Christie Agata Karty na stol (3)

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.To może zabrać trochę czasu.Mogę zrobić coś jesz-cze? Chyba nie, dziękuję.Nie ma pan żadnych uwag? Chętnie bym posłuchał. Hm.Zwróciłbym szczególną uwagę na wypadki z bronią, trucizną, wypadki do-mowe, ale spodziewam się, że już pan na to wpadł. Tak, to właśnie sobie zanotowałem. Cóż, nie muszę pana uczyć pańskiej roboty.Dobranoc, pani Oliver.Dobranoc,panie Poirot.I z pożegnalnym ukłonem w stronę Battle a pułkownik Race opuścił pokój. Kto to jest? zapytała pani Oliver. Człowiek z chlubną przeszłością wojskową powiedział Battle. Dużo podró-żuje.Niewiele jest miejsc na świecie, których nie zna. Przypuszczam, że jest z Secret Service powiedziała pani Oliver. Nie musimi pan tego mówić, i tak wiem.Nie zostałby zaproszony dziś wieczór, gdyby było ina-czej.Czterech morderców i czterech detektywów: Scotland Yard, Secret Service, detek-tyw prywatny, literatka.Sprytny pomysł.Poirot potrząsnął głową.40 Jest pani w błędzie, madame.To był bardzo głupi pomysł.Podrażnił tygrysa&i tygrys skoczył. Tygrys? Jaki tygrys? Mam na myśli mordercę odparł Poirot. Jaką linię postępowania należy według pana przyjąć, panie Poirot? spytałotwarcie Battle. To po pierwsze.Po drugie chciałbym wiedzieć, co pan sądzi o psy-chice tych czworga ludzi.Pan to uwielbia.Wygładzając wciąż zapisy brydżowe, Poirot powiedział: Ma pan rację, psychologia jest bardzo ważna.Znamy rodzaj morderstwa i spo-sób, w jaki zostało popełnione.Jeśli z psychologicznego punktu widzenia jakaś osobanie mogła go popełnić, możemy ją wykreślić z naszych rozważań.Wiemy coś o tychludziach.Wiemy, jakie wrażenie na nas wywarli, jaką obrali linię postępowania, zna-my trochę ich mentalność i charakter z opinii o ich grze i z zapisów brydżowych.Aleniestety! Nie jest łatwo wydać ostateczną opinię.To morderstwo wymagało zuchwa-łości i zimnej krwi a więc osoby skłonnej do podjęcia ryzyka.Cóż, mamy doktoraRobertsa, blefiarza, który przelicytowuje swoją kartę, człowieka, który świadomie po-dejmuje ryzyko.Bardzo dobrze pasuje do tej zbrodni.Można by powiedzieć zatem, żeto automatycznie wyklucza pannę Meredith.Jest nieśmiała, boi się licytować zbyt wy-soko, jest dokładna, oszczędna, ostrożna i brak jej pewności siebie.Nie byłaby zdol-na do przeprowadzenia śmiałego i ryzykownego działania.Ale nieśmiała osoba możepopełnić morderstwo ze strachu.Ktoś nerwowy, przerażony, doprowadzony do roz-paczy może reagować jak osaczony szczur.Jeżeli panna Meredith popełniła w prze-szłości zbrodnię i uwierzyła, że Shaitana zamierza wydać ją sprawiedliwości, oszala-ła z przerażenia i mogła ratować się bez skrupułów.Rezultat byłby taki sam, choćnie dzięki zimnej krwi i odwadze, lecz panice.Wezmy majora Desparda zimny, za-radny facet, skłonny podjąć ryzyko, jeśli będzie przekonany, że jest ono absolutnie ko-nieczne.Mógł zważyć wszystkie pro i kontra i dojść do wniosku, że ma szansę.Pozatym jest on człowiekiem, który woli działanie od bezczynności i nigdy nie cofnie sięprzed niebezpiecznym czynem, jeśli ma uzasadnione widoki na sukces.Na koniec paniLorrimer: kobieta starsza, ale w pełni władz umysłowych.Chłodna.Umysł matema-tyczny.Prawdopodobnie najlepszy z całej czwórki.Przyznaję, że gdyby pani Lorrimerpopełniła zbrodnię, spodziewałbym się zbrodni z premedytacją.Potrafię wyobrazić jąsobie, jak