[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.W waszym świecie tylu ludzi nie chce wykonywać zakonu sprawiedliwości, każdy chce uciskać i to właś­nie wywołuje w społeczeństwie ludzkim zamęt i zaburzenia.Życie społe­czne daje prawa, ale i nakłada wzajemne powinności społeczne".Człowiek może się łudzić co do zakresu swych praw.Kto więc, albo co ułatwi mu poznanie ich granicy ?"Granice prawa, które przyznaje swemu bliźniemu wobec siebie w podobnych okolicznościach i odwrotnie."Lecz gdyby sobie każdy przyznawał prawa swego bliźniego, co by się stało z karnością wobec przełożonych? Czy nie byłoby to zaprzeczeniem wszelkiej władzy ?"Prawa przyrodzone są te same dla wszystkich od najmniejszego do największego.Bóg nie stworzył niektórych ludzi z lepszej gliny niż in­nych, przed Nim są wszyscy sobie równi.Te prawa są wieczne, ale prawa, stworzone przez człowieka, zaginą wraz z jego ustawami.Zresztą każdy wyczuwa swoją siłę lub słabość i będzie wiedział, jak uszanować bliźniego według jego zasługi za jego cnotę i mądrość.Karność i posłuszeństwo nie zanikną, gdy władzę będzie sprawowała mądrość."Jaki byłby charakter człowieka, który by spełniał sprawiedliwość w całej czystości?"Charakter człowieka naprawdę sprawiedliwego według przykładu Pana Jezusa; bo spełniałby także zakon miłości i miłosierdzia wobec bliź­nich swoich, a bez tego nie ma prawdziwej sprawiedliwości."Prawo własności.KradzieżKtóre prawo jest pierwsze ze wszystkich praw przyrodzonych człowieka?"Prawo życia.Dlatego nie ma nikt prawa nastawać na żywot drugie­go, ani nic czynić, co by szkodziło jego życiu cielesnemu."Czy prawo życia daje człowiekowi prawo gromadzenia środków do życia, by sobie mógł odpocząć, gdy już będzie niezdolny do pracy?"Tak, ale ma to czynić jak pszczoła, a to uczciwą pracą w gronie rodziny i dla rodziny, a nie gromadzić dostatków, jak skąpiec.Niektóre zwierzęta dają mu przykład zapobiegliwości na przyszłość."Czy człowiek ma prawo bronić tego, co własna pracą nagromadził?"Co człowiek uzbiera pracą uczciwą, jest jego prawowitym mieniem, którego ma prawo bronić, ponieważ własność, która jest owocem pracy, jest prawem przyrodzonym równie świętym, jak prawo do życia."Czy chęć posiadania tkwi w naturze człowieka?"Tak, lecz jeżeli odnosi się tylko do siebie i dogodzenia sobie same­mu, wówczas jest sobkostwem."Jakie są cechy własności prawowitej?"Prawowitą własnością jest ta, która została nabyta bez niczyjej krzywdy."Prawo miłości i sprawiedliwości zakazuje czynić drugiemu, czego by­śmy nie chcieli, by nam czyniono i tym właśnie potępia wszelkie sposoby nabycia mienia, sprzeciwiające się temu prawu.Czy prawo własności jest nieograniczone?"Bez wątpienia wszystko, co zostało prawowicie nabyte, jest naszą własnością, ale niedoskonałe ustawodawstwo ludzkie uświęca często pra­wa sztucznie stworzone, które odrzuca sprawiedliwość przyrodzona.Dla­tego zmieniają ludzie swoje prawa w miarę postępu i lepszego zrozumie­nia sprawiedliwości.Co zdawało się w jednym stuleciu doskonałym, zdaje się już w następnym barbarzyńskim."Miłosierdzie i miłość bliźniegoJakie jest istotne znaczenie słowa "miłosierdzie", takie, jakiego nau­czał Chrystus?"Dobrotliwość dla każdego, wyrozumiałość dla ułomności bliźniego i przebaczanie uraz."Miłość i miłosierdzie są dopełnieniem zakonu sprawiedliwości, albo­wiem miłować bliźniego swego znaczy czynić mu wszystko dobre, co jest w naszej mocy i co byśmy sami chcieli, by nam także czyniono.Takie jest znaczenie słów Chrystusowych: "Miłujcie się wespół jako bracia."Miłosierdzie, według słów Chrystusa, nie ogranicza się jedynie do dawania jałmużny, lecz odnosi się do wszystkich stosunków, jakie nas łączą z bliźnimi, bez względu na to, czy to są nasi podwładni, czy równi lub od nas wyżsi.Zaleca nam pobłażliwość, ponieważ i my sami jej po­trzebujemy; zakazuje poniżać nieszczęśliwego, w przeciwieństwie do te­go, co się zbyt często dzieje.Gdy przyjdzie jaka bogata osoba, mamy dla niej tysiące względów, tysiące uprzejmości, przyjdzie zaś jaki biedak, zda­je się nam, że nie mamy powodu nim się zajmować.Czym bardziej jest położenie człowieka pożałowania godne, tym więcej powinniśmy uważać, byśmy poniżającym zachowaniem nie powiększyli jego nieszczęścia.Człowiek naprawdę dobry stara się podnosić niższego w jego własnych oczach.Chrystus powiedział: "Miłujecie nieprzyjacioły swoje!" Czy miłość do nieprzyjaciół nie sprzeciwia się naszym skłonnościom przyrodzonym i czy nieprzyjaźń nie pochodzi z braku sympatii między duchami?"Bez wątpienia nie może człowiek żywić do swych nieprzyjaciół mi­łości czułej i gorącej; nie to też chciał On powiedzieć.Miłować nieprzyja­ciół swoich, znaczy odpuszczać im i za złe dobrym odpłacać; w ten sposób staje się człowiek od nich wyższym, natomiast mszcząc się, staje się niż­szym od nich."Co należy myśleć o jałmużnie?"Człowiek, doprowadzony do tego, że musi prosić o jałmużnę, poniża się moralnie i cieleśnie, i dziczeje.W społeczeństwie, opartym na prawie Bożym i na sprawiedliwości, powinien być żywot słabego zabezpieczony bez jego poniżenia.Powinno ono zapewnić byt tym, którzy nie mogą pracować, nie pozostawiając ich losu przypadkowi i dobrej woli drugich."Potępiacie więc jałmużnę?"Nie, nie jałmużna zasługuje na potępienie, ale sposób jej udzielania.Człowiek dobry, który pojmuje miłosierdzie według słów Chrystusa, przychodzi z pomocą nieszczęśliwemu, nie czekając, aż ten wyciągnie rękę do niego.Prawdziwe miłosierdzie jest zawsze dobrotliwe i dobrowolne, przeja­wia się ono zarówno w samym czynie, jak i w sposobie jego spełnienia.Przysługa, wyświadczona z miłością, ma podwójną cenę; jeżeli zaś ofiaro­wana jest wyniośle, może wprawdzie z konieczności zostać przyjęta, ale serca nie wzruszy.Przypomnijcie sobie także, że ten, kto daje odczuć swoją pomoc, odej­muje sobie zasługi w oczach Bożych.Chrystus powiedział: "Niech nie wie lewica, do daje prawica." Tymi słowami uczy was, byście nie splamili waszego miłosierdzia pychą.Powinniście odróżniać jałmużnę we właściwym znaczeniu od do­broczynności.Proszący o jałmużnę nie zawsze jest najbiedniejszym i naj­bardziej potrzebującym.Obawa poniżenia wstrzymuje często napraw­dę biednego, który raczej cierpi nędzę, nie uskarżając się na swój los [ Pobierz całość w formacie PDF ]