[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.11 Sellum, syn Jabesa, począł królować roku trzydziestego i dziewiątego roku Azarjasza, króla judzkiego, a królował miesiąc jeden w Samarii.Po upadku dynastii Jehu a z wstąpieniem na tron Selluma (743) zaczęło się państwo Północne coraz szybciej staczać ku upadkowi.W stanie chaosu, w jaki się kraj pogrążył istniało państwo to jeszcze około 20 lat.14.I przyciągnął Manahem.syn Gady, z Tersy, i wjechał do Samarii, i ranił Selluma, syna Jabesa, w Samarii, i zamordował go, i został królem zamiast niego.W kraju zapanowało prawo pięści, o czym świadczą wymownie czyny samego króla.16.Wtedy Manahen poraził Tafsę, i wszystkich co w niej byli, i granice jej od Tersy, nie chcieli mu bowiem otworzyć; i pobił wszystkie brzemienne jej i porozcinał je.Król ten, jak w większości i jego poprzednicy, ale w tym wypadku oka-zał swoje wyjątkowe zezwierzęcenie, mordując nawet kobiety brzemienne, które zazwyczaj nawet w kamiennych sercach budzą litość, lub przejmują jakąś trwogę przed zagadką bytu.Także bez miłosierdzia kazał tępić mieszkańców okolicznych miast warownych.Po tych krwawych czynach udał się do Samarii i zasiadł na tronie Jehudów.Król ten okrutny, jak dwaj jego poprzednicy, Omri i Jehu, byli krew z krwi i kość z kości czystym płodem szczepu żydowskiego.Jego właśni kapłani i rzekomi ˛prorocy˛ nakłaniali ich do masowych krwawych mordów, jak to zresztą zwykli byli czynić od wieków.Za tyle zbrodni dokonanych gwoli dogodzeniu sobie, nie mogł lud żydowski spodziewać się niczego innego, jak tylko opuszczenia go przez Wszechmocnego, co my zwykli jesteśmy nazywać ˛wyklęciem˛.Na tronie w Niniwie, stolicy Asyrii, zasiadł od roku 745 (prz.Chr.) Tiglat Pileser IV (zwany także Ful), jeden z najdzielniejszych władców asyryjskich.W roku 738 podbił on Syrię.A Manahem, król izraelski (743-734), chcąc ujść losu królów syryjskich, musiał się okupić, władcy asyryjskiemu, Fulowi.19.Przyjeżdżał Ful, król asyryjski, do ziemi, a Manahem dawał Fulowi tysiąc talentów srebra, aby mu był na pomoc i umocnił królestwo jego.20.I nałożył Manahem podatek na Izraela, na wszystkich możnych i bogatych, aby dawali królowi asyryjskiemu, po pięćdziesiąt syklów srebra na każdego, i wrócił się król asyryjski, a nie mieszkał tam w onej ziemi.Aby uchronić się przed najazdem, musiał król nałożyć na swych poddanych ogromny podatek, co wywołało wielkie niezadowolenie wśród ludności.To niezadowolenie wybuchło otwarcie za syna i następcy Manahema na tronie judzkim, Pekachiasza (734-733), który panował tylko dwa lata.25.I sprzysiągł się nań Facejasz, syn Romelijasza, hetman jego, i zabił go w Samarii na pałacu domu królewskiego, z Argobem i Aryjaszem, mając z sobą pięćdziesiąt mężów Galaadczyków, a zabiwszy go królował zamiast niego.Pekach królował w Izraelu 733-731.Facejasz, zabójca Pekachiasza, który sam zdobył koronę, zarzucił politykę swych poprzedników.Podczas, gdy tamci opierali się na Asyrii, ten przerzucił się na stronę Syryjską.Za-warł więc związek z książętami syryjskimi, skierowany przeciw groźnemu niebezpieczeństwu ze wschodu.Na czele koalicji stanął król Damaszku Rezyn.Jako zrozumiałe samo przez się przyjmowano, że król judzki Joatam (736-733) przyłączy się do koalicji.Gdy to jednak nie nastąpiło, wypowiedziało mu państwo Izraelskie i państwo Damaszku, wojnę.Prawdopodobnie nawet król Izraelski obiecał królowi Damaszku, że Judea stanie się prowincją syryjską.II Księga KronikiROZDZIAŁ XXVIII6.Albowiem Facejasz, syn Romelijasza, pobił w Judzie sto i dwadzieścia tysięcy dnia jednego, wszystko mężów walecznych, przeto, iż opuścili Pana, Boga ojców swoich.8.Nadto pojmali synowie izraelscy z braci swych dwa kroć sto tysięcy niewiast, synów, i córek, i bardzo wiele łupów pobrali od nich, i zaprowadzili korzyść do Samarii.Zwycięzcy postąpili