[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Szansa, \
e na skutek jego zachowaniaplemię przegra bitwę, jest znikoma.Natomiast bohaterska śmierć kombatantów jemu osobiścieprzyniesie nieporównanie więcej korzyści ni\
im, gdy\
oni nie będą \
yliJego mo\
liwościreprodukcji w tej sytuacji wzrosną, a to znaczy, \
e geny sprzyjające unikaniu bohaterskiejśmierci w następnych generacjach będą liczniej reprezentowane; ogólnie rzecz biorąc, skłonnośćdo poświęcania się dla grupy będzie malała z pokolenia na pokolenie.To oczywiście tylko intelektualna zabawa i przykład uproszczony do granic absurdu.Mimoto ukazuje jednak pewien nawracający problem z teoriami doboru grupowego  jeśli przywołujesię je jako uzasadnienie poświęcenia jednostki, argumentację taką łatwo obalić  od wewnątrz".Z
mierć i reprodukcja jednostki to zdarzenia, które zachodzą w krótszej skali czasowej i znacznieczęściej ni\
wyginięcie (bądz
rozprzestrzenianie się) całych grup.Mo\
na posłu\
yć się modelamimatematycznymi, \
eby wykazać, w jakich warunkach dobór grupowy rzeczywiście mo\
e byćdominującą siłą ewolucyjną.Jak się okazało, dobór na poziomie grupy ma szanse działać tylkow bardzo szczególnych, raczej mało realistycznych okolicznościach.Oczywiście nie sposóbwykluczyć, \
e w naturalnych warunkach \
ycia plemiennego takie okoliczności występowały.Tozresztą dość ciekawa linia rozumowania, ale nie będę jej tu dłu\
ej rozwijał, pozwolę sobie tylkoprzypomnieć, \
e sam Darwin  który jednoznacznie opowiadał się za tezą, \
e dobór działa napoziomie pojedynczego organizmu  rozwa\
ając plemienny etap w dziejach ludzkości, bardzozbli\
ył się do koncepcji doboru grupowego:Jeśli między dwoma plemionami ludzi pierwotnych \
yjących na tym samym obszarzedojdzie do współzawodnictwa, wówczas (gdyby nawet pod innymi względami nie wykazywały\
adnych ró\
nic) plemię, które posiada więcej odwa\
nych, kochających się i wiernych sobieczłonków, gotowych zawsze do wzajemnego ostrzegania się przed niebezpieczeństwem i doniesienia pomocy drugim oraz do ich obrony, niewątpliwie osiągnie sukcesy i zwycię\
y drugieplemię.[.] Egoiści i kłótnicy nie będą współdziałać ze sobą, a bez współdziałania nic nie mo\
nadokonać.Plemię posiadające powy\
sze przymioty rozwinięte w wysokim stopniu będzierozprzestrzeniać się i zwycię\
ać inne plemiona; lecz z biegiem czasu, jak świadczy o tymhistoria, plemię takie mo\
e ulec innemu, u którego te cechy są jeszcze wy\
ej rozwinięte 87*.Aby uspokoić biologów-specjalistów, którzy przeczytali ten cytat, muszę dodać, \
e Darwinw zasadzie nie mówi stricte o doborze grupowym, w rozumieniu odnoszących sukcesewolucyjny zbiorowości, które  pączkują" w zbiorowości potomne, co mo\
emy dokładniewyliczyć dla całej  populacji grup".Darwin raczej starał się pokazać, \
e grupy, którychczłonkowie zachowują się altruistycznie i wykazują zdolność do współpracy, stają się liczniejszew znaczeniu liczby członków (czyli jednostek).Model darwinowski w tym wypadku opisujewięc problem środowiskowy, a nie mechanizm doboru grupowego  analogią mo\
e tu byćwyparcie w Wielkiej Brytanii rudych wiewiórek przez szare.RELIGIA JAKO PRODUKT UBOCZNYPozostawię ju\
jednak teorię doboru grupowego i przejdę do moich własnych poglądów narolę religii w darwinowskiej grze o przetrwanie.Nale\
ę do tej (coraz liczniejszej) grupybiologów, która w religii widzi produkt uboczny innych zjawisk i mechanizmów.Ogólnie zresztąuwa\
am, i\
koncepcja  produktu ubocznego" powinna być dla wszystkich darwinistów bardzowa\
nym narzędziem.Bardzo często, kiedy pytamy o adaptacyjną wartość czegokolwiek (jakiema to znaczenie dla przetrwania?), zadajemy po prostu niewłaściwe pytanie.Trzeba je dopieroprzeformułować, by nabrało sensu.Mo\
e zjawisko, którym się interesujemy (w tym wypadkureligia), samo w sobie nie ma wartości adaptacyjnej, tylko jest produktem ubocznym jakiejśinnej cechy czy właściwości istotnej z punktu widzenia przetrwania.Nie zaszkodzi, jeślizilustruję to rozumowanie analogią zaczerpniętą z mojej własnej dziedziny z zachowaniazwierząt.
my wlatują w płomień świecy.To nie jest przypadek  to ćmią wersja samospalenia.Moglibyśmy nazwać ją, dość prowokacyjnie,  skłonnością ciem do samopoświęcenia" i zacząćsię zastanawiać, w jaki sposób dobór naturalny mógł faworyzować tego typu zachowanie.Jajednak sądzę, \
e  przynajmniej je\
eli chcemy znalez
ć rozsądną odpowiedz
 powinniśmynasze pytanie przeformułować.To nie jest samobójstwo! To pozorne samobójstwo, które wrzeczywistości stanowi efekt uboczny (produkt uboczny) czegoś innego.Czego? Oto jedna zpropozycji: Sztuczne światło to dość nowe zjawisko na nocnej scenie [ Pobierz całość w formacie PDF ]