[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Musiały to być niewesołe myśli.Twarz jego zasępiła się ponuro.Kawalerzyści odkryli głowy.Palący Promień zaczął nucić wojenną pieśń Apaczów.***Po pamiętnej bitwie w pobliżu puebla Zuni, w domu szeryfa Allana odbyła się ważna narada.Napad i zniszczenie ranczo Don Pedra poruszyły umysły przeciwników Indian.Dzięki wpływom ogólnie szanowanego szeryfa śledztwo zawisło na jakiś czas w próżni, lecz niektórzy ranczerzy domagali się zwołania specjalnej komisji w celu rozpatrzenia całej sprawy.W takiej sytuacji dalszy pobyt krewkich Polaków w Stanach Zjed­noczonych był jak najmniej pożądany.Rozsądny szeryf doradzał im drogę powrotną przez Meksyk.Pani Allan natychmiast zgodziła się na ten projekt, a obydwaj przyjaciele uznali to również za najlepsze wyjście z kłopotliwej sytuacji.Nie tylko oni dwaj byli zagrożeni.Główne ostrze ataku kierowało się przeciwko Indianom ukrywającym się na terytorium Meksyku.Miesz­kańcy tajemniczego kanionu byli teraz zmuszeni pomyśleć o swym bezpieczeństwie, toteż na naradę zaproszono wodza Chytrego Lisa i Palący Promień.Chytry Lis okazał dużo dobrej woli i rozsądku.Gdy szeryf głowił się, w jaki sposób mógłby pomóc czerwonoskórym przyjaciołom, wódz zapytał Tomka, czy w dalszym ciągu ma zamiar zwerbować grupę Indian na wyjazd do Europy.Gdy otrzymał potwierdzającą odpowiedź, rzekł:- Wobec tego wojownicy, którzy brali udział w bitwie, pojadą z Nah'tah ni yez'zi i Grzmiącą Pięścią do Europy.Ugh!W ten sposób ostatnia trudność została rozwiązana.Nah'tah ni yez'zi zapewnił Apaczów, że nie będą musieli nosić ubrań białych ludzi.Nakłaniał ich nawet do zabrania całego dobytku ze starymi tipi włącznie.Szeryf ofiarował Indianom doskonałe mustangi - mieli się przecież popisywać w Europie brawurową jazdą oraz tresurą koni.Tylko jeden Palący Promień był milczący i smutny.Śmierć nie była dla niego tak łaskawa jak dla Czarnej Błyskawicy.Teraz miał cichą nadzieję, że wyzwany swego czasu na pojedynek Grzmiąca Pięść skróci jego nędzny żywot.Bosman, jakby wyczuł nastrój małego wodza, zbliżył się doń i rzekł:- Radzę ci jechać z nami, brachu.Czemu zwieszasz nos na kwintę?- Czy Grzmiąca Pięść zapomniał już, że wyzwałem go do walki na śmierć i życie? - zapytał Palący Promień.- Iii, kto by tam takie drobiazgi pamiętał - wesoło odparł bosman.- Ramię przy ramieniu walczyliśmy z Pueblosami, a teraz miałbym szlachtować cię, jak.-W ostatniej chwili zorientował się, iż byłby palnął głupstwo, więc szukał właściwego słowa.W końcu dodał: - Niedźwiedzia?Odwaga bosmana podczas bitwy zjednała mu wielki szacunek wśród Indian.Palący Promień wiedział, że nie może sprostać mu siłą.Wolał jednak odważnie zginąć, niż żegnać Skalny Kwiat jako narzeczoną białego człowieka.Tymczasem marynarz daleki był od krwiożerczych myśli.Klepnął Indianina poufale w ramię i rzekł:- Na wieczną między nami zgodę chcę ci uczynić pewną propozycję.Zaproś mnie na drużbę na swoje wesele ze Skalnym Kwiatem.No co, zgoda?- Przecież ona ciebie wybrała.- Kiep jesteś, Palący Promieniu! To jej szlachetny tatuś w ten sposób ocalił moją czuprynę.Ona kocha tylko ciebie!***W zagubionym wśród kaktusowej głuszy kanionie, na rusztowaniu wzniesionym ze ściętych drzew spoczywał w napowietrznej mogile wódz Apaczów i Nawajów - Czarna Błyskawica.W pobliżu niego pochowani byli również wódz Długie Oczy i wszyscy wojownicy polegli w walce pod pueblem Zuni.Nie opodal mogiły wodza stała trójka białych przyjaciół.Byli to: Sally, Tomek i bosman.Po raz ostatni przyszli go pożegnać.Tomkowi wydawało się, że bohaterska śmierć na polu walki była dla tego dumnego Indianina jedynym wybawieniem przed niesprawied­liwością na ziemi.Przecież marzenia Czarnej Błyskawicy nie mogły się urzeczywistnić.Jego dzieje i jego epoka należały już do przeszłości.Rezerwaty były zbyt ciasne dla wodza łaknącego prawdziwej wolności,o którą walka z góry skazana była na niepowodzenie.