ze schwytanymi do niewoli swymi współbraćmi, jak zwykle czynili z nieprzyjaciółmi.W Jerozolimie panował wówczas Ahaz (733-718).Ten widząc, że: od północy szerzy pożogę i zniszczenie w jego kraju król Izraelski z królem Syryjskim, a na południu oderwali Edomici od Judei Elath, a od zachodu nacierają coraz potężniej Filistyni, posłał królowi asyryjskiemu wielkie dary i ogłosił się jego wasalem.Ten przybył natychmiast.Obległ Damaszek, zdobył go, króla syryjskiego kazał stracić, a ludność uprowadził do nie-woli.Do niego udał się Ahaz osobiście.Ten uczynił go swym wasalem i wkroczył do Izraela.II Księga KrólewskaROZDZIAŁ XV29.Za dni Facejasza, króla izraelskiego, przyciągnął Teglat Falaser, król asyryjski, wziął Ajon i Abelbetmaacha, i Janoe, i Kedes, i Azor, i Galaad, i Galileę, i wszystkę ziemię Neftali, a przeniósł obywateli jej do Asyrii.Z pogromu ocalała Samaria, gdzie wybuchła skutkiem tego rewolucja.30.Tedy się zbuntował Ozeasz, syn Eli, przeciw Facejaszowi, synowi Romelijasza, a raniwszy go, zabił go, i królował zamiast niego roku dwudziestego Joatama, syna Ozjaszowego.Teglad Falaser wcielił do swego państwa Galileję, i Transjordanię i okrążył ze wszystkich stron Samarię.Wówczas wybuchła w tym mieście rewolucja.Król Izraelski Facejasz ginie z rąk rozjuszonego tłumu, a następca jego Hozeasz (Ozeasz) 731-725, składa hołd Teglat Falaserowi.Także król Judzki musi ukorzyć się przed zwycięzcą.Samaria po odpadnięciu od niej połowy kraju i ludności, nie mogła nosić miana państwa dziesięciu pokoleń.Klęski, które ją dotknęły, nie wpłynęły jednak w najmniejszej mierze na poprawę panujących w niej stosun-ków.Egoizm, fałsz, krzywoprzysięstwo, kradzieże ofiar, pijaństwo, zanik uczucia wstydu, wszelkie występki i zbrodnie panoszyły się niepowstrzymanie i były zjawiskami powszechnymi.Możne rody łączyły się w bandy rozbójnicze, dokonywające napadów na przejeżdżających podróżnych i kupców, ograbiając ich i mordując.W kraju zapanowała anarchia.Od czasu zamordowania Pekachiasza, żaden król nie zdołał utrzymać się przy władzy dłuższy czas.Krótki ten okres zaznaczył się szeregiem królobójstw.Nikt nie myślał o zorganizowaniu sił opornych przeciw mogącemu pono-wić się najazdowi nieprzyjaciół.ROZDZIAŁ XVII1.Roku dwunastego Achaza, króla judzkiego, królował Ozeasz syn Eli, w Samarii nad Izraelem dziewięć lat.Ten, gdy Salmanasar V w r.726 zasiadł na tronie asyryjskim przestał płacić daninę Asyrii, korzystając ze zmiany panującego.Kara nie kazała na siebie długo czekać.W r.725 wyprawił się Salmanasar pod Tyr.Także i pod Samarię ruszyła część wojsk króla asyryjskiego.3.Przeciwko niemu przyciągnął Salmanasar, król asyryjski, i stał się Ozeasz niewolnikiem jego, i oddawał mu dań.Ozeasz jednakże upokorzył się i tym odwlekł swą zgubę.Na dworze królewskim istniały i współzawodniczyły o wpływy dwie partie.Jedna była stronnikiem Egiptu, druga - Asyrii.4.A gdy król asyryjski poznał, że Ozeasz, chcąc się wyzwolić posłał posłów do Sua, króla egipskiego, i nie posyłał dani dorocznej królowi asyryjskiemu, i oblegał go król asyryjski, a związawszy podał go do więzienia.5.I ciągnął król asyryjski przez wszystkę ziemię, aż przyciągnął do Samarii, i oblegał ją przez trzy lata.6.A roku dziewiątego Ozeasza wziął król asyryjski Samarię, i przeniósł Izraela do Asyryjczyków, i osadził ich w Hala i w Habor nad rzeką Gozan i w miastach medyjskich.Nie długo utrzymało się okrojone państwo Izraelskie.Ozeasz nie dotrzymał wierności Asyrii i pod wpływem Egiptu stanęła nowa koalicja.W jej skład weszły ponownie: miasta Fenickie, książęta Syryjscy, Hanno - król Gazy, Piru - król Masurii, Samsi - królowa Arabska i król Izraelski.Wtedy król Asyryjski Salmanasar ruszył na zachód.Zaczął od oblegania Tyru.A widząc, że nie podoła Tyrowi, pospieszył pod Samarię [ Pobierz całość w formacie PDF ]