[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.„Cóż, wstanę jutro przed szóstą,wcześniej chyba nie wyruszymy.Za to teraz trzeba się spa-kować”.Nie zdążył jednak włożyć do walizki wizytowych butów,gdy usłyszał pukanie.Spojrzał na zegarek – dochodziła północ.Ruszył na poszukiwania kąpielowego ręcznika i zanimprzewiązany nim doszedł do wejścia, pukanie ponowiło się.Uchylił drzwi.Na korytarzu stała Satoko.Jej luźna, nieprzepasana suk-nia, z połami przytrzymywanymi ręką przed rozchyleniemsię, nasunęła Peterowi natychmiastowe skojarzenie z asy-stentkami na dzisiejszym pokazie shibari.Tym samym kilkapytań, których nie zadał w restauracji, doczekało się odpo-wiedzi.Wpuścił ją i odwrócił się ku niej.Satoko skłoniła głowę i wręczając mu to, z czym przyszła,głosem pełnym uszanowania wymówiła tylko jedno słowo: – Panie!Puszczone poły sukni odsłoniły nagi brzuch z bladym,głębokim śladem wgniecenia po dopiero co zdjętym saku-ranbo.W wyciągniętych rękach trzymała zwoje nawa.56 ⁄57#Infover WM ew2wwdx8pdve8ol6nlu2h1bd0swhd6q4smbtddfe#Rozdział 6W poniedziałkowe przedpołudnie, po zameldowaniu sięw sekretariacie, Peter został przez pannę Kamio natych-miast wprowadzony do gabinetu dyrektora Hirai.Po – jakna Japończyków, którzy ujmująco grzeczni wobec szefówi klientów, podwładnym okazywali chłodną wyższość – dośćserdecznym powitaniu zajęli miejsca na matach przy niskimstoliku.Skończywszy podyktowane etykietą uprzejmości,podczas których panna Midori z ukłonami postawiła przednimi czareczki z herbatą i ciasteczka ryżowe, naczelny zagaił: – Zanim przejdziemy do szczegółów, powiem, że mamyzamiar zaproponować panu pracę w naszym kolejnym za-kładzie.Jak pan, panie Abel, zapatruje się na przedłużeniekontraktu z nami?Gdy Peter ostrożnie wyraził zainteresowanie, napomy-kając, że ostateczna zgoda zależy oczywiście od warunków,Japończyk kontynuował. – Panie Abel, to, o czym teraz będziemy mówić, jak i w ogó-le wszystko, czego pan się dowie w czasie tej bytności u nas,proszę traktować jako wiadomości poufne.Otóż Keyaki po-stanowiła wybudować nowy zakład w nowym kraju.Ten krajto Rosja.Peterowi nie udało się zachować kamiennej twarzy à laBuster Keaton.Czyżby po piętnastu latach jego tułaczki –z Estonii przez Finlandię i Niemcy do Stanów Zjednoczonych,potem Kanady i Australii – teraz koło miało się zamknąć? – Tak, wiemy, że Rosja jest panu dobrze znana.My tu,w Japonii, zdaje się podobnie jak pan, nie myślimy o niejbez emocji, ale interesami nie powinny rządzić uczucia.Za-dania, jakie planujemy panu powierzyć w nowym miejscu,mają znaczenie strategiczne.Chcemy wykorzystać pańskie#Infover WM wm6mwerxatk4wmehubvbhc0iqztb6ymmpcnkjfvd#umiejętności techniczne i organizacyjne – to oczywiste.Pan, panie Abel, ma jednak jeszcze jedną cechę nie do przecenienia w tych warunkach – otóż zna pan rosyjską specyfikęi język w stopniu nieosiągalnym dla nas, którzy uczymy sięgo w wieku dojrzałym.W Japonii nie ma bowiem wielu lu-dzi, którzy kształcili się w Rosji i znają Rosję tak jak pan.Dlatego widzimy pana w roli nie tylko menadżera odpo-wiedzialnego za maszyny i procesy, ale i za kadry.Będziepan naszą kartą atutową w tamtejszych stosunkach i zawi-łościach biurokratycznych.Oczywiste jest przy tym, że wa-runki kontraktu, który panu przedstawimy do akceptacji,będą uwzględniały wagę roli będącej pańskim udziałem.Copan na to, panie Abel? – Hmmm… Zanim wypowiem się ostatecznie w kwestiimojej