planuje swój czyn powoli i starannie, upewniając się, że w projekcie nie masłabych punktów.Z tego powodu ona wydaje mi się nieco mniej prawdopodobna niżpozostała trójka.Jest jednak najbardziej dominującą osobowością i cokolwiek przed-sięwezmie, przeprowadzi to przypuszczalnie bez błędu.To kobieta niezwykle sprawnaw działaniu. Przerwał. Więc jak widzicie, to nam wiele nie pomaga.Jest tylko je-den sposób rozwiązania tej sprawy.Musimy zajrzeć w ich przeszłość.41Battle westchnął. Wracamy do tego samego mruknął. Shaitana był przekonany, że każde z tych czworga popełniło morderstwo.Czymiał dowody? A może zgadywał? Nie wiemy.Nieprawdopodobne, aby posiadał wewszystkich czterech przypadkach prawdziwe dowody. Zgadzam się z panem skinął głową Battle. To byłby mało prawdopodobnyzbieg okoliczności. Zakładam, że mogło być tak: ktoś wspomina o morderstwie i pan Shaitana jestzaskoczony wyrazem czyjejś twarzy.Kojarzył bardzo szybko, był ogromnie wrażliwyna takie rzeczy.Bawiło go eksperymentowanie, delikatne sondowanie rozmówcy pod-czas pozornie bezcelowej konwersacji.Och, to bardzo proste! Jeżeli podejrzewasz ist-nienie jakiegoś sekretu, nic łatwiejszego jak upewnić się w swoich posądzeniach.Jeślispecjalnie obserwujesz, od razu zauważysz, kiedy trafiasz w dziesiątkę. To rodzaj gry, która mogła bawić naszego zmarłego przyjaciela przytaknąłBattle. Można zatem przypuszczać, że tak właśnie postępował.Wątpię, czy w którym-kolwiek z tych przypadków miał wystarczające informacje, by udać się na policję. Dosyć często zdarza się podejrzana sprawa powiedział Battle domyślamy sięmorderstwa, ale nie potrafimy tego dowieść.W każdym razie sposób postępowania jestjasny.Musimy przejrzeć akta wszystkich tych ludzi i wziąć pod uwagę wszystkie wy-padki śmierci, które mogą mieć znaczenie.Spodziewam się, że zauważył pan, tak jakpułkownik, co Shaitana powiedział podczas obiadu. Czarny anioł mruknęła pani Oliver. Milutkie aluzje do trucizny, wypadku, do okazji jakie ma lekarz, do wypadkówz bronią.Nie byłbym zdziwiony, gdyby mówiąc to podpisał na siebie wyrok śmierci. Nastąpiła nieprzyjemna pauza powiedziała pani Oliver. Tak -.odparł Poirot te słowa trafiły do co najmniej jednej osoby.I osoba ta po-myślała, że Shaitana wie znacznie więcej, i że to początek końca, że przyjęcie jest dra-matycznym przedstawieniem zaaranżowanym przez Shaitanę, który w punkcie kulmi-nacyjnym doprowadzi do aresztowania mordercy! Tak, istotnie, kiedy zaczął dręczyćswoich gości, podpisał na siebie wyrok śmierci.Na moment zapadła cisza. To będzie się długo ciągnąć powiedział Battle z westchnieniem. Nie mo-żemy szybko dowiedzieć się wszystkiego, co nas interesuje, a musimy być ostrożni.Nie chcemy, żeby ktoś z tej czwórki podejrzewał, co naprawdę robimy.Wszystkie na-sze działania muszą wydawać się związane z tym morderstwem.Nie mogą wiedzieć,że zgadliśmy, jaki jest motyw tej zbrodni.A najgorsze, że musimy po cichu sprawdzićprzeszłość aż czterech osób, nie jednej.42 Nasz przyjaciel, pan Shaitana, nie był nieomylny.Mógł co jest całkiem praw-dopodobne popełnić błąd rzekł Poirot. We wszystkich czterech przypadkach? Nie, na to był za inteligentny. Powiedzmy fil�y-fil�y? Nawet nie tyle.Powiedziałbym jeden do czterech. Jeden niewinny i troje winnych? To dosyć kiepsko.A i tak nawet jeśli odkryjemyprawdę, może nam to nic nie dać [ Pobierz całość w formacie PDF ]