[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Ależ to niemożliwe! - ponownie odezwał się mag w niebieskiej pelerynie.- WSródziemiu jest tylko jedna rzecz, która może wpłynąć na pole palanrira - Zwierciadło.Ale Zwierciadło jest u elfów, w Lorien, a palantir w Mordorze.I w tym momencie straszliwy domysł przeszył umysł Gandalfa.- Ten palantir nie jest wMordorze - wychrypiał, wskazując mapę Sródziemia.- Skierowany nań promieńprzechodzi przez wschodni Mordor, to prawda.Ale ta linia - patrzcie na mapę! -przechodzi dokładnie przez Lorien: tam się właśnie znajduje - obok Zwierciadła!- Poczekaj, może to tylko zbieg okoliczności: lorieńskie elfy nigdy nie miały swojegopalantira, a Kirdanowy jest na swoim miejscu.276KIRYA
J.YESKOV - OSTATNI WA
ADCA PIERZ
CIENIA- Wcześniej nie miały, a teraz, jak widzicie, mają! Nie wiem, kto zrobił taki prezentWładczyni Galadrieli - Aragorn, Faramir czy orokueni - ale ona z jakiegoś powoduułożyła obok siebie oba kryształy.W południe orokueni, a może i nie oni, skąd mamwiedzieć, zrzucą swój palantir w gardziel Orodruiny, Odwieczny Ogień przeskoczy zorodruińskiego palantira na lorieński, a z niego na Zwierciadło, i wtedy nastąpi koniecwszystkiego! A gdy sczez
nie Zwierciadło, w skrzepy Odwiecznego Ognia zmieniąrównież pozostałe Kamienie Jasnowidzenia - i nasz w tej liczbie.- Słysząc te słowa,magowie odruchowo odsunęli się na boki, jak gdyby śmiercionośny ogień już osmalił ichtwarze.- Oto i jest "Przepowiednia Wakalabaty".Szybciej, stańcie w trójkącie!Pomagajcie mi, może jeszcze zdążymy.Gandalf opadł na podłogę i przez kilka sekund po prostu siedział nieruchomo,zamknąwszy oczy.Korek manierki z elfickim winem przyszło wyciągać zębami, palceskostniały jak odmrożone.i tak już będzie zawsze.Wypił kilka łyków, zaciskającmanierkę między zgrabiałymi dłońmi, i, nie patrząc, podał ją Radagastowi."Zdążyliśmy.Jednak zdążyliśmy." Z
wietlny sznur, odchodzący od ich palantira do orodruińskiego,miał teraz barwę nie błękitną, a purpurowo-floletową.Gdy tylko te zuchy wyjmą swójkryształ z ochronnej srebrnej plecionki, dokoła niego owinie się, jak błękitną iskrzącąnicią, zaklęcie Gandalfa.Och, nie chciałby być tym, który wez
mie tę kulę w ręce.Cóż,można teraz odsapnąć i spokojnie wszystko przemyśleć.Jak przechwycić ten palantir?Przecież na pewno będzie sobie leżał wśród orodruińskich głazów na zboczu.Haladdin oderwał się od kontemplowania lśniącego złotem purpurowego stopu, którywrzał niemal u jego stóp w trzewiach wulkanicznego tygla i, mrużąc i osłaniając dłoniąoczy, oceniał położenie już znajdującego się poza kreską południa słońca.Lorien leżywyraz
nie bardziej na zachód niż Mordor, tak więc ichniejsze - "orodruińskie" - południewinno wyprzedzać południe lorieńskie o jakieś piętnaście minut.Tak, chyba już możnawyjąć palantir z worka i czekać, kiedy w nim pojawi się Zwierciadło - jeśli rzecz jasnaKumai wykonał swe zadanie."Nie wolno ci tak myśleć, słyszysz?! - osadził sam siebie.- Zrobił to, co trzeba, i dobrze to wiesz.Ale ty za kilka minut będziesz musiał zabić tękobietę.Może nie kobietę, a elfijkę, ale co to za różnica.Zresztą, co tam się dręczyć.Wszystko już było wałkowane w głowie tysiące razy.Można, pewnie że tak, podrzucić�wykonanie wyroku� Cerlegowi - kima sobie spokojnie za kamieniami, ten ma nerwy! -ale to by było już zupełnie."Droga do Orodruiny okazała się stosunkowo prosta.Do przełęczy Hotont prowadził ichRankorn - ranger i tak chciał wyszukać miejsce na postój w górnym biegu WydrzegoPotoku, a tam przejął ich Marun.Dla Maruna "spotkanie podgrupy Haladdina" byłoniemal krótkoterminowym urlopem z frontu: w domu, w Mordorze, trwała wojna, a tu, zaGórami Cienia, panowały cisza i spokój.Faramir do tego czasu przedsięwziął wszelkiemożliwe kroki w celu osiągnięcia pokoju z trollami z Gór Cienia, i w ubiegłym tygodniujego dyplomatyczne wysiłki zostały uwieńczone pełnym sukcesem: do Emyn Arnenprzybyła delegacja trzech trollijskich nestorów.Niektórym - nie będziemy wskazywalipalcem - to zbliżenie bardzo się nie spodobało, tak więc na podjez
dzie do Osady nastarszyznę czekała specjalnie przygotowana grupa dywersyjna.Jednakże służby baronaGragera pokazały swą prawdziwą wartość: nie tylko zamach został udaremniony, aleudowodniono, że nici tej prowokacji ciągną się w stronę "drugiego brzegu Anduiny".277KIRYA
J [ Pobierz całość w formacie PDF ]