WÄ…tki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Od doÅ‚uzatem nie groziÅ‚o żadne niebezpieczeÅ„stwo.Wraz z rewolucyjnÄ… siÅ‚a robotników zÅ‚amany zostaÅ‚ również wpÅ‚yw polityczny demokratycz-nych republikanów, tj.republikanów w duchu drobnomieszczaÅ„skim, reprezentowanych w komi-sji wykonawczej przez Ledru-Rollina, w Konstytuancie przez partiÄ™ Góry, w prasie przez pismo Réforme.Wspólnie z burżuazyjnymi republikanami organizowali oni dnia 16 kwietnia spisekprzeciw proletariatowi, wraz z nimi zbrojnie walczyli przeciw proletariatowi w dni czerwcowe.W ten sposób sami zburzyli podstawÄ™, na której opieraÅ‚a siÄ™ siÅ‚a ich partii, gdyż drobnomiesz-czaÅ„stwo tylko tak dÅ‚ugo może zachowywać stanowisko rewolucyjne wobec burżuazji, jak dÅ‚ugoza nim stoi proletariat.Demokratyczni republikanie otrzymali dymisjÄ™.Burżuazyjni republikanieotwarcie zerwali pozorny sojusz z nimi, który niechÄ™tnie i obÅ‚udnie zawarli w okresie RzÄ…duTymczasowego i komisji wykonawczej.Wzgardzeni i odepchniÄ™ci jako sprzymierzeÅ„cy, demo-kratyczni republikanie spadli do roli podrzÄ™dnych trójkolorowych republikanów, od których niemogli uzyskać żadnego ustÄ™pstwa, których wÅ‚adzÄ™ jednak zawsze musieli popierać, gdy tej wÅ‚a-dzy, a wraz z niÄ… i republice, zdawaÅ‚o siÄ™ grozić niebezpieczeÅ„stwo ze strony antyrepublikaÅ„-skich odÅ‚amów burżuazji.Wreszcie te ostatnie odÅ‚amy  orleaniÅ›ci i legitymiÅ›ci  od samegopoczÄ…tku znajdowaÅ‚y siÄ™ w mniejszoÅ›ci w Konstytuancie.Przed dniami czerwcowymi frakcje tenie oÅ›mielaÅ‚y siÄ™ nawet wystÄ™pować inaczej, jak tylko pod maskÄ… burżuazyjnego republikanizmu.ZwyciÄ™stwo czerwcowe kazaÅ‚o na chwilÄ™ caÅ‚ej Francji burżuazyjnej powitać Cavaignaca jakoswego zbawiciela.Gdy zaÅ› wkrótce po dniach czerwcowych partia antyrepublikaÅ„ska znowu siÄ™usamodzielniÅ‚a, dyktatura wojskowa i stan oblężenia w Paryżu pozwoliÅ‚y jej tylko bardzo lÄ™kli-wie i ostrożnie wysuwać swe macki.32 Od 1830 r.frakcja burżuazyjno-republikaÅ„ska w osobach swych pisarzy, mówców, luminarzyi żądnych sÅ‚awy jednostek, w osobach swych posłów, generałów, bankierów i adwokatów, zgru-powaÅ‚a siÄ™ dokoÅ‚a pisma paryskiego  National.Na prowincji posiadaÅ‚a ona swe filie.Klika National byÅ‚a dynastiÄ… trójkolorowej republiki.OpanowaÅ‚a ona natychmiast wszystkie godno-Å›ci paÅ„stwowe, ministerstwa, prefekturÄ™ policji, dyrekcjÄ™ poczty, stanowiska prefektów, opróż-nione wyższe stanowiska oficerskie w armii.Na czele wÅ‚adzy wykonawczej stanÄ…Å‚ Cavaignac,generaÅ‚ tej kliki; jej redaktor naczelny, Marrast, zostaÅ‚ staÅ‚ym prezesem Konstytuanty; w swoichsalonach wystÄ™powaÅ‚ on jako mistrz ceremonii i jednoczeÅ›nie sprawowaÅ‚ obowiÄ…zki