zgody, chciałbym poznać więcej szczegółów.Zarównodotyczących nowego zakładu, jego lokalizacji, organizacji,rodzaju i wielkości produkcji, harmonogramu budowy i tympodobnych danych, jak i moich przyszłych obowiązków, wa-runków bytowych oraz wynagrodzenia. – Oczywiście, panie Abel.Zaprosiliśmy pana do Takasakiwłaśnie w tym celu.Nasza propozycja dla pana na najbliż-sze trzy tygodnie jest następująca.Za chwilę przejdzie pando działu rozwoju, aby zapoznać się ze szczegółami nowegoprojektu.Spodziewam się, że dyskusja z naszymi pracowni-kami odpowiedzialnymi za to przedsięwzięcie, jak i z przed-stawicielami Mutsu Co., której to firmie zleciliśmy projekttechniczny, zaowocuje szeregiem drogocennych uwag, któ-re przyczynią się do naszego wspólnego sukcesu.Potem,dokładnie we wtorek trzeciego października, nasza ekipa,włącznie z panem, inżynierze Abel, poleci do Rosji, aby namiejscu, w Birobidżanie, podpisać ostatnie dokumenty.Tauroczystość ma nastąpić piątego, a w sobotni wieczór orga-nizujemy uroczyste przyjęcie – tam, na miejscu.Szkoda, żepana Asuhara – tu dyrektor Hirai z uszanowaniem skłonił58 ⁄59#Infover WM qpfpju844thx2qjm04l612ljbnncxmtyoc126wgv#głowę – ze względu na jego stan zdrowia nie będzie wtedy z nami.Towarzyszyć nam za to będzie panna AsuharaSatoko.Panna Asuhara chce poznać miejscowy zespół ludz-ki.Pan na miejscu zapozna się z terenem i istniejącą infra-strukturą, by uściślić plan dalszej pracy, zarówno naszychzaangażowanych w projekt służb, jak i – mam nadzieję –pańskiej.Po powrocie do Takasaki, mniej więcej dwunaste-go, planowane jest spotkanie z panem Asuhara; wtedy teżliczę na podpisanie z panem następnego kontraktu.Przezkilka następnych dni w Takasaki, do czasu pańskiego po-wrotu do Australii, harmonogram dalszych prac powinienzostać ostatecznie ustalony.Aha – w Takasaki będzie pannocował w tym samym apartamencie gościnnym, co po-przednio.Czy ma pan jakieś pytania? – Usłyszałem nazwę Birobidżan.To, zdaje się, ŻydowskiObwód Autonomiczny – dobrze pamiętam? Co zadecydo-wało o takiej lokalizacji? – Gubernator jest przychylnie nastawiony do inwestorówzagranicznych, a przy tym zdarzają się tam ludzie – w tymurzędnicy – mniej, powiedziałbym, emocjonalnie nastawie-ni do idei wielkomocarstwowej Rosji, co usuwa część napięćmiędzy nami a Rosjanami.Zaoferowano nam dość korzyst-ne warunki dostępu do surowca drzewnego, a na zbyt mo-żemy liczyć w całej środkowej i wschodniej Rosji. – Nie wiem, jak będę traktowany ja, jako emigrant.Czyto nie będzie przeszkodą dla Keyaki? – Nasz konsul przekonał nas, że paszport amerykańskizapewni panu poszanowanie.Obiecał również załatwieniezgody na pracę dla pana, jak i tych japońskich kolegów, któ-rzy będą tam pracować razem z panem.Oficjalnie nie mó-wimy w Birobidżanie o pańskim pochodzeniu.Poza tymBirobidżan jest tak daleko od Estonii i od Europy, że mamynadzieję na to, że odległość ta wytłumiła skutecznie stareanimozje.#Infover WM qy8yypqdsolrhafpekeltgqkyho4cftkt46jmda0# – Miejmy nadzieję, panie dyrektorze Hirai.Chociaż nie można nie doceniać działania FSB, która ma mnie w swoich aktach i dalej, jak sądzę, potrafi sterować zarówno żulią,jak i urzędami. – Nasz konsul twierdzi, że właśnie w Obwodzie Żydow-skim liczba ludzi posłusznych byłemu kgB jest relatywniemniejsza i niechęć ogółu do ich metod działania większaniż w reszcie Rosji, a zwłaszcza w jej syberyjskiej części [ Pobierz całość w formacie PDF ]