[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Nawet tak drobne schorzenia jak przeziębienie czy ból głowy bardzo obniżają intelektualną sprawność.Jeśli objawy takie utrzymują się, skontaktuj się z lekarzem.Dobrze jest zwłaszcza zasięgnąć porady, rozpoczynając łagodny i konsekwentny program ćwiczeń (patrz Buzan's Book of Genius).PODSUMOWANIEŚrodowisko stanowi poważny czynnik oddziałujący na szybkość czytania i zrozumienie.Upewnij się więc, iż każdy jego aspekt zarówno zewnętrzny, jak wewnętrzny zorganizowany został tak, by maksymalizować efekty twojej pracy.PLAN DZIAŁANIA1.Już teraz zwróć uwagę na warunki zewnętrzne, zwłaszcza na oświetlenie, pozycję przy biurku, ułożenie tekstu i postawę sylwetki.2.Poeksperymentuj w poszukiwaniu najlepszej dla siebie pory na pracę umysłową.3.Pomyśl o swoim wnętrzu; upewnij się, że jesteś spokojny, rześki i że masz samopoczucie sprzyjające nauce.ZAPOWIEDŹ NASTĘPNEGO ROZDZIAŁUZdobyłeś wiedzę na temat funkcjonowania swoich oczu i tego, jak poprawić środowisko ich pracy, by mogły wykonywać ją jeszcze lepiej.Gotów jesteś więc do kolejnego poważnego kroku naprzód: podwojenia dotychczasowych osiągnięć dzięki nowej, rewolucyjnej technice czytania.6.PROWADZENIE WZROKU - NOWA TECHNIKA POPRAWY SZYBKOŚCI I ZAKRESU CZYTANIANa arenie umysłowej pierwszy krok jest często najtrudniejszy.Kolejne okazują się coraz prostsze.Każdy postęp jest znaczniejszy od poprzedniego.Im więcej się uczysz, tym łatwiej jest ci nauczyć się jeszcze więcej.WSTĘPW niniejszym rozdziale powiemy o tym, że oczy - podczas czytania - potrzebują “przewodnika" oraz w jaki sposób z niego korzystać.Technika ta za jednym razem usunie cofanie i regresję, poprawi szybkość i zrozumienie, umożliwi zwiększenie liczby słów obejmowanych między zatrzymaniami i jest znacznie wygodniejsza dla oczu.KTO MA RACJĘ - DZIECKO CZY SYSTEM EDUKACYJNY?Gdy dziecko rozpoczyna naukę czytania, co jest jedną z pierwszych czynności, jakie wykonuje? Umieszcza palec na druku.Natychmiast każemy mu go zabrać, ponieważ “wiemy", że technika ta spowalnia tempo.Dlaczego więc dziecko już na początku nauki używa palca?Aby podtrzymać skupienie i koncentrację.Czy działamy zatem rozsądnie każąc mu zabrać palec? Przecież jeśli naprawdę powodował on spowolnienie, bardziej logiczne byłoby poprosić, aby dziecko poruszało nim szybciej!Zgłębimy problem zadając dodatkowe pytania:Czy kiedykolwiek używasz palca, kciuka lub innego wskaźnika, gdy:1.sprawdzasz numer w książce telefonicznej Tak-Nie2.sprawdzasz znaczenie wyrazu w słowniku Tak-Nie3.szukasz informacji w encyklopedii lub informatorze Tak-Nie4.dodajesz kolumnę liczb Tak-Nie5.odnajdujesz rzecz, którą zamierzasz zanotować Tak-Nie6.pokazujesz komuś w tekście coś, na co chcesz zwrócić jego uwagęTak-Nie7.po prostu czytasz Tak-NieWiększość osób odpowie “Tak" przynajmniej na połowę pytań, a wiele z nich na wszystkie, z wyjątkiem ostatniego.Czy to nie dziwne, że korzystamy z pomocy wskaźników praktycznie w każdej sytuacji z wyjątkiem normalnego czytania, podczas którego wyraźnie zabroniono nam robić to, do czego z natury jesteśmy skłonni.Uprzedzenie owo zakorzeniło się tak mocno, że gdybyśmy po wejściu do biura głównego szefa zobaczyli go czytającego książkę przy użyciu palca, natychmiast obniżylibyśmy swoją opinię na temat jego inteligencji!Gdzie więc leży prawda? Czy lepiej czytać ze wskaźnikiem, czy bez? Aby się dowiedzieć, przeprowadźmy eksperyment.EksperymentSkłada się on z dwóch części i najlepiej przeprowadzić go z partnerem.W pierwszej części siadacie naprzeciwko siebie, w odległości około 60 cm, z założonymi rękami i głowami trzymanymi prosto.Teraz partner wyobraża sobie doskonały okrąg o średnicy mniej więcej 46 cm.Powinien się on znajdować w odległości około 30 cm od twarzy.Osoba wyobrażająca sobie okrąg powoli obwodzi jego zarys oczami (obaj partnerzy mają założone ręce), druga natomiast przygląda się pierwszej, aby dokładnie prześledzić ruch jej oczu.Uczestnik doświadczenia wyobrażający sobie okrąg powinien odnieść wrażenie, że jego oczy poruszają się dokładnie po obwodzie koła.Nie wymieniajcie się żadnymi informacjami o tym, co zobaczyliście na tym etapie.Teraz po prostu zamieńcie się rolami.Po zakończeniu ćwiczenia wymieńcie swoje uwagi o tym, co zobaczyliście w oczach partnera i jakie odnosiliście wrażenie sami podążając wzrokiem po wyimaginowanej figurze.Prawie bez wyjątku, po pierwszym ćwiczeniu, kształt daleki jest od okręgu! Przypomina on coś w rodzaju powyginanego wielokąta (tak jak na rysunku 6a); większość osób uważa ćwiczenia za trudne.W drugiej części eksperymentu zajmijcie takie same pozycje jak poprzednio.Tym razem partner pomaga drugiemu, kreśląc palcem wskazującym koło dokładnie w tym miejscu, w którym znajdował się okrąg wyobrażony poprzednio.Ćwiczący podąża wzrokiem po obwodzie za koniuszkiem palca, zwracając uwagę na reakcję oczu.Osoba kreśląca palcem, tak jak poprzednio, przygląda się pilnie ruchowi oczu partnera.Po zakończeniu eksperymentu znów zamieńcie się rolami i wymieńcie uwagi.Nie poruszaj palcem zbyt szybko, wykonaj tylko jedno koło i nie próbuj hipnotyzować partnera!Oczy uczestników biegną tym razem bez przeszkód za wskaźnikiem, a ruch ich jest znacznie łatwiejszy.Dzieje się tak dlatego, że oko zaprojektowane jest, aby podążać za ruchem; bowiem to właśnie ruch w otoczeniu dostarcza nam większości informacji niezbędnych do utrzymania się przy życiu [ Pobierz całość w formacie PDF ]