gospodarzaw imieniu przyzwoitej republiki.Nawet rewolucyjni pisarze francuscy przez pewnego rodzaju szacunek dla tradycji republikaÅ„-skich umacniali bÅ‚Ä™dne mniemanie, że w Konstytuancie panujÄ… rojaliÅ›ci.Przeciwnie, od dniczerwcowych Konstytuanta pozostaÅ‚a wyÅ‚Ä…cznym przedstawicielem burżuazyjnego republikani-zmu i tym dobitniej podkreÅ›laÅ‚a tÄ™ swÄ… wÅ‚aÅ›ciwość, im bardziej zaÅ‚amywaÅ‚ siÄ™ wpÅ‚yw trójkoloro-wych republikanów poza KonstytuantÄ….Gdy szÅ‚o o obronÄ™ formy republiki burżuazyjnej, rozpo-rzÄ…dzaÅ‚a ona gÅ‚osami demokratycznych republikanów, gdy szÅ‚o o treść, to nawet sposób prze-mawiania nie różniÅ‚ jej od rojalistycznych frakcyj burżuazji, bo interesy burżuazji, materialnewarunki jej klasowego panowania i klasowego wyzysku stanowiÄ… wÅ‚aÅ›nie treść burżuazyjnej re-publiki.Nie rojalizm wiÄ™c, lecz burżuazyjny republikanizm urzeczywistniÅ‚ siÄ™ w życiu i czynach tejKonstytuanty, która w koÅ„cu nie umarÅ‚a ani też nie zostaÅ‚a zabita, lecz po prostu zgniÅ‚a.W ciÄ…gu caÅ‚ego jej panowania, podczas gdy odgrywaÅ‚a ona na proscenium paÅ„stwowym swewielkie galowe przedstawienie, w gÅ‚Ä™bi dokonywano ciÄ…gÅ‚ych uroczystoÅ›ci ofiarnych  sÄ…dywojenne skazywaÅ‚y nieustannie pojmanych powstaÅ„ców czerwcowych lub też wÅ‚adze deporto-waÅ‚y ich bez wyroku.Konstytuanta miaÅ‚a dość taktu, aby przyznać, że w powstaÅ„cach czerwco-wych nie sÄ…dzi przestÄ™pców, lecz miażdży wrogów.Pierwszym czynem Konstytuanty byÅ‚o wyznaczenie komisji Å›ledczej w celu zbadania wypad-ków z czerwca i z 15 maja oraz udziaÅ‚u przywódców socjalistycznych i demokratycznych w tychwypadkach.Zledztwo skierowane byÅ‚o wyraznie przeciwko Louis Blancowi, Ledru-Rollinowi iCaussidière owi.Burżuazyjni republikanie paÅ‚ali chÄ™ciÄ… jak najszybszego pozbycia siÄ™ tych ry-wali.Dla dokonania swej zemsty nie mogli wybrać odpowiedniejszego osobnika nad p.OdilonaBarrot.Ten byÅ‚y przywódca dynastycznej opozycji, to wcielenie liberalizmu, ta  nullité grave[to napuszone zero], ten gruntowny nieuk zostaÅ‚ mianowany prezesem komisji Å›ledczej.WystÄ…piÅ‚przeciw rewolucjonistom za to, że nie pozwolili mu zostać prezesem ministrów.ByÅ‚a to nieza-wodna gwarancja jego nieprzejednania.Tego wiÄ™c Barrota mianowano prezesem komisji Å›led-czej.SkonstruowaÅ‚ on przeciw rewolucji lutowej proces, który można sprowadzić do nastÄ™pujÄ…-cych punktów: 17 marca manifestacja, 16 kwietnia spisek, 15 maja zamach, 23 czerwca wojnadomowa! Dlaczego jego uczone i kryminalistyczne badania nie siÄ™gnęły do 24 lutego?  Journaldes Débats odpowiedziaÅ‚ na to: 24 lutego  to zaÅ‚ożenie Rzymu [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • mikr.xlx.pl
  • Powered by MyScript