[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Szelma, zielona małpka Neferet, grzecznie siedziała na lewym ramieniu swojej pani.Pantera rzuciła złowrogie spojrzenie kilku pięknościom nazbyt zajętym urodą generała Sutiego.Wszyscy umilkli, gdy faraon, niosąc złoty łokieć, podszedł do Pazera i Neferet, którzy stali wśród dworzan w środku zalanego słońcem dziedzińca.-Uratowałeś Egipt przed chaosem, buntem i nieszczęściem.Przyjmij ten symbol i niechaj będzie on twoim celem i przeznaczeniem.W nim wyraża się Maat, nienaruszalny fundament, na którym rodzą się sprawiedliwe działania.Oby bogini prawdy nigdy nie opuściła twego serca.Faraon osobiście poświęcił nowy posąg Branira, który ustawiono w tajemnej części świątyni, obok innych mędrców przyjętych do tego sanktuarium.Mistrz Pazera i Neferet przedstawiony został jako stary skryba z oczyma utkwionymi w rozwinięty papirus, na którym wypisana była rytualna formuła: "Wy, co mnie ujrzycie, pozdrówcie moje ka, odmówcie w mojej intencji słowa ofiarowania, wylejcie wodę bogom na chwałę, a to samo zrobi ktoś dla was".Oczy Branira były pełne blasku: kwarc na powiekach, białka ze skalnego kryształu i gałki oczne z obsydianu stworzyły spojrzenie wieczności.Kiedy letnia noc zabłysła nad Kamakiem, Neferet i Pazer spojrzeli w niebo.W głębi nieboskłonu pojawiła się nowa gwiazda.Sunęła w przestrzeni i dołączyła do gwiazdy polarnej.Spokojna już dusza Branira będzie odtąd żyć wśród bogów.Nad brzegami Nilu zabrzmiała pradawna pieśń: "Niech wasze serca będą łagodne, mieszkańcy Obu Krajów.Nadszedł czas szczęścia, bo sprawiedliwość odzyskała swe miejsce.Prawda wypędza kłamstwo, chciwi są odrzuceni, łamiący Regułę upadną na twarz, cieszą się bogowie, a my przeżywamy cudowne dni radości i światła" [ Pobierz całość w formacie PDF ]