlandii.Większość poświęconych im155Ibidem, s.240.156Ibidem.157Ibidem.158Ibidem, s.241, za Pezron.159Ibidem, za: Pezron, s.51.160J.F.Healy (tłum.i red.) Pliny the ElderNatural History- A Selection, Penguin Books.76relacji zawiera wzmianki o olbrzymach, których można było wśród nich spotkać.Antyczny greckihistoryk Pauzaniasz nazywał ich  najwyższymi ludz
mi na świecie".Współcześni historycy uważajądziś, że olbrzymi wśród Celtów stanowili klasę rządzącą, która sprawowała kontrolę nad większościąceltyckich plemion.(.)Współczesny historyk Gerhard Herm przyznaje, że Celtowie byli  jasnowłosymi olbrzymami",którzy wzbudzali strach w sercach wszystkich wrogów, nawet najpotężniejszego z potężnych, Rzymu.Celtowie stoczyli kilka zaciekłych wojen z Rzymem i wiele rzymskich posterunków zdobyli, splądrowalii spalili do gołej ziemi.Wprawdzie Rzymianie w końcu wymyślili sposób, by pokonać tych olbrzymichwojowników, atakując ich nogi, nieosłonięte wielkimi tarczami, których używały te stworzenia, leczniebieskoocy, jasnowłosi giganci wprawiali w przerażenie tych, którym przyszło po raz pierwszyzmierzyć się z nimi w walce161.O ogromnych rozmiarach Celtów donosili nie tylko rzymscy historycy po podboju Galii.Greccyhistorycy Arian i Diodor również pisali o ich niezwykłym wzroście; Arian wspomniał o nich w związku zpodbojami Aleksandra Wielkiego, który zetknął się z Celtami, gdy spalił jedno z ich miast nadDunajem w 335 roku p.n.e.162 Poza tym kiedy Aleksander pytał Celtów, czego najbardziej się boją,uzyskał intrygującą odpowiedz
, iż największy lęk budzi w nich to, że  niebo mogłoby spaść im nagłowy"163.Najwyraz
niej więc Celtowie przechowali w wierzeniach i legendach wspomnienie o tym, żedawno temu coś podobnego już się wydarzyło.Ale poza Galią, na wschód od Renu rzymskie legiony napotkały jeszcze groz
niejszego przeciwnika- jedynego przeciwnika, który kiedykolwiek pokonał słynne legiony i uniemożliwił Rzymianom podbójcentralnej Europy - terenu dzisiejszych Niemiec.Wrogiem tym byli Teutoni, czyli Cymbrowie, czyli.Germanowie.Klasyczny historyk Strabon pisał o tych ludach, że były  dziksze, wyższe i miały bardziejżółte włosy"164 [ Pobierz całość w formacie PDF ]