[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Od dołuzatem nie groziło żadne niebezpieczeństwo.Wraz z rewolucyjną siła robotników złamany został również wpływ polityczny demokratycz-nych republikanów, tj.republikanów w duchu drobnomieszczańskim, reprezentowanych w komi-sji wykonawczej przez Ledru-Rollina, w Konstytuancie przez partię Góry, w prasie przez pismo R�forme.Wspólnie z burżuazyjnymi republikanami organizowali oni dnia 16 kwietnia spisekprzeciw proletariatowi, wraz z nimi zbrojnie walczyli przeciw proletariatowi w dni czerwcowe.W ten sposób sami zburzyli podstawę, na której opierała się siła ich partii, gdyż drobnomiesz-czaństwo tylko tak długo może zachowywać stanowisko rewolucyjne wobec burżuazji, jak długoza nim stoi proletariat.Demokratyczni republikanie otrzymali dymisję.Burżuazyjni republikanieotwarcie zerwali pozorny sojusz z nimi, który niechętnie i obłudnie zawarli w okresie RząduTymczasowego i komisji wykonawczej.Wzgardzeni i odepchnięci jako sprzymierzeńcy, demo-kratyczni republikanie spadli do roli podrzędnych trójkolorowych republikanów, od których niemogli uzyskać żadnego ustępstwa, których władzę jednak zawsze musieli popierać, gdy tej wła-dzy, a wraz z nią i republice, zdawało się grozić niebezpieczeństwo ze strony antyrepublikań-skich odłamów burżuazji.Wreszcie te ostatnie odłamy  orleaniści i legitymiści  od samegopoczątku znajdowały się w mniejszości w Konstytuancie.Przed dniami czerwcowymi frakcje tenie ośmielały się nawet występować inaczej, jak tylko pod maską burżuazyjnego republikanizmu.Zwycięstwo czerwcowe kazało na chwilę całej Francji burżuazyjnej powitać Cavaignaca jakoswego zbawiciela.Gdy zaś wkrótce po dniach czerwcowych partia antyrepublikańska znowu sięusamodzielniła, dyktatura wojskowa i stan oblężenia w Paryżu pozwoliły jej tylko bardzo lękli-wie i ostrożnie wysuwać swe macki.32Od 1830 r.frakcja burżuazyjno-republikańska w osobach swych pisarzy, mówców, luminarzyi żądnych sławy jednostek, w osobach swych posłów, generałów, bankierów i adwokatów, zgru-powała się dokoła pisma paryskiego  National.Na prowincji posiadała ona swe filie.Klika National była dynastią trójkolorowej republiki.Opanowała ona natychmiast wszystkie godno-ści państwowe, ministerstwa, prefekturę policji, dyrekcję poczty, stanowiska prefektów, opróż-nione wyższe stanowiska oficerskie w armii.Na czele władzy wykonawczej stanął Cavaignac,generał tej kliki; jej redaktor naczelny, Marrast, został stałym prezesem Konstytuanty; w swoichsalonach występował on jako mistrz ceremonii i jednocześnie sprawował obowiązki gospodarzaw imieniu przyzwoitej republiki.Nawet rewolucyjni pisarze francuscy przez pewnego rodzaju szacunek dla tradycji republikań-skich umacniali błędne mniemanie, że w Konstytuancie panują rojaliści.Przeciwnie, od dniczerwcowych Konstytuanta pozostała wyłącznym przedstawicielem burżuazyjnego republikani-zmu i tym dobitniej podkreślała tę swą właściwość, im bardziej załamywał się wpływ trójkoloro-wych republikanów poza Konstytuantą.Gdy szło o obronę formy republiki burżuazyjnej, rozpo-rządzała ona głosami demokratycznych republikanów, gdy szło o treść, to nawet sposób prze-mawiania nie różnił jej od rojalistycznych frakcyj burżuazji, bo interesy burżuazji, materialnewarunki jej klasowego panowania i klasowego wyzysku stanowią właśnie treść burżuazyjnej re-publiki.Nie rojalizm więc, lecz burżuazyjny republikanizm urzeczywistnił się w życiu i czynach tejKonstytuanty, która w końcu nie umarła ani też nie została zabita, lecz po prostu zgniła.W ciągu całego jej panowania, podczas gdy odgrywała ona na proscenium państwowym swewielkie galowe przedstawienie, w głębi dokonywano ciągłych uroczystości ofiarnych  sądywojenne skazywały nieustannie pojmanych powstańców czerwcowych lub też władze deporto-wały ich bez wyroku.Konstytuanta miała dość taktu, aby przyznać, że w powstańcach czerwco-wych nie sądzi przestępców, lecz miażdży wrogów.Pierwszym czynem Konstytuanty było wyznaczenie komisji śledczej w celu zbadania wypad-ków z czerwca i z 15 maja oraz udziału przywódców socjalistycznych i demokratycznych w tychwypadkach.Z
ledztwo skierowane było wyraz
nie przeciwko Louis Blancowi, Ledru-Rollinowi iCaussidi�re owi.Burżuazyjni republikanie pałali chęcią jak najszybszego pozbycia się tych ry-wali.Dla dokonania swej zemsty nie mogli wybrać odpowiedniejszego osobnika nad p.OdilonaBarrot.Ten były przywódca dynastycznej opozycji, to wcielenie liberalizmu, ta  nullit� grave[to napuszone zero], ten gruntowny nieuk został mianowany prezesem komisji śledczej.Wystąpiłprzeciw rewolucjonistom za to, że nie pozwolili mu zostać prezesem ministrów.Była to nieza-wodna gwarancja jego nieprzejednania.Tego więc Barrota mianowano prezesem komisji śled-czej.Skonstruował on przeciw rewolucji lutowej proces, który można sprowadzić do następują-cych punktów: 17 marca manifestacja, 16 kwietnia spisek, 15 maja zamach, 23 czerwca wojnadomowa! Dlaczego jego uczone i kryminalistyczne badania nie sięgnęły do 24 lutego?  Journaldes D�bats odpowiedział na to: 24 lutego  to założenie Rzymu [ Pobierz całość w formacie PDF ]