[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Niech mój brat spojrzy tam, na prawo! Ten młody Indianin ma zamiar założyć własne ognisko domowe i już rozpoczął budowę wigwamu.Tomek uważnie przyjrzał się prymitywnej budowli, której nazwę błędnie przypisywał namiotowi tipi, tak charakterystycznemu dla większości wędrownych Indian zamieszkujących rozległe równiny.Ruszyli dalej.Czerwony Orzeł zgodnie z obietnicą chętnie udzielał przyjacielowi wszelkich informacji.Tomek zorientował się, że jego przewodnik musiał już otrzymać pewne szczepowe wtajemniczenie, ponieważ nieobca mu była nawet historia Indian.Roztropny i ciekaw wszystkiego biały chłopiec skwapliwie skorzystał z okazji, by wzbogacić swe pobieżne wiadomości o pierwotnych mieszkańcach Ameryki.Podczas rozmowy z Czerwonym Orłem dowiedział się więc, że przed przybyciem białych Indianie mieszkali w osadach rozrzuconych we wszystkich częściach Ameryki Północnej i Południowej.Ich sposób życia przystosowany był do charakteru kraju, w którym żyli.Wszyscy Indianie należeli wprawdzie do jednej rasy, znacznie jednak różnili się zwyczajami, językiem oraz stopniem cywilizacji.Niektórzy byli prymi­tywnymi łowcami, inni rolnikami, podczas gdy w Meksyku, Ameryce Środkowej i Peru kwitły wtedy gęsto zaludnione miasta i państwa z dobrze zorganizowanymi rządami.W państwach Majów, Inków i Azteków indiańska cywilizacja osiągnęła najwyższy rozwój[19].Tak w Stanach Zjednoczonych, jak i w innych częściach kontynentu amerykańskiego, szczepy indiańskie były zróżnicowane[20].Mówiły wie­loma narzeczami.Często nawet członkowie sąsiednich plemion nie mogli się porozumieć.Aby pokonać wynikające stąd trudności, Indianie zapoczątkowali język znaków, który oceniany jest obecnie jako najdoskonalsza forma języka mimicznego ludzi.Dzięki "mowie zna­ków" Indianie mogli przekazywać swe myśli bez względu na język danego szczepu.Język znaków ułatwiał nawet początkowo porozumie­wanie się z białymi ludźmi, zanim większość Indian nauczyła się mówić po angielsku.Czerwonoskóre szczepy różniły się ponadto ubiorem, wyrobami rzemieślniczymi, sposobem budowania chat i zwyczajami.Szczepy żyjące w lasach mieszkały w osadach fortyfikowanych palisadamiO zaostrzonych palach.Każda taka osada składała się z pewnej liczby chat-wigwamów o wyglądzie odmiennym od tipi Indian z równin, a także od budowanych przez Irokezów długich domów o spiczastych dachach, jak i zbliżonych kształtem do naszych chat mieszkań plemie­nia Objibwa.Poszczególne szczepy miały inne ubrania.Niektórzy Indianie, jak na przykład kalifornijscy, nie nosili wcale bądź prawie wcale odzieży.Pueblosi sporządzali odzienie z tkanin bawełnianych, a Indianie zamie­szkujący wyżynę i równinną prerię szyli swe ubrania z miękko wy­prawionych skór, przyozdabiając je frędzlami i paciorkami.Dla większości Europejczyków obrazem Indianina jest mieszkaniec równinnych prerii pomiędzy Górami Skalistymi i rzeką Missisipi.Ci bowiem Indianie ze względu na swą liczebność i bohaterskie czyny wojenne najbardziej wryli się w pamięć białych.Stąd też często mylne uogólnienia dotyczące wszystkich szczepów indiańskich.Arizonę i Nowy Meksyk, gdzie przebywał Tomek, zamieszkiwały trzy grupy Indian: osiadły szczep Pueblosów oraz nomadzi Apacze1 Nawajowie.Wszyscy oni obecnie żyją w tych samych okolicach, gdzie po raz pierwszy zastali ich Hiszpanie podczas swych wypraw odkryw­czych[21].W przeciwieństwie do pokojowych Pueblosów, którzy uprawiając rolę zamieszkiwali w kamiennych osadach budowanych na wysoczyznach, Apacze i Nawajowie zdobywali pożywienie polując oraz zbierając dzikie jagody.Ponadto te dwa wojownicze szczepy uzupełniały swe zaopatrzenie dokonując najazdów na pokojowych, pracowitych sąsia­dów.Gdy Meksykanie zdobyli południową część Ameryki Północnej, Apacze i Nawajowie rozpoczęli zajadłą walkę z kolonistami meksykań­skimi, biorąc na nich cenne łupy [ Pobierz całość w formacie PDF ]