[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Na wieść o tym cesarz nie bardzo się zmartwił w duszy, lecz kiedy zobaczył, że siostra staje w obronie Tornikiosa, i usłyszał, jak powie­działa te słowa: ,,że jej siostrzeniec nie zazna żadnej krzywdy, gdyż Bóg otacza go swoją opieką z niebios", stanął, porażony tym powiedzeniem, i nie mógł już powstrzymać swej wściekłości.Mimo to nie postanowił jeszcze unicestwić Tornikiosa, lecz zdecydował usunąć mu spod nóg pod­stawy do uzurpacji tronu.Posyła spiesznie ludzi z rozkazem, by go ostrzygli i ubrali w czarną szatę.I tak ów pozbawiony nadziei u samych podstaw, dawniej pięknie ubrany, a teraz odziany w łachman wraca do cesarza.Cesarz nie przyjął Tornikiosa życzliwie i nie zlitował się nad jego losem, który wyniósł go w nadziejach wysoko, by szybko strącić na dół.Ilekroć przychodził do niego, odprawiał go twardo i wyśmiewał, że wy­gląda tak żałośnie.Jedynie Euprepia czy to przez wzgląd na pokrewieństwo, czy to z in­nego powodu przyjmowała Tornikiosa w gościnie i traktowała życzliwie, mając w pokrewieństwie powód do przyjaznych stosunków, które go osłaniały przed oszczerstwami.102.Była wówczas na przedmieściu Miasta duża kolonia macedońska, złożona głównie z ludzi, którzy dawniej mieszkali w Adnianopolu.Mieli oni dziwną umysłowość, język ich wyrażał coś zupełnie przeciwnego, niż myśleli, zawsze byli gotowi do nadzwyczajnych pomysłów i szybkiego wprowadzania ich w czyn.Bardzo zręcznie ukrywali swe zamiary, od­znaczali się bezwzględną w stosunku do siebie wiernością w powziętych z obowiązaniach.Autokrator lekceważył ich całkowicie, jako że poskromił już lwa i pozbawił go ostrza pazurów.Tymczasem Macedończycy znaleźli tu często poszukiwaną okazję do wszczęcia buntu.Szybko porozumieli się między sobą, gdyż od dawna byli zgodni w swych zamiarach, i pobudzili Tornikiosa do nieobliczalne­go, zuchwałego czynu i jednocześnie dodali otuchy sami sobie, uczestni­cząc w tym śmiałym postępku58.Uprowadzili Tornikiosa potajemnie w nocy.Dla wykonania tego czy­nu zebrali się w niewielkiej liczbie l, co więcej, w ogóle nie zauważeni popędzili drogą wiodącą wprost do Macedonii.Aby konnica, wysłana za57 Iberia - kraj koło Armenii w okolicach Kaukazu nad Morzem Czarnym (dziś.Gruzja wschodnia).Por.ks.I, przyp.12.58 Głównym inicjatorem spisku był Jan Watatzes.Por.VI 122.nimi w pościgu, nie zajęła zawczasu przejść górskich czy idąc po tro­pach, nie urządziła na nich polowania, zabijali na stacjach postojowych konie publiczne, gdy tylko przybyli, po czym bez wytchnienia dotarli do centrum Macedonii, opanowali Adrianopol i tam, jakby z akropoli, od razu zabrali się do dzieła.103.Kiedy musieli dokonać zaciągu do wojska, a nie mieli na to pie­niędzy ani też nic innego, co by nakłoniło dowódców wojskowych59 do połączenia wszystkich oddziałów i do poddania się ich rozkazom, od razu wysłali na wszystkie strony ludzi, którzy umieli opowiadać zmyślone historyjki.Ci, gdziekolwiek natrafili na wodzów wojsk najemnych, za­pewniali ich z całym przekonaniem, że cesarz umarł, Teodora przejęła pełną władzę, a Leon z Macedonii jest zarazem bardzo rozważny i ener­giczny, należy poprzez swych przodków do znakomitego rodu.Tak autorzy tych bredni zebrali dzięki temu podstępowi w ciągu kil­ku dni wojsko ze wszystkich stron Zachodu.I nie tylko ten wymysł je zgromadził.Żołnierze nosili w sercu nienawiść do autokratora, gdyż nie­wiele sobie z nich robił i miał w podejrzeniu z powodu pewnego buntu, za który miał ich ukarać.Dlatego zanim cesarz wziął się za nich, oni się wzięli za cesarza.104.Kiedy już się zebrali, szybko i wbrew własnym oczekiwaniom, uzgodnili swe stanowisko i wybrali na cesarza Leona.Po dokonaniu wszystkiego, na co pozwoliły im aktualne warunki dla obwołania Leona cesarzem, ozdobili go wspaniałą szatą i podnieśli na tarczy60 [ Pobierz całość w formacie PDF ]