[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Czy wolno mi pójść z tą kobietą i uczyć się od niej? Nie jestem dość mądra, by poznać idee wielkiego filozofa, ale może zdołam się nauczyć czegoś bardziej dla mnie odpowiedniego od służącej godnej, by podawać herbatę Aimainie Hikariemu.Po jego wahaniu poznała, że zrozumiał, iż został przejrzany.Ale był zręczny.Także się podniósł.- Już udzieliłaś mi ważnej lekcji - rzekł.- Teraz wszyscy pójdziemy popatrzeć, jak Kenji przygotowuje herbatę.Jeśli ma być twoją nauczycielką, Wang-mu, musi być i moją.Jak bowiem mógłbym znieść świadomość, że ktoś w moim domu wie coś, czego ja nie poznałem?Wang-mu mogła tylko podziwiać jego inwencję.Znowu zdołał zająć niższą od niej pozycję.Biedna służąca Kenji.Była kobietą zręczną i sprawną, ale denerwowała się widząc, że cała trójka - a zwłaszcza jej pan - przygląda się przygotowywaniu herbaty.Dlatego Wang-mu spróbowała jej „pomóc”, świadomie popełniając przy tym błąd.Kenji natychmiast znalazła się w swoim żywiole, znów była pewna siebie.- Zapomniałaś - rzekła łagodnie - ponieważ moja kuchnia jest tak niepraktycznie urządzona.I pokazała Wang-mu, jak się przygotowuje herbatę.- Tak się to robi przynajmniej w Nagoi - dodała skromnie.- Przynajmniej w tym domu.Wang-mu obserwowała w skupieniu, koncentrując uwagę na Kenji i jej działaniach.Szybko zauważyła, że przygotowanie herbaty na sposób japoński - a może był to sposób Boskiego Wiatru albo zaledwie sposób Nagoi, czy też pokornych filozofów, którzy strzegą ducha yamato - różni się od przepisu, jakiego skrupulatnie przestrzegała w domu Han Fei-tzu.Nim herbata była gotowa, Wang-mu naprawdę się czegoś nauczyła.Skoro bowiem wyznała, że była służącą, a zapisy komputerowe stwierdzały, że całe życie mieszkała w chińskiej społeczności na Boskim Wietrze, będzie może kiedyś musiała podać herbatę właśnie w taki sposób.Powrócili do frontowego pokoju domu Hikariego.Kenji i Wang-mu niosły po małym stoliczku do herbaty.Kenji chciała postawić swój przed Hikarim, ale gestem wskazał jej Petera, po czym skłonił się przed nim.Jego więc obsłużyła Wang-mu.A kiedy Kenji odstąpiła od Petera, Wang-mu także odstąpiła od Hikariego.Po raz pierwszy filozof był.zagniewany? W każdym razie oczy błysnęły mu gniewnie.Wang-mu zajęła pozycję równą Kenji, wmanewrowała go więc w trudną sytuację.Mógł albo odprawić służącą, okrywając się jednak wstydem, gdyż okazałby, że jest dumniejszy niż Wang-mu, albo naruszyć zwyczaje własnego domu i zaprosić Kenji, by usiadła z nimi jak równa.- Kenji - powiedział - pozwól, że naleję ci herbaty.Szach, pomyślała Wang-mu.I mat.Cudowną nagrodą było to, że Peter, który w końcu zorientował się w czym rzecz, także nalał jej herbaty i trochę na nią wylał, co skłoniło Hikariego, żeby też się oblać, by gość nie czuł się skrępowany.Oparzenie herbatą, a potem nieprzyjemne uczucie, kiedy stygła i schła na sukni, było skromną zapłatą za świadomość, że mała Wang-mu w bezgranicznej uprzejmości okazała się godną przeciwniczką Hikariego, podczas gdy Peter wyszedł na niezgrabnego osła.Ale czy Wang-mu naprawdę dorównała Hikariemu? Musiał dostrzec i zrozumieć jej wysiłki demonstracyjnego zajęcia niższej niż on pozycji.Możliwe zatem, że pokornie pozwolił jej zwyciężyć, dowodząc, że z nich dwojga on jest bardziej pokorny.Gdy tylko pojęła, że mógł tak postąpić, wiedziała, że z pewnością to uczynił i do niego należy zwycięstwo.Nie jestem taka sprytna, jak myślałam.Zerknęła na Petera w nadziei, że teraz podejmie rozmowę i przeprowadzi chytry plan, jaki z pewnością wymyślił.Ale sprawiał wrażenie zadowolonego, że to ona kieruje wizytą.Nie próbował się wtrącić.Czy on także zrozumiał, że właśnie została pokonana we własnej grze, ponieważ nie potraktowała jej dostatecznie poważnie? Czy podawał jej stryczek, żeby mogła się powiesić?No cóż, zaciśnijmy pętlę do końca.- Szanowny Aimaino Hikari, nazywają cię strażnikiem ducha yamato.Peter i ja wychowaliśmy się w japońskim świecie.Jednak Japończycy godzą się, by stark był językiem nauczanym w szkołach publicznych, dlatego nie mówimy po japońsku.Ja w chińskim otoczeniu, a Peter w amerykańskim mieście, przeżyliśmy dzieciństwo, obserwując japońską kulturę z zewnątrz.Jeśli jakiś obszar naszej bezmiernej ignorancji wydaje ci się szczególnie widoczny, z pewnością będzie to wiedza o samym yamato.- Ależ Wang-mu, czynisz tajemniczym to, co oczywiste.Nikt nie rozumie yamato lepiej niż ci, którzy przyglądają się z zewnątrz.Tak jak rodzic lepiej rozumie swe dziecko, niż ono samo rozumie siebie [ Pobierz całość w formacie PDF ]