[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.8.Zdaj¹c sobie z tego sprawê ze wszystkich stron œci¹ga³ swych ¿o³-nierzy na dzieñ oznaczony i w obecnoœci t³umów miejscowej ludnoœci wy-szed³ na przygotowan¹ trybunê, z której tak przemówi³:18 Za Septymiusza dotychczasowa prowincja Syria podzielona zosta³a na dwieprowincje: Fenicjê ze stolic¹ w Tyrze i Syriê Coelê lub Celesyriê ze stolic¹ w An-tiochii.„Moje ³agodne usposobienie i ostro¿noœæ w podejmowaniu zuchwa-³ych przedsiêwziêæ jest wam zapewne od dawna znana.I teraz nie by³bymprzed wami wyst¹pi³ z t¹ mow¹, gdybym siê kierowa³ w³asnymi tylkozamys³ami i nierozumn¹ nadziej¹ albo te¿ po¿¹daniem wiêkszych wido-ków na przysz³oœæ.Ale mnie wzywaj¹ Rzymianie i nieustannie z krzy-kiem nastaj¹, ¿eby podaæ im rêkê na ratunek i nie dopuszczaæ do tego, byta s³aw¹ okryta i wysoko przez przodków ceniona w³adza mia³a zostaæ takhaniebnie poni¿ona.Jeœli jednak kuszenie siê na tak wielkie przedsiê-wziêcie bez dostatecznego powodu jest lekkomyœlnoœci¹ i zuchwalstwem,to z drugiej strony na tego, co by siê oci¹ga³ wobec wezwañ i próœb, spadazarzut zarówno tchórzostwa, jak i zdrady.Dlatego wyst¹pi³em przed wa-mi, aby siê dowiedzieæ, co o tym myœlicie, co zdaniem waszym nale¿a³obyuczyniæ; w was pragnê mieæ doradców i wspólników w przedsiêwziêciu,bo i wynik jego, jeœli to szczêœliwie siê powiedzie, wspóln¹ tak wam, jaki mnie przyniesie korzyœæ.To nie marne i czcze nadzieje miê poci¹gaj¹,lecz wzywa mnie lud rzymski, któremu bogowie oddali panowanie nadca³ym œwiatem i w³adzê cesarsk¹, wzywa miê chwiej¹cy siê tron cesar-ski, którego ¿aden z ostatnich w³adców nie zdo³a³ jeszcze trwale pode-przeæ.St¹d przedsiêwziêcie nasze bêdzie bezpieczne, bo mamy za sob¹opiniê tych, którzy nas wzywaj¹, a nie ma nikogo, kto by móg³ siê namprzeciwstawiæ i opieraæ.Wys³ani stamt¹d pos³añcy zapewniaj¹, ¿e nawet¿o³nierze, którzy za pieni¹dze sprzedali mu w³adzê, nie s¹ jego wiernymistró¿ami i s³ugami, bo nie spe³ni³ obietnic, jakie poczyni³.Powiedzcie za-tem, jakie wasze zdanie!"W ten sposób mniej wiêcej przemówi³, a ca³e wojsko i zgromadzonyt³um ludzi natychmiast obwo³ali go imperatorem i powitali mianem Au-gusta.Narzucili mu na ramiona purpurê cesarsk¹, zebrali i inne odznakigodnoœci cesarskiej, o ile siê to da³o zrobiæ na poczekaniu, i nios¹c przednim ogieñ poprowadzili go do œwi¹tyñ w Antiochii, a nastêpnie do jegow³asnego mieszkania, które uwa¿ali teraz ju¿ nie za dom prywatny, aleza pa³ac cesarski, i stosownie do tego przybrali z zewn¹trz symbolamicesarskiej godnoœci.Niger mia³ teraz duszê przepe³nion¹ wielk¹ radoœci¹, uwa¿a³ bowiem,¿e w³adza jego jest mocno ugruntowana, skoro siê opiera na woli ludurzymskiego i przywi¹zaniu otaczaj¹cych go ludzi: Bo gdy wieœæ o tymjakby na skrzyd³ach rozesz³a siê po wszystkich ludach, które mieszkaj¹na l¹dzie po³o¿onym naprzeciw Europy, nie by³o nikogo, kto by nie po-spieszy³ ochotnie z wyra¿eniem mu ho³du, i do Antiochii s³ano pos³ów,jakby do uznanego ogólnie cesarza.Nawet satrapowie i królowie z drugiejstrony Tygrysu i Eufratu przysy³ali zapewnienia radoœci i obiecywali po-moc w razie potrzeby.On ze swej strony odpowiada³ im wspania³ymi da-rami i dziêkuj¹c za gor¹ce uczucia oraz obietnice, zapewnia³, ¿e nie po-trzebuje sprzymierzeñców; w³adza jego jest bowiem utrwalona, tak ¿epanowaæ bêdzie bez rozlewu krwi.Upojony takimi nadziejami, zaniedba³ gnuœnie troski o dalszy biegsprawy i odda³ siê rozkoszom ¿yciowym, zabawiaj¹c siê z Antiocheñczy-kami, wysiaduj¹c przy ucztach i widowiskach.Nie myœla³ zaœ o marszuna Rzym, dok¹d nale¿a³o siê jak najbardziej spieszyæ [ Pobierz całość w formacie PDF ]