[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Jest zatem wielepowodów do przekazania o niej wiedzy szerszemu ogółowi.Główny powód jest prosty: fizycznepodstawy budowy tej broni nie stanowią już tajemnicy.Państwa lub organizacje chcące ją budowaćmogą z łatwością znalez
ć potrzebną do tego celu podstawową informację w rozpowszechnianejliteraturze.Dostępność zaś komputerów, nawet o średniej wydajności, stanowi dostateczne narzędzieumożliwiające jej skonstruowanie.Nie istnieją już dziś powody, dla których posiadanie wiedzypowinno być przywilejem ekspertów rządowych, pracujących za żelazną kurtyną sekretności.9.1.Broń czwartej generacji a Traktat o Powszechnym Zakazie Prób z Bronią JądrowąZatwierdzony przez ONZ Traktat przyczynił się do zakończenia próbnych wybuchów.Jednakżeze względu na to, że nie zakazuje doświadczeń laboratoryjnych, broń jądrowa nadal będzie rozwijanaza pomocą licznych, udoskonalonych w ciągu ostatnich czterdziestu lat technik, które w obecnej dobiemogą z powodzeniem zastąpić doświadczenia na poligonach.Mają one wielką przewagę nadtradycyjnymi metodami, ponieważ pozwalają analizować wiele zachodzących w broni jądrowejprocesów, których rozumienie jest nadal niedostateczne.W istocie brak doświadczalnych wybuchów,w połączeniu z ogromnymi możliwościami laboratoriów, stwarza sposobność do wyprodukowanianowej broni jądrowej.Istnieją dwie klasy eksperymentów jądrowych, dozwolonych przez Traktat: doświadczeniapodkrytyczne i jądrowe mikrowybuchy.Podczas negocjacji w sprawie Traktatu pięć państwatomowych spotykało się kilkakrotnie potajemnie, dwustronnie lub wielostronnie, aby sprecyzowaćsens używanych w nim terminów.W szczególności wymieniały między sobą informacje o tym, coTraktatem miałoby być dozwolone lub zakazane oraz wyjaśniały znaczenie zwrotu  Działalność niezakazana traktatem.Wprawdzie dokładna jego wykładnia jest tajna, to jednak wiadomo, że ważnąkwestię stanowiło pojęcie tzw. prób hydronuklearnych 32, tzn.doświadczeń z bronią jądrową (lub z32Termin hydronuklearny (termin angielski hydronuclear tests) odnosi się do systemu, w którym strumień masy opisująrównania hydrodynamiki, podobnie jak w przypadku kompresji materiałów rozszczepialnych, stosowanych w49wysoko wybuchowym stymulatorem broni wodorowej), ograniczone do procesów powielanianeutronów w stanach podkrytycznych lub nieznacznie nadkrytycznych.Aby Traktat mógł być przyjętyprzez większość państw ONZ, państwa atomowe uzgodniły zakaz  prób hydronuklearnych , wktórych materiały rozszczepialne osiągają stany krytyczne.Innymi słowy, każda próba jądrowa, wktórej materiał rozszczepialny pozostaje w stanie podkrytycznym jest przez Traktat dozwolona.Wszczególności stan taki pozwala na przeprowadzanie badań właściwości materiału rozszczepialnegoprzy dowolnym ciśnieniu i gęstości, pod warunkiem iż użyte próbki materiału nigdy nie osiągną stanukrytycznego.Legalność mikrowybuchów33, czyli detonacja milimetrowej wielkości elementów z materiałurozszczepialnego i/lub termojądrowego, jest oczywiście głównie wybiegiem zastosowanym wTraktacie.Jednakże pomimo tego podczas negocjacji przedsięwzięto ograniczone jedynie wysiłki (zwyjątkiem Indii), by Traktatem objąć metodę inercyjnego utrzymywania fuzji (IUF) i różnego rodzajemikrowybuchy.Powodem, dla którego tak się stało, była niechęć państw atomowych dozaakceptowania ograniczeń w tej dziedzinie badań oraz wola większości państw ONZ wprowadzeniaw Traktacie przede wszystkim zakazu stosowania broni masowego rażenia.Brak w Traktaciewzmianki o jądrowych mikrowybuchach nie jest jedynym zagadnieniem tam pominiętym.Naprzykład w żadnym traktacie dotyczącym kontroli uzbrojenia, o syntezie termojądrowej nie mawzmianki wprost.Traktat nie przewiduje ograniczeń w badaniach i rozwoju IUF.Fakt, że w tymmiędzynarodowym Traktacie wzięto pod uwagę w zasadzie standardowe procesy jądrowe, bezograniczenia rozwijania technik bardziej wyrafinowanych, o potencjalnych możliwościach ichmilitarnego zastosowania, stanowi poważny powód do troski.9.2.Urządzenia do inercyjnego utrzymywania fuzji (IUF)Dzisiaj urządzenia do inercyjnego utrzymywania fuzji należą do najważniejszych urządzeńbadawczych34 w nowoczesnym laboratorium, używanym przez konstruktorów broni.Umożliwiająone, w warunkach laboratoryjnych, dokonywanie symulacji wybuchów termojądrowych o mocy kilkukg TNT.Z militarnego punktu widzenia, IUF otwiera perspektywy szybkiego rozwoju całkowicienowych rodzajów broni jądrowej.Wynika to z faktu, że możliwości transportu konwencjonalnychwysoko wybuchowych ładunków jądrowych są ograniczone.Na przykład pocisk rakietowy Tomahawk przenosi głowicę o wadze 120 kg, a typowa duża jądrowa lotnicza bomba waży od 500do 2000 kg.Ponieważ element paliwowy w urządzeniu IUF wynosi zaledwie ułamek grama, przetomateriały wybuchowe na osnowie IUF zrewolucjonizują działania wojenne35.Wyposażone wprecyzyjne mechanizmy naprowadzające, małe i lekkie głowice, skonstruowane na podstawie IUF,byłyby zdolne do zniszczenia właściwie wszystkich celów i uczynienia, że istniejące typy bronijądrowej stałyby się bezużyteczne.Główna trudność polega dzisiaj na zastąpieniu laserów lubakceleratorów cząstek (używanych do wytworzenia w paliwie (DT) wysokiej kompresji i temperatury)przez urządzenia dostatecznie zminiaturyzowane.Na rys.17 pokazano uproszczony schematudoskonalonego urządzenia IUF.Target z materiału (DT) o wadze 5 mg umieszczony jest we wnęce.Typowe urządzenia tego rodzaju (używane do symulacji wielkich ładunków wybuchowych),znajdujące się obecnie w stadium konstrukcji, będą zawierały od 1 ^.g do 1 mg (DT).Inna koncepcja,tzw.działania pośredniego, odnosi się do sytuacji, w której energia pierwotna (z
ródła ciężkich jonów,antyprotony i lasery) nie jest przekazywana bezpośrednio do zewnętrznej warstwy paliwa (targetu),lecz w fazie początkowej ulega (we wnęce) zamianie na promieniowanie X [ Pobierz całość w formacie PDF ]