- No, czas już na nas - odezwał się bosman spoglądając na Sallyi Tomka.- Czas już na nas - jak echo powtórzył Tomek.Jeszcze raz obrzucił smutnym spojrzeniem mogiłę Czarnej Błys­kawicy i sąsiednie groby Apaczów.Sally delikatnym ruchem ująła go pod ramię.Podeszli ku wierzchow­com.Bosman pomógł Sally dosiąść konia, po czym udali się w dół kanionu.Wkrótce znaleźli się w gromadce Indian przygotowanych jużdo drogi.Dążyli wprost ku najbliższej stacji kolejowej, skąd razem z panią Allan mieli udać się pociągiem do portu Vera Cruz.Bosman przynaglił konia.Niebawem zbliżył się do Sally i Tomka.Przysłuchiwał się ich rozmowie.- Jeżeli tylko czas pozwoli, to zwiedzimy Meksyk, stolicę tego kraju - mówił Tomek.- Chciałbym obejrzeć sławne muzeum starożytności.Nie masz Sally, pojęcia, ile tam ciekawych zabytków.Ponadto stolica Meksyku jest położona najwyżej z wielkich miast i stolic na całymświecie.- Chłopak znów zaczął po swojemu - mruknął bosman.- Hm, ale ta mała mimo to wpatruje się w niego jak sroka w gnat! Ładna z nich parka, nie ma co mówić!* * *[1] Rezerwaty - terytoria wydzielane przez europejskich kolonizatorów krajowcom w Ameryce Północnej i Południowej, w Afryce i Australii.W Stanach Zjednoczonych proces wypierania Indian z terenów wschodnich, najbar­dziej urodzajnych, zapoczątkowany został na przełomie XVIII j XJX w.Prezydent Jefferson postulował usunięcie wszystkich Indian z terenów na wschód od Missisipi, a jego następcy prowadzili podobną politykę.W 163? r.Kongres zatwierdził wreszcie utworzenie Indiańskiego Kraju {Indian Territory), obejmującego tereny dzisiejszych stanów Oklahoma, Kansas.Nebraska, Dakota Północna i Południowa.Na.mocy tej ustawy obszary na zachód od Missisipi miały być oddane na wieki pięciu tzw.cywilizowanym narodom; Czikasawom, Czirokezom, Kri, Seminolom i Czoktawcm.Przymusowe przenoszenie Indian półosiadłych.rolniczych na obszary często wrogich im plemion koczowniczo - myśiwskich powodowało ostre walki mię d z y plemienne i przyniosło wiele ofiar.W Traverse des Sioux w 1851 r.wymuszono na Saniee Dakotach zrzeczenie się części ziem.W tym samym czasie w Forcie La ramie plemiona Równin Wewnętrznych pod naciskiem rządu przyrzekły nie napadać na emigrantów na Szlaku Oregoriskim i uznały prawo rządu do budowania dróg i fortów wzdłuż Szlaku w Lndiaiiskim Kraju.Po tym złamaniu zasady nienaruszalności Kraju szybko na­stępowały dalsze ograniczenia popierane użyciem siły.Coraz mniej ziemi zostawiano Indianom, aż v, 1907 r.wszystkie plemiona osadzono w rezerwatach.[2] Nowy Meksyk - kraina Indian.Ziemia odkryta w 1539 r.przez Marcowa de Niżą i badana przez ekspedycję Coronada.Po 1821 r.Nowy Meksyk słał się prowincja niepodległego Meksyku.Na mocy traktatu Guadalupe Hidalgo z 1848 r., kończącego wojnę Meksyku ze Stanami Zjednoczonymi, prowincja ta została włączona do USA jako terytorium obejmujące Arizonę i cześć Kolorado, i 1912 r.terytorium Nowy Meksyk wstąpiło jako stan do Unii Stanów Zjednoczonych.Podczas pobytu Tomka na pograniczu amerykańsko-meksykanskim jeszcze trwałv niepokoje i wzajemne napady.[3] Przygody Tomka podczas poprzednich wypraw opisane zostały w powieściach.Tomek w krainie kangurów i Tomek na Czarnym Lądzie.[4] Daleki Dziki Zachód (Far Wild Weil) - nazwa terytoriów znajdujących, się w zachod­niej części Stanów Zjednoczonych A.P., pochodząca z okresu, kiedy ziemie te przeważnie zamieszkiwali wojowniczy Indianie [ Pobierz całość w formacie PDF ]