[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Pokręcił głową. Coś tusię nie zgadza. Jednak utrzymują& Coś tu się nie zgadza.Kłamią.To jakiś numer. Ale dlaczego? Ktoś go wypuścił. Nie widzę żadnego motywu. Czy to nie oczywiste? %7łeby załatwił mnie.Asystent zmrużył oczy.Eliot uświadomił sobie, że jego pomocnik uważa go za chorego, opanowanego ma-nią prześladowczą.Wyszedł z budynku, zabierając ze sobą Kastora i Polluksa.Od tamtejchwili przebywał w swoim zaciemnionym gabinecie, ochraniany przez strażników roz-stawionych wokół domu i dwóch pozostałych przy życiu wiernych synów.Nie można jednak tak żyć bez końca.Nie może tylko czekać.Pomimo ścigających gocieni zemsty  nie wierzył w przeznaczenie.Zawsze polegałem na wiedzy i umiejętnościach.I podstępach.Ja go wyszkoliłem.Potrafię go przechytrzyć.Co bym zrobił na jego miejscu?W chwili, kiedy wiedział już, jakie pytanie zadać, natychmiast nadeszła odpowiedz
.MiaÅ‚ jeszcze jednÄ… szansÄ™.O ile bÄ™dzie dziaÅ‚aÅ‚ bez zwÅ‚oki.Musi zadzwonić do Landisha.Saul bÄ™dzie smakować zemstÄ™ powoli, siejÄ…c coraz wiÄ™kszy terror.Pierwszym celem bÄ™dzie Landish.W jego rezydencji zastawimy na niego puÅ‚apkÄ™.232¦à IX.Znów odnosiÅ‚ wrażenie, że już kiedyÅ› tu byÅ‚.ZdawaÅ‚o mu siÄ™, że widzi nie tyl-ko mur wokół Franklina, ale i ogrodzenie wokół rezydencji Andrew Sage a.Wszyst-ko ukÅ‚adaÅ‚o siÄ™ w jednÄ… caÅ‚ość.Eliot wykorzystaÅ‚ szkoÅ‚Ä™, żeby zwerbować Saula.Jed-nÄ… z konsekwencji tego faktu byÅ‚ po latach zamach na FundacjÄ™ Paradygma.Powrót doz
ródeł sprawił mu jakąś ponurą rozkosz.Kiedy wysadzał w powietrze rezydencję Sage- a, nie odczuwał niczego.Po prostu jeszcze jedno zlecenie.Zrobił to dla Eliota.Ale te-raz wszystko się zmieniło.Po raz pierwszy z radością czekał na czyjąś śmierć.Porównu-jąc mur wokół posiadłości Landisha z ogrodzeniem rezydencji Sage a, uświadomił so-bie zmiany, które zaszły w jego psychice.Chciał zabić, i ten fakt sprawiał mu taką przy-jemność, że wybrał identyczną metodę, jaką zastosował przy zabiciu Sage a.Rozkoszo-wał się tym ironicznym aspektem sprawy: użyciem taktyki Eliota przeciwko jej twór-cy.Powiedziałem ci, Landish, w jaki sposób cię ukarzę, jeśli skłamiesz.Niech to szlag,mój brat nie żyje! Przywołując w wyobraz
ni mur otaczający szkołę im.Franklina czuł,że pieką go załzawione oczy.Popatrzył na swoją broń.Mógł sięgnąć po karabin i zwyczajnie z daleka zastrzelićLandisha.Tylko że to nie dałoby mu satysfakcji.Nie byłoby spełnieniem pogróżki.Lan-dish musi umrzeć w określony sposób.Ale istniał pewien problem.Albo Landish stał się bardziej ostrożny, albo dowie-dział się o ucieczce Saula, ponieważ straże wokół rezydencji zostały potrojone.Kręci-ły się liczne patrole.Przeszukiwały gości i sprawdzały im dokumenty.Na murach zain-stalowano kamery.Teraz nie mógłby już dostać się do środka jak za pierwszym razem.W jaki więc sposób ma założyć ładunek wybuchowy? W jaki sposób ma wysadzić nietylko Landisha, ale i te pieprzone róże, które uosabiały dla niego wszystko, czego nie-nawidził.To był największy model zdalnie sterowanego samolotu, jaki udało mu się kupić.Od-wiedził pół tuzina sklepów dla hobbystów w Londynie, zanim go znalazł  miniaturęspitfire a o zasięgu prawie kilometra i skrzydłach długości metra.Jego zdalnie stero-wany pocisk.Wytarł zamglone oczy i z uśmiechem poczynił przygotowania.Zabawka.Gdyby Chris był tutaj, roześmiałby się.Straszny dzieciak, który sprawił sobie zabawkę,żeby odegrać się na ojcu.Model był wyposażony w silniczek na paliwo.Uprzednio przetestował gow odosobnionym miejscu.Reagował na polecenia wydawane drogą radiową przez na-dajnik wyposażony w miniaturowy drążek sterowniczy.Wznosił się, kiwał skrzydła-mi i pikował precyzyjnie według życzeń pozostającego na ziemi pilota.Potrafił też przenieść ładunek: dwa i pół kilograma skradzionego materiału wybuchowego, rów-nomiernie rozłożonego na całej długości kadłuba.Dodatkowe obciążenie nieco pogar-233szało jego parametry: samolocik potrzebował wydłużonego rozbiegu i z opóz
nieniemreagował w powietrzu na ster.Nie stanowiło to jednak zasadniczej przeszkody.Brońspełni swoje zadanie.Wybrał się do sklepu z elektroniką i kupił części potrzebne doskonstruowania detonatora.Zamontował je w podwoziu i wyposażył w osobny nadaj-nik.Dokładnie sprawdził, czy detonator i mechanizm sterujący modelu pracują na róż-nych częstotliwościach.Gdyby było inaczej, materiał wybuchowy mógłby eksplodowaćw chwili uruchomienia samolociku.Czekał.Powoli wstawał świt.Było zimno.Drżał z chłodu.Rozgrzewała go jedynienienawiść.Wiedział, że cel nie mógł ukryć się w innym miejscu.Róże były zbyt ważne.Landishzbytnio się o nie bał i nie odstąpiłby ich na krok.Pomyślał o Chrisie.Oczekiwanie sprawiało mu przyjemność, już wyobrażał sobierozkosz, której wkrótce zazna.O siódmej zastygł w bezruchu  w drzwiach budyn-ku pojawiła się sylwetka mężczyzny o siwych włosach.Otaczali ją członkowie ochronyosobistej.Ruszyli w stronę szklarni.Saul obawiał się, że może to być inna osoba przebra-na za Landisha, ale za pomocą lornetki rozpoznał staruszka.Nie ma mowy o pomyłce.Jego strój ogrodnika był nieco wybrzuszony  miał na sobie kamizelkę kuloodporną.To na nic ci się nie przyda, sukinsynu.W chwili kiedy Landish wraz z gorylami wszedł do szklarni, Saul wczołgał sięz powrotem między drzewa.Model samolotu wraz z nadajnikami schował w plecaku.Teraz przeniósł go na drugą stronę łąki.Wysoka trawa o świcie była zbyt wilgotna,by model zdołał wystartować.Za to wiejska droga doskonale się do tego nadawała.W okolicy nie przejeżdżał żaden samochód [ Pobierz całość w formacie PDF ]