[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Na małym palcu noszę prostą złotą obrączkę  na pewno będzie ci pasować.Mamy wszystko, czego namtrzeba! Jaki jest sens czekać i organizować następne wesele za kilka tygodni? Teraz rozumiem, dlaczego zyskałeś sławę wspaniałego prawnika  powiedziała Esme. Ale. Nie słucham żadnych  ale.Chodz
my już.Muszę odnalez
ć twoją i moją matkę i rozmówić się znimi.Pół godziny póz
niej gruchnęła między gośćmi niesamowita wiadomość.Zanim ślub mógł się odbyć,Tom St.Clair oraz mąż Jenny uśmiechając się tajemniczo ponownie posłali po burmistrza.Następniezrobili przejście przez środek sali.Pojawił się pastor ze swą nieodłączną błękitną księgą, a za nim,trzymając się za ręce, weszli Selwyn Grant i Esme Graham.Kiedy druga już tego wieczoru ceremonia dobiegła końca, pan Grant podszedł do syna i mocnouścisnął jego rękę. Nie muszę życzyć ci szczęścia, synu, gdyż widzę, że już je masz.Zrobiłeś wspaniałą rzecz  zdwóch męczących uroczystości uczyniłeś jedno wesele, jakże dla mnie radosne.To było genialneposunięcie.I  powiem ci w tajemnicy, cicho, póki Esme wciąż tonie w uścisku naszej kochanej matki, tadziewczyna ma odpowiedni nos.Ale twoja matka to wspaniała kobieta, naprawdę wspaniała.Przełożyła Aleksandra Cacha41PAMI
TNIK WUJKA JESSE EGOWujek Jesse!Imię przystające dokładnie do jego wyglądu.Nigdy, przez dwa cudowne letnie sezony spędzone wGolden Gate, nie przyszło mi do głowy, że mógłby nosić inne imię.Gdy ujrzałam go po raz pierwszy, pomyślałam, że wygląda dokładnie tak, jak go sobie wyobrażałam.Stał w szeroko otwartych drzwiach niskiej chaty, usadowionej blisko morskiego brzegu, lecz osłoniętejod wiatru wysokimi drzewami.Witał nas w  naszym nowym domu z pełną wdzięku kurtuazją, którastanowiła niejako część jego osobowości.I było to całkowicie naturalne, mimo jego zwalistej, wysokiej,lekko przygarbionej postaci, sprawiającej wrażenie siły i sprawności fizycznej.Ogorzała, gładko ogolonatwarz starszego człowieka i przerzedzone siwe włosy, swobodnie opadające na ramiona wskazywały, żeniejedno w życiu przeszedł.Trudno było nie zwrócić uwagi na głęboko osadzone, błękitne, tryskająceżyciem oczy.Czasami tylko przygasały nieco, stawały się zadumane, jakby zasnuła je mgiełka.Wtedyposyłał w morze tęskne spojrzenia pełne pytań; na które nie miał odpowiedzi.Jakby szukał tam czegośniezwykle wartościowego, czegoś co zaginęło bardzo dawno, a ku czemu rwało się jego serce.Pewnego dnia miałam poznać ten sekret, miałam dowiedzieć się, cóż to za niezwykła tajemnicadrzemie w głębi jego szlachetnej duszy.Nie można zaprzeczyć, iż wujek Jesse nie był człowiekiem urodziwym.Wydatne szczęki, grubespękane od słonego wiatru usta i duże kwadratowe czoło, nie czyniły z niego przystojniaka.Na pierwszyrzut oka sprawiał też wrażenie człowieka nieskomplikowanego, łatwego do przejrzenia.Jednak z tejsurowej postaci emanowała jakaś niezwykła energia.Wujek Jesse całkowicie zdawał sobie sprawę ze swojego  uroku i bardzo nad tym ubolewał.Byłczłowiekiem wielce wrażliwym na wszelkie piękno.Pewnego razu zwierzył się matce, że gdyby mógłnarodzić się jeszcze raz, chciałby być przystojniejszy. Chłopaki mówią, że jestem przyzwoitym człowiekiem mawiał kapryśnie. Ale czasami chciałbym,żeby Pan stworzył mnie tylko w połowie tak dobrym, jak jestem.Mógł bardziej skupić się na wyglądzie.Lecz cóż, prawdopodobnie Stwórca, tak jak każdy dobry kapitan, wiedział, co robi.Widocznie niektórzyz nas muszą być brzydcy, aby inni, jak panna Mary, prezentowali się dużo korzystniej.Wujek Jesse często powtarzał mi, że jestem jedną z piękniejszych dziewcząt, jakie widział w życiu.Oczywiście, zdawałam sobie sprawę, że jest w tym dużo przesady, ale cóż, za to go właśnie kochałam.Tokłamstewko w jego ustach brzmiało tak cudownie i szczerze, iż sama chwilami w nie wierzyłam.Czasamimyślę, że i on w to wierzył.Zresztą nie było kobiety, która nie uchodziłaby w jego oczach za pięknośćbez skazy.A wszystko za sprawą tej jednej, którą kiedyś kochał.Raz tylko widziałam go prawdziwierozwścieczonego, gdy pewien nieszczęśnik ośmielił się skrytykować dziewczyny z wybrzeża.Zostałwprost przygwożdżony świdrującym spojrzeniem wujka Jesse ego.W oku starego człowieka pojawił sięsurowy błysk, a twarz nabrała ostrych, zupełnie obcych rysów.I już nigdy nie dziwiłam się, że takispokojny, prosty człowiek mógł wieść życie pełne trudów i przygód.Do Golden Gate przyjechałyśmy wiosną.Lekarz zalecił mamie zmianę klimatu i jak najwięcejmorskiego powietrza.Wuj James, gdy tylko to usłyszał, zaproponował pobyt w niewielkiej posiadłości wGolden Gate, odziedziczonej niedawno w spadku po śmierci starej ciotki, która w ciszy i spokoju dożyłasędziwego wieku. Jeszcze nie widziałem tej chatki  powiedział  ale o ile znałem ciotkę Elizabeth i jej umiłowanieporządku, na pewno zostawiła ją w doskonałym stanie.Klucze do domu znajdują się u starego żeglarzamieszkającego po sąsiedzku.Nazywa się Jesse Boyd, czy jakoś tak.Myślę, że byłoby wam tam całkiemwygodnie.Dom stoi na osłoniętym od morza skrawku wybrzeża, a do plaży jest nie więcej niż pięćminut.42Propozycja wujka Jamesa okazała się przysłowiowym strzałem w dziesiątkę, bo nasze środkifinansowe były ograniczone i jakikolwiek wyjazd do sanatorium nie wchodził w rachubę.Tak więczebrałyśmy manatki i wyruszyłyśmy [ Pobierz całość w formacie PDF ]