[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Wódka - poprawiła się.- Nie, d\
in, martini z d\
inu.Jej rumieńce pogłębiły się, a była zbyt zdenerwowana, \
eby zauwa\
yć iskierkirozbawienia w jego oczach, kiedy zapytał powa\
nie:- Wytrawne czy słodkie?- Wytrawne.- Beefeater, Tanqueray czy Bombay?- Beefeater.- Oliwka czy cebulka?- Oliwka.- Jedna czy dwie?- Dwie.- Walium czy aspiryna? - dopytywał się tym samym bezbarwnym głosem, ale wkącikach jego ust czaił się uśmiech.Zorientowała się, \
e przez cały czas droczył się z nią.Poczuła wdzięczność i ulgę.Spojrzała na niego i odwzajemniła uśmiech.- Przepraszam, jestem trochę zdenerwowana.Kiedy kelner odszedł z ich zamówieniem na drinki, Matt zastanawiał się nad jejzdenerwowaniem.Rozejrzał się po wspanialej restauracji, gdzie jeden posiłek kosztował tyle,ile kiedyś dostawał za dzień pracy w stalowni.Nie mając właściwie takiego zamiaru, i onprzyznał się do czegoś:- Kiedyś marzyłem o zabraniu cię na lunch do miejsca takiego jak to.Zajęta rozmyślaniem, jak najzręczniej poruszyć problem, z którym tu przyszła,spojrzała na piękne bukiety kwiatów wypełniających potę\
ne srebrne wazony, na kelnerów wsmokingach, pochylających się z atencją nad stolikami przykrytymi płóciennymi obrusami,błyszczącymi chińską porcelaną i kryształami.- To znaczy do jakiego? Matt zaśmiał się krótko.- Nie zmieniłaś się, Meredith, najbardziej ekstrawagancki luksus to dla ciebie ciąglenajzwyczajniejsza rzecz.Była zdeterminowana, \
eby utrzymać tę delikatną nutkę dobrej woli, która pojawiłasię w czasie ustalania, co będzie piła, i powiedziała rzeczowo:- Nie mo\
esz wiedzieć, czy się zmieniłam, czy nie, bo spędziliśmy razem zaledwiesześć dni.- I sześć nocy - podkreślił znacząco, z premedytacją próbując wywołać rumieniec najej policzkach, wytrącić ją z równowagi, zobaczyć znowu tę niepewną dziewczynę, niemogącą się zdecydować, jaki trunek wybrać.Zignorowała wzmiankę o seksie i powiedziała:- Trudno uwierzyć, \
e byliśmy kiedyś mał\
eństwem.- Nic dziwnego, skoro nigdy nawet nie u\
ywałaś mojego nazwiska.- Jestem przekonana - skontrowała, starając się utrzymać ton łagodnej obojętności - \
edziesiątki kobiet zasługują na to bardziej ni\
ja kiedykolwiek.- To brzmi tak, jakbyś była zazdrosna.- Jeśli uwa\
asz, \
e w moim głosie brzmi zazdrość - odparowała, z trudem trzymając wryzach swój temperament, lekko nachylając się w jego kierunku - to coś bardzo złego dziejesię z twoim słuchem!Przez jego twarz przebiegł niechętny uśmiech.- Zapomniałem ju\
, \
e u\
ywasz tego superpoprawnego sposobu wyra\
ania się, kiedyjesteś zła.- Dlaczego próbujesz - zasyczała - celowo wmanewrować mnie w sprzeczkę?- Prawdę mówiąc - powiedział sucho - to co powiedziałem, miało być komplementem.- Och - wyrwało jej się.Zaskoczona i trochę sfrustrowana, spojrzała na kelnera, któryprzyniósł ich drinki.Zamówili lunch i Meredith zdecydowała, \
e poczeka z nowiną o ich nieistniejącym rozwodzie do chwili, a\
Matt wypije część swojego drinka i alkohol rozluz
ni gotrochę.Wybór następnego tematu pozostawiła jemu.Matt uniósł szklaneczkę, zdziwiony tym, \
e nieświadomie stara się przypierać ją domuru.Z wyszukaną kurtuazją i zainteresowaniem powiedział:- Zgodnie z tym, co piszą w rubrykach towarzyskich, działasz aktywnie w kilkuprzedsięwzięciach charytatywnych, operze, balecie, koncertach symfonicznych.Co poza tymrobisz ze swoim czasem?- Przez pięćdziesiąt godzin tygodniowo pracuję w  Bancrofcie - powiedziała, trochęrozczarowana, \
e nie czytał nic o jej osiągnięciach w tej dziedzinie.O jej sukcesach w  Bancrofcie Matt wiedział wszystko i był ciekaw, jak dobrymdyrektorem była naprawdę.Mógł to ocenić, słuchając, jak opowiada o swojej pracy.Zacząłzadawać jej pytania.Meredith odpowiadała.Najpierw niechętnie, a potem rozluz
niła się, poniewa\
odsuwała od siebie, jak tylko mogła, wyjawienie powodu ich spotkania i dlatego te\
, \
e pracabyła jej ulubionym tematem.Jego pytania były bardzo trafne.Wydawał się tak prawdziwiezainteresowany tym, co mówiła, \
e ju\
po chwili opowiadała mu o swoich osiągnięciach icelach, o sukcesach i pora\
kach.Matt potrafił słuchać w taki sposób, \
e prowokował dozwierzeń.Koncentrował się wyłącznie na tym, co do niego mówiono, tak jakby ka\
de słowobyło interesujące, wa\
ne, wiele znaczące.Zanim zdała sobie z tego sprawę, zwierzyła mu sięnawet z problemu, jakim dla niej były oskar\
enia o nepotyzm w sklepie i jak trudno byłodawać sobie z tym radę.Powiedziała te\
o szowinizmie, jaki swoim nastawieniem siał jejojciec wśród personelu.Do czasu, kiedy kelner sprzątnął talerze po lunchu, Meredith odpowiadała nawszystkie jego pytania i wykończyła niemal całą zamówioną przez niego butelkę bordeaux.Przyszło jej do głowy, \
e powodem, dla którego była tak wylewna, był fakt, \
e odwlekałapowiedzenie mu swojej denerwującej nowiny, ale nawet teraz, kiedy nie dało się ju\
tegodłu\
ej odwlekać, czuła się o wiele bardziej zrelaksowana ni\
na początku posiłku.Milczeli przez chwilę, pełni wzajemnego zrozumienia.Spojrzeli na siebie poprzezstół.- Twój ojciec ma szczęście, \
e pracujesz dla niego - powiedział Matt ze szczerymprzekonaniem.Nie miał wątpliwości, \
e jest bardzo dobrym dyrektorem.Mo\
e nawetuzdolnionym.Kiedy mówiła, styl jej działania stał się dla niego jasny; tak samo jak jejoddanie pracy, inteligencja, entuzjazm i przede wszystkim odwaga i spryt.- To ja mam szczęście - powiedziała, uśmiechając się do niego.-  Bancroft liczy siędla mnie najbardziej.To najwa\
niejsza rzecz w moim \
yciu.Matt oparł się wygodnie o oparcie krzesła i przyswajał sobie tę nowo odkrytą stronęMeredith.Trzymając w dłoni kieliszek wina, zmarszczył brwi [ Pobierz całość w formacie PDF ]