[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.- Rozumiem, \
e Jeedai w końcu się pokazali? - zapytał Tsavong Lah.Trzaskpękających chelipedów uświadomił mu, \
e jego yanskak się ugotował.Wojenny mistrzodwrócił się i wyciągnął zwierzę z wrzątku gołymi palcami - \
aden oficer w arcyprze\
uwałni Sunuloka nie ośmieliłby się posłu\
yć przewidzianymi do tego celu kościanymi szczypcami-a potem ściągnął pokrytą łuskami skórę a\
do ogona.- Ilu uchodz
ców ocalili?-Obawiam się, \
e wszystkich, mój wodzu, albo prawie wszystkich.- Seff pochyliłagłowę.- Blokada zakończyła się fiaskiem, a nasza flota została pokonana.- Pokonana? - Tsavong Lah złapał yanskaka za grzbietowe kolce i uniósł do ust.Jaksię spodziewał, mięso okazało się aromatyczne i jędrne, zaprojektowane przez najlepszychmistrzów przemian, aby dobrze smakowało i miało wartość od\
ywczą.- Jesteś tego pewna?Seef wyciągnęła coufee, chwyciła za ostrze i podała rękojeścią naprzód wojennemumistrzowi.- Wstyd mi przynosić taką wiadomość, ale stra\
nicy widzieli wszystko doskonale -odrzekła.-Nieprzyjacielska flotylla okazała się o wiele liczniejsza i silniejsza, ni\
wynikało zdoniesień naszych szpiegów.Co więcej, wrogowie posłu\
yli się bronią, którą wcią\
jeszczeanalizująnasi mistrzowie przemian.- Yuuzhanka opuściła jeszcze ni\
ej głowę, nie chcącobrazić wojennego mistrza spoglądaniem w jego oczy podczas przekazywania ostatniej,najbardziej niepomyślnej wiadomości.- Dowódcy ich gwiezdnych niszczycieli zdołali nawetpochwycić jeden z naszych okrętów liniowych,  A
owcę - dodała.- W nienaruszonym stanie? - zapytał Tsavong Lah.- Obawiam się, \
e najwy\
ej lekko uszkodzony - odparła ponuro Seef.- To ciekawe - mruknął wojenny mistrz.- Muszę sam to zobaczyć.- Zapamiętujące chilaby wartowników ju\
niedługo zostaną dostarczone na pokład Sunuloka - oznajmiła młoda Yuuzhanka.Tsavong Lah kiwnął głową.- A je\
eli chodzi o to - powiedział, wskazując coufee - nie będzie konieczne.- Gestemodsunął broń na bok.- Oczekiwaliśmy właśnie takiego rozwoju sytuacji.- Doprawdy? - Seef sprawiała wra\
enie bardziej oszołomionej ni\
uspokojonej.- W końcu Jeedai pozwolili, \
eby emocje doprowadziły ich do zguby.- Chocia\
starałsię osiągnąć ten cel od czasu zdobycia planety Duro, czuł się dziwnie rozczarowany.Spodziewał się, \
e nieprzyjaciele oka\
ą się godniejszymi przeciwnikami, którzy nie pozwoląsię tak łatwo wodzić za nos.- Seef, poproś odczytywaczy, \
eby się zorientowali, czy bogowiezechcą wyrazić zgodę na dwa niespodziewane ataki.Jeden na Borleias, a drugi na Reecee.- Reecee, mój panie? - odezwał się stojący za jego plecami mistrz taktyków.-Zamierzamy ominąć gwiezdne stocznie Bilbringi?- Na razie.- Tsavong Lah poło\
ył dłoń na ramieniu Seef, obrócił Yuuzhankę idelikatnie pchnął w stronę wyjścia.Pochylił się, aby oderwać chelipedy yanskaka, a póz
niejuniósł wysoko nad głowę, aby mogli je zobaczyć wszyscy jedzący posiłek w arcyprze\
uwalnioficerowie.-Najwy\
szy czas przygotować kleszcze, moi wojownicy - dodał na tyle głośno,aby go usłyszeli.Napiął mięśnie i z cichym klekotem złączył obie części.- Jesteśmy gotowi przystąpić do realizacji bitewnego planu  Coruscant - dodałtriumfująco.ROZDZIAA
30Nom Anor miał wąskie wargi, wielokrotnie złamaną kość nosową i czarny playerinboi w specjalnie przystosowanym oczodole.Jego koścista i wymizerowana twarz była,przynajmniej z punktu widzenia rycerzy Jedi, chyba najlepiej znaną yuuzhańską twarzą wcałej galaktyce.Nie mo\
na byłoby tego samego powiedzieć o skaczącej obok niegoupierzonej obcej istocie.Stawy kolanowe jej nóg umo\
liwiały zginanie dolnych kończyn dotyłu, a nie do przodu.Stworzenie miało cienkie uszy, parę spiralnie skręconych czułków,skośne oczy, szerokie usta i porośnięte delikatnymi piórkami bokobrody.Jacen jeszcze nigdynie widział istoty takiej rasy, ale odnosił niesamowite wra\
enie, \
e skądś ją zna.W pół drogi do celu -to znaczy wiodącej na ni\
szy poziom pochylni, na której Gannernieumyślnie ubli\
ył yuuzhańskiemu wojownikowi -upierzona istota przystanęła i zwróciłagłowę w stronę starszego Solo.Trudno było mieć pewność przez dwie warstwypółprzez
roczystych błon okiennych i z odległości przekraczającej sto metrów, ale chybawpatrywała się prosto w niego.Nie odwracała głowy tak długo, \
e Jacen poczuł na plecachzimny dreszcz.Dopiero wtedy obca istota szelmowsko się uśmiechnęła i w kilku długichsusach pokonała z ka\
dą chwilą coraz większą odległość dzielącą ją od Noma Anora [ Pobierz całość w formacie PDF ]