[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Jasne, jedz  zachęcam ją.Bonnie trzyma bułkę tak, jakby nie była pewna,że to się dzieje naprawdę, a potem zatapia w niej zęby raz za razem, nie możeprzestać. Jest smaczniejsza, kiedy się ją żuje. Kiwa głową i usiłuje zwolnićtempo, ale dobrze wiem, jakie to trudne, kiedy brzuch jest kompletnie pusty.Herbata chyba już gotowa. Wyłuskuję puszkę z popiołu, a Twill wyciąga zplecaka dwa blaszane kubki.Nabieram nimi napój i stawiam je na podłodze,żeby ostygły.Twill i Bonnie siedzą ramię w ramię, jedzą, dmuchają na herbatę isączą ją drobnymi łykami, kiedy ja dorzucam do ognia.Czekam, aż zacznąoblizywać zatłuszczone palce, i wówczas zadaję pytanie: Więc jak to z wami było?Wtedy mi opowiadają.Niezadowolenie w �smym Dystrykcie narastało od zakończenia GłodowychIgrzysk, choć oczywiście mieszkańcy zawsze byli sfrustrowani, ale nie aż tak.Różnica polegała na tym, że mówienie o tym przestało im wystarczać, a plandziałania nabrał realnych kształtów.Fabryki tekstylne zaopatrujące Panem sąwyposażone w hałaśliwe urządzenia, co sprzyja upowszechnianiu wiadomościbez ryzyka wpadki.Ludzie powtarzali sobie informacje na ucho, a słowa,niezauważone i niekontrolowane, zaczęły się rozprzestrzeniać.Twill uczyła wszkole, Bonnie była jedną z jej uczennic.Po ostatnim dzwonku obie szły nacztery godziny do szwalni specjalizującej się w produkcji mundurów dlaStrażników Pokoju.Bonnie, zatrudniona w magazynie jako kontrolerka jakości,w ciągu kilku miesięcy wykradła dwa kompletne mundury, raz ukrywając but,kiedy indziej spodnie.Uniformy były przeznaczone dla Twill i jej męża, którzypo wybuchu powstania mieli odegrać istotną rolę, a mianowicie powiadomićinne dystrykty o tym, co się dzieje, gdyż tylko wtedy rebelia miała szanse sięrozprzestrzenić i zakończyć sukcesem.Dzień, w którym przyjechałam z Peetą do �semki w ramach TourneeZwycięzców, był okazją do przeprowadzenia swoistej powstańczej próby.Buntownicy wmieszali się w tłum i zajęli strategiczne stanowiska, zgodne zwcześniejszym przydziałem.Drużyny skupiły się przy budynkach, którewybrano na cele przeznaczone do przejęcia po rozpoczęciu zrywu.Na tympolegał plan: należało przechwycić ośrodki władzy w mieście, takie jak PałacSprawiedliwości, Komenda Główna Straży Pokoju oraz Ośrodek A
ączności naplacu.Na celowniku powstańców znalazły się także inne miejsca w dystrykcie:linia kolejowa, spichlerz, elektrownia oraz arsenał.Powstanie wybuchło w wieczór moich zaręczyn, kiedy Peeta padł na kolana iprzed kapitolińskimi kamerami zadeklarował wieczną miłość do mnie.Momentrebelii był dobrany idealnie, bo wszyscy w Panem musieli obowiązkowoobejrzeć naszą rozmowę z Caesarem Flickermanem, kluczowy punkt TourneeZwycięzców.Mieszkańcy �smego Dystryktu mieli pretekst, żeby po zmrokuwylec na ulice i zebrać się wokół różnych Ośrodków A
ączności.W innychokolicznościach takie zachowanie byłoby zbyt podejrzane.Tego wieczoru ogodzinie ósmej wszyscy zgodnie z ustaleniami znalez
li się na placu.Buntownicy naciągnęli maski i rozpętało się piekło.Wzięci przez zaskoczenie i przytłoczeni liczebnie Strażnicy Pokoju początkowoulegli.Powstańcy zagarnęli Ośrodek A
ączności, spichlerz i elektrownię, a dziękizwycięstwu nad strażnikami weszli w posiadanie broni.Zaświtała nadzieja, żezryw nie jest czystym szaleństwem, rebelianci uwierzyli, że jeśli zdołająpowiadomić resztę dystryktów, być może uda się obalić rząd w Kapitolu.Potem jednak nastąpił kontratak.Strażnicy Pokoju zaczęli przybywać tysiącami,poduszkowiec zbombardował umocnienia rebeliantów i obrócił je w perzynę.Zapanował kompletny chaos, a ludzie myśleli tylko o tym, żeby przeżyć.Odbicie miasta zajęło władzom niecałe dwie doby, a przez następny tydzieńobowiązywał całkowity zakaz opuszczania mieszkań, odcięto dostawy żywnościi węgla.Program telewizyjny nadawano rzadko i tylko po to, żeby pokazywaćrejestrowane na placu sceny wieszania rzekomych podżegaczy.W końcu, kiedycały dystrykt znalazł się na skraju śmierci głodowej, wydano rozkaz powrotu donormalnego życia.Dla Twill i Bonnie oznaczało to powrót do szkoły.Zryte lejami po bombachulice były nie do przebycia, więc obie spóz
niły się do pracy w fabryce.Pozostało im do przejścia jeszcze sto metrów, kiedy budynek eksplodował,zabijając wszystkich w środku, łącznie z mężem Twill oraz całą rodziną Bonnie. Ktoś z pewnością powiadomił Kapitol, że idea powstania wyszła z naszejfabryki  wyjaśnia Twill słabym głosem.Obie uciekły do mieszkania Twill, gdzie czekały przygotowane mundurystrażników, i zebrały jak najwięcej prowiantu.Bez oporów ukradły jedzeniesąsiadom, co do których śmierci nie miały żadnych wątpliwości, a następnieruszyły na stację kolejową.W magazynie przy torach przebrały się w mundury itak zamaskowane wśliznęły się do wyładowanego tkaninami wagonu pociągudo Szóstego Dystryktu.Wyskoczyły po drodze, kiedy skład się zatrzymał w celuuzupełnienia paliwa, i dalej powędrowały pieszo.Ukrywały się w lesie, ale szływzdłuż torów, żeby nie zabłądzić.W ten sposób dwa dni temu dotarły naobrzeża Dwunastego Dystryktu, gdzie musiały zrobić przymusowy postój, kiedyBonnie skręciła nogę w kostce. Rozumiem, dlaczego uciekacie, ale co chcecie znalez
ć w TrzynastymDystrykcie?  zastanawiam się głośno.Bonnie i Twill wymieniają nerwowe spojrzenia [ Pobierz całość w formacie PDF ]