[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Trzeba jetylko opanować.Ideałem tedy nie jest stan zupełnego znieczulenia, jak do tego dążylistoicy i asceza średniowiecza, lecz uzdrowienie ciała i duszy, polegające nazharmonizowaniu namiętności z chceniami, czyli panowanie nad tamtymi.Alepowstaje pytanie, czy w tym życiu doczesnym można tak zharmonizować naturęcielesną z duchową, by poruszenie cielesne całkowicie ulegało rozumowiludzkiemu? Ponieważ przyczyną buntu namiętności jest podnieta grzechowa,która się zmniejsza pod wpływem łaski, a najbardziej przez przyjmowanieKomunii św.i praktykowanie cnoty, przeto ze zmniejszeniem przyczynyzmniejsza się i skutek, czyli że z czasem może nastąpić doskonała harmonia wnaturze ludzkiej, jaka była w naturze Najmiłosierniejszego Zbawiciela iNajświętszej Maryi Panny jak i u licznych Z
więtych.Nadto właściwością każdej cnoty jest udoskonalić władze, przy pomocyktórych te cnoty bywają wykonywane.Ponieważ cnoty bywają wykonywane takza pomocą umysłu i woli, jak i za pomocą władz zmysłowych, stąd rozum iwola stają się coraz zdolniejsze do panowania nad namiętnościami, anamiętności  do ulegania rozumowi i woli.Gdy tedy wszystkie cnoty moralneprzez liczne czyny heroiczne tak się udoskonalą, że dojdą do najwyższegostopnia, namiętności również się uporządkują i będą całkowicie ulegaćrozumowi i woli.Wreszcie doświadczenie wskazuje, że można osiągnąć doskonałepanowanie nad namiętnościami.Pomijając żywoty świętych, w których czytamyo heroicznych cnotach moralnych wielu sług Bożych, możemy i dziś spotkać98osoby, które osiągnęły całkowite panowanie nad namiętnościami.Nie osiągnęłyone tego od razu, chyba tylko niektóre za szczególniejszą łaską Bożą, lecz przezliczne praktyki i ćwiczenia się w rozmaitych cnotach pod kierunkiemdoświadczonych kierowników.Trzeba nadmienić, że panowanie nad namiętnościami nie jest tym samym,co umartwienie, lecz różni się od niego, jako cel od drogi doń prowadzącej; niejest również stoicką apatią, to jest nieposiadaniem namiętności, czyli czymśprzeciwnym naturze ludzkiej, a więc czymś nieosiągalnym; nie jest równieżosobną cnotą, lecz pewną własnością wszystkich cnót, jakby ich nieodłącznymtowarzyszem.Każda bowiem cnota udoskonala pewną władzę, skierowując jądo czynów właściwych, a odwraca od niewłaściwych, a przez to samo jestpewną potęgą  mocą przeciwko namiętnościom.Doskonałe panowanie nadwszystkimi namiętnościami nie jest pierwszą sprawiedliwością prarodziców,która polegała nie tylko na harmonii wewnętrznej, ale przede wszystkim nazasobie sił nadprzyrodzonych, a harmonia wewnętrzna była tylko ichwypływem.Adam wprawdzie posiadał namiętności przed upadkiem, ale nie w tejliczbie, co my, i nie objawiały się one w ten sposób.Nie było namiętnościsuponujących istnienie zła moralnego i dlatego nie mogły doprowadzićczłowieka do żadnego grzechu.A jeżeli Adam zgrzeszył, to nie pod wpływemnamiętności zmysłowych, ale na skutek pychy, chęci zrównania się z Bogiem,zjedzenie zaś owocu zakazanego było już tylko skutkiem i zewnętrznymobjawem tego grzechu.Głównym celem dalszym wychowania chrześcijańskiego winna byćchwała Boża i szczęśliwość wieczna po śmierci, a bliższym celem osiągalnymjeszcze na ziemi  zharmonizowanie wszystkich władz człowieka.Stądwychowanie można określić jako dążność do wewnętrznego zharmonizowaniawszystkich władz i zmysłów, czyli  mówiąc językiem współczesnym  dowyrobienia charakteru moralnego niezbędnego do uformowaniapełnowartościowej osobowości chrześcijanina.** *Chrystus Pan i Najświętsza Maryja Panna, wolni od grzechupierworodnego, mieli namiętności całkowicie zharmonizowane iuporządkowane: nigdy nie powstawały one przeciwko rozumowi i woli, którazawsze poddawała się woli Ojca Niebieskiego:  Nie jako ja chcę, ale jako Ty(Mt.26, 39).Chrystus Pan kochał, cieszył się i gniewał, smucił się i lękał przedmęką, ale zawsze zgodnie z rozumem i wolą Ojca.Maryja również zawszepowtarzała:  Niech mi się stanie według słowa Twego (A
k.1, 38).To jest dlanas ideałem, do którego dążyć mamy przez wychowanie i samowychowanie.993.Na czym polega harmonia wewnętrzna?Stan równowagi wewnętrznej, zwany dzisiaj charakterem moralnym,winien być celem bliższym wychowania chrześcijańskiego, a polega nanastępujących objawach.a) Objawy harmonii wewnętrznejCzłowiek posiadający harmonię wewnętrzną nigdy dobrowolnie niezezwala na żadne nieporządne poruszenie namiętności pociągającej do grzechu,innymi słowami nie ma upodobania dobrowolnego nie tylko do grzechu, doktórego namiętność pociąga, ale nawet w samym nieporządnym poruszeniunamiętności.Pod wpływem dobrowolnego zezwolenia na poruszenienamiętności nie dopuszcza się żadnego czynu grzesznego, do którego onapobudza [ Pobierz całość w formacie PDF ]