[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Lecz jeśli winny byłby pan Entwhistle, dlaczego sam do mnieprzyszedł?Na to pytanie można odpowiedzieć, że bardzo często morderca jest zbyt pewiensiebie.Teraz zajmijmy się dwójką obcych.Pan Guthrie i zakonnica.Jeśli pan Guthrie jestnaprawdę panem Guthrie, krytykiem sztuki, to jest niewinny.To samo dotyczy zakon-nicy.Naturalnie jeśli była to prawdziwa zakonnica.Pytanie zatem brzmi, czy byli onitymi, za kogo się podawali, czy kimś innym.Powiedziałbym, że przez tę sprawę przewija się dziwny, nazwijmy to, motyw zakon-nicy.Do drzwi domu pana Timothy ego przychodzi zakonnica i pannie Gilchrist wydajesię, że jest to ta sama zakonnica, którą widziała w Lytchett St.Mary.Również zakonnicaczy zakonnice przyszły do  Enderby dzień przed śmiercią pana Abernethie ego. Założę się, że to zakonnica  mruknął George Crossfield. To są fragmenty naszej układanki  ciągnął Poirot. Z
mierć panaAbernethie ego, morderstwo Cory Lansquenet, zatrute ciasto weselne, motyw zakonni-cy.Moją uwagę przyciągnęły jeszcze inne aspekty sprawy.Wizyta krytyka sztuki, zapachfarby, pocztówka z przystanią w Polflexan i w końcu bukiet woskowych kwiatów stoją-cych na malachitowym stoliku, na którym teraz znajduje się chińska waza.Rozmyślając nad tymi właśnie sprawami odkryłem prawdę, i tą prawdą chcę sięteraz z państwem podzielić.Pierwszą część zdradziłem rano.Richard Abernethie umarł nagle, ale nikt nie po-dejrzewałby, że ktoś skrócił jego żywot, gdyby nie słowa Cory.Cała sprawa zamordo-wania Richarda Abernethie ego opiera się na jej słowach.Wszyscy uwierzyliście, że na-prawdę popełniono morderstwo, nie z powodu samych słów, lecz z powodu charak-teru Cory Lansquenet.Ponieważ Cora znana była z tego, że mówiła kłopotliwą prawdę.Zatem w tej całej sprawie chodzi nie o to, co Cora powiedziała, lecz o samą Corę.Doszedłszy do tego wniosku, postawiłem sobie następujące pytanie: Jak dobrzeznali państwo Corę Lansquenet?Poirot zamilkł. Co pan ma na myśli?  spytała ostro Susan. Wcale jej dobrze państwo nie znali  odpowiedział sam sobie Poirot. Młodszepokolenie nigdy jej nie widziało, w każdym razie nie w młodości.Były tylko trzy osoby,które naprawdę znały Corę.Lanscombe, kamerdyner, stary i niemal ślepy, pani MaudeAbemethie, która widziała ją tylko kilka razy tuż przed i po swoim ślubie, i pani HelenAbernethie, znająca ją dobrze, ale przed dwudziestu laty.Powiedziałem więc do siebie:  A jeśli to nie Cora Lansquenet, tylko ktoś inny przy-jechał na pogrzeb?165 Chce pan powiedzieć, że ciotka Cora.nie była ciotką Corą?  spytała niedo-wierzająco Susan. I że nie ją zamordowano? Nie nie, zamordowano Corę Lansquenet.Ale to nie ona przyjechała na pogrzebbrata.Kobieta, która przyjechała, miała jeden cel: chciała wykorzystać fakt, że Richardzmarł nagle i wytworzyć w rodzinie przekonanie, że został zamordowany.I udało sięjej! Bzdura! Po co? Jaki byłby w tym cel?  zaprotestowała Maude. Jak to jaki? Chciała odciągnąć uwagę od drugiego morderstwa! Od morderstwaCory Lansquenet.Ponieważ jeśli Cora twierdzi, że Richard został zamordowany, a na-stępnego dnia sama ginie, te dwie śmierci muszą zostać potraktowane jako przyczynai skutek.Jeśli Cora zostanie zamordowana, a policja nie da się przekonać pozornymwłamaniem, gdzie będą szukali motywu? Czyż nie wśród najbliżej z nią związanychosób? Podejrzenie na pewno padnie na kobietę, która z nią mieszkała.Panna Gilchrist zaprotestowała niemal pogodnie: Och, panie Pontarlier, nie chce pan powiedzieć, że popełniłam morderstwo dlabroszki z ametystem i kilku bezwartościowych obrazów? Nie, dla czegoś więcej.Jeden z tych obrazów przedstawiał przystań w Polflexan i,jak zauważyła pani Banks, został namalowany z pocztówki.Sama pani powiedziała, żepani Lansquenet zawsze malowała z natury.Pamiętam, że pan Entwhistle wspomniał,że gdy odwiedził panią, czuł wyraz
ny zapach farby.A pani potrafi malować, prawda?Pani ojciec był artystą i pani zna się na obrazach.Przypuśćmy, że jeden z obrazów taniokupionych przez Corę był naprawdę wartościowy.I przypuśćmy, że ona sama nie zda-wała sobie z tego sprawy, ale pani  tak.Wiedziała pani, że wkrótce miał przyjść jejstary przyjaciel, znany krytyk sztuki.Nagle umiera jej brat  i w pani głowie powstajepewien plan [ Pobierz całość w formacie PDF ]