[ Pobierz całość w formacie PDF ]
. Klient,którego znałem w Ciągu.Ale mówi Wintermute.Obraz ma nam poprawić samo-poczucie. Gówno  oznajmił Finn. Tłumaczyłem Molly, że to nie maski.Są mipotrzebne, żeby z wami rozmawiać.Ponieważ nie mam za wiele tego, co uznajeszza osobowość.Ale to wszystko to tylko sikanie pod wiatr, ponieważ, Case, jak jużwspomniałem, mamy problem. Więc wyrażaj się jaśniej, Niemowo  powiedział Maelcum. Noga Molly jest w fatalnym stanie.To po pierwsze.Nie może chodzić.Powinno być tak, że wchodzi, usuwa z drogi Petera, wyciąga z 3Jane magicznesłowo, wraca do głowy i wypowiada je.Zawaliła.Więc chcę, żebyście wy dwajza nią poszli.Case patrzył tępo w twarz na ekranie. My? A kto inny? Aerol.Ten facet w Babylon Rocker.Kumpel Maelcuma. Nie.To musisz być ty, ktoś, kto rozumie Molly i rozumie Rivierę.Maelcumjako mięśniowiec.170 Może zapomniałeś, że jestem w samym środku naszej małej akcji.Pamię-tasz? Po to przecież dowlokłeś tutaj mój tyłek. Posłuchaj, Case.Nie mamy czasu.Słuchaj.Prawdziwym połączeniem mię-dzy twoim dekiem i Straylight jest wstęga boczna emisji systemu nawigacyjnegoGarveya.Polecicie Garveyem do specjalnego prywatnego doku, który wam wska-żę.Chiński wirus całkowicie spenetrował układ twojego komputera.W Hosacenie ma już nic prócz wirusa.Po dokowaniu wirus włączy się w system ochronyStraylight.Wtedy odetniemy wstęgę boczną.Zabierzesz dek, Płaszczaka i Mael-cuma.Znajdziesz 3Jane, wydostaniesz od niej słowo, zabijesz Rivierę, wez
mieszod Molly klucz.Możesz śledzić program, włączając dek w sieć Straylight.Zajmęsię tym.Z tyłu głowy, za płytką z pięcioma cyrkoniami, jest standardowe gniazdo. Zabić Rivierę? Zabij.Case zamrugał, wpatrzony w reprezentację Finna na ekranie.Poczuł, jak Ma-elcum kładzie mu dłoń na ramieniu. Hej.Zapomniałeś o czymś. Wzbierał w nim gniew i jakiś rodzaj uciechy. Spieprzyłeś.Kiedy rozwalałeś Armitage a, przy okazji odpaliłeś sterownikichwytników.Haniwa trzyma nas mocno i twardo.Armitage wysmażył tamtegoHosakę, a mainframe y poszły razem z mostkiem.Zgadza się?Finn przytaknął. Czyli tkwimy tu na amen.A to znaczy, że spieprzyłeś.Chciał się roześmiać, ale głos uwiązł w ściśniętym gardle. Case, chłopie  powiedział cicho Maelcum. Garvey to holownik. Zgadza się  stwierdził z uśmiechem Finn. Dobrze się bawiłeś w wielkim, zewnętrznym świecie?  zapytał konstrukt,gdy Case włączył się ponownie. Zgaduję, że to Wintermute prosił o zaszczytrozmowy. Tak.Trafiłeś.Kuang w porządku? Jak diabli.Morderczy wirus. Dobra.Są drobne kłopoty, ale pracujemy nad tym. Może mi opowiesz? Nie mam czasu. Cóż, chłopcze, nie musisz się mną przejmować.I tak jestem martwy. Odwal się  odparł Case i przeskoczył, ścinając zgrzytliwe ostrze śmiechuPłaszczaka. Marzyła o stanie wymagającym bardzo niewielkiego udziału indywidual-nej świadomości  mówiła 3Jane.W wyciągniętej do Molly ręce trzymała dużąkameę.Rzez
biony profil był niezwykle podobny do jej własnego. Zwierzęcabłogość.Wydaje mi się, że uważała ewolucję przodomózgowia za ślepą uliczkę.171 Zabrała broszę i oglądała ją pochylając, by pochwycić światło z różnych ką-tów. Jedynie w pewnych podwyższonych trybach istnienia osobnik, członekklanu, miałby cierpieć co bardziej bolesne aspekty samoświadomości.Molly kiwnęła głową.Case przypomniał sobie zastrzyk.Co jej dali? Ból na-dal był odczuwalny, dochodził jednak przez wąskie gardło zmieszanych impresji.Neonowe glisty wijące się w mięśniach uda, dotknięcie włosiennicy, zapach sma-żonego kryla  umysł Case a cofnął się z odrazą.Gdy unikał skupiania uwagina tych wrażeniach, nakładały się i stawały zmysłowym odpowiednikiem białe-go szumu.Jeśli to paskudztwo tak załatwiło jej system nerwowy, to co zrobiłoz psychiką?Widziała nienormalnie ostro i jasno, jeszcze wyraz
niej niż zwykle.Przedmio-ty wibrowały, każdy obiekt czy osoba nastrojona na odrobinę inną częstotliwość.Ręce, wciąż uwięzione w czarnej kuli, spoczywały na kolanach.Siedziała na jed-nym z foteli ogrodowych, ze złamaną nogą wyciągniętą i opartą na stołeczku.3Jane usiadła naprzeciw, na drugim stołku, owinięta w zbyt obszerną dżellabęz surowej wełny.Była bardzo młoda. Gdzie on poszedł?  spytała Molly. Dać sobie w żyłę?  3Jane wzru-szyła ramionami pod ciężką, jasną materią.Odrzuciła opadający do oczu kosmykwłosów. Powiedział, kiedy mam cię wpuścić  oświadczyła. Ale nie chciał mó-wić dlaczego.Wszystko miało być tajemnicą.Czy zrobiłabyś nam krzywdę?Case wyczuł, że Molly się waha. Zabiłabym go.Spróbowałabym zabić Hideo.Potem miałam z tobą poroz-mawiać. Dlaczego?  spytała 3Jane, chowając kameę do wewnętrznej kieszenidżellaby. I Dlaczego? I o czym?Molly zdawała się studiować wysokie, delikatne kości policzkowe, szerokieusta, wąski, orli nos.Oczy 3Jane byty ciemne, dziwnie matowe. Ponieważ go nienawidzę  odparła po chwili. A odpowiedzią na kolej-ne dlaczego jest to, jak jestem poskręcana, to, czym jest on i czym ja jestem. I przedstawienie  dodała 3Jane. Oglądałam je.Molly skinęła głową. Ale Hideo? Bo oni są najlepsi.Bo jeden z nich zabił kiedyś mojego partnera.3Jane spoważniała nagle.Uniosła brwi. Bo musiałam się przekonać  powiedziała Molly. A potem byśmy rozmawiały, ty i ja? Jak teraz?  Miała całkiem proste,ciemne włosy, rozczesane pośrodku i związane na karku. Możemy jeszcze po-rozmawiać? Zdejmij to. Molly podniosła związane ręce.172 Zabiłaś mojego ojca  powiedziała 3Jane, bez najmniejszej zmiany tonu. Widziałam na monitorach.Nazywał je oczami mamy. Zabił kukiełkę.Wyglądała jak ty. Lubił teatralne gesty  odparła [ Pobierz całość w formacie PDF ]