[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Doznawszy więc owego dnia tak żałosnej klęski skie-rował król posłów do księcia Sobiesława polecając,rozkazując i prosząc, aby do niego przyszedł.Ten, nieuląkłszy się niczego nieprzyjaznego, wziąwszy z sobąniewielu z wielmożów przybył do króla i najpierw,stojąc, takimi słowy doń przemówił:  Nie popchnęła nasdo twojej krzywdy, najlepszy królu, zuchwałość naszejlekkomyślności, nie pobudziła nas harda bezczelność doprzelania krwi twoich dostojników.Nie zamierzaliśmyzgoła żadnej szkody lub niesławy Twego majestatu, lecz jak często przedtem oznajmialiśmy Tobie przeznaszych posłów  nie chcemy zginać naszych karkówpod jarzmo nowego prawa, czego także nasi ojcowie niemogli znieść; i oto sąd Boży dał nam obu jawneświadectwo sprawiedliwości i usunął wszelki powódniesłusznego nieporozumienia między obiema stronami.Niech więc już ustaną przyczyny wszelkiej rozterki,niech wróci jedność zgody.Każdą sprawiedliwąpowinność, jaką nasi przodkowie świadczylikrólewskiemu majestatowi, nie mniej i my takżegotowi jesteśmy wypełnić mieniem i osobą naszą, we[właściwym] miejscu i czasie".Na to król: ,,Gdyby nasksiążę Otto największą siłą próśb nie zniewolił, abyśmysię sprzeciwili całemu przedsięwzięciu  żadną zgołanalegającą przyczyną myśl nasza nie byłaby mogła się dotego nagiąć, aby komukolwiek z książąt wolno byłonawet palec wymierzyć przeciw Tobie.Zaprzyzwoleniem więc i przychylnością Boga używajzaszczytu księstwa i ojcowskiego tronu i zachowajnienaruszone więzy wzajemnej miłości i przyjaz
ni dla nasi dla całego królestwa".I mówiąc to wręczył mu swą ręką chorągiew zdobnąznakiem księstwa.I tak po wzajemnych pocałunkachksiążę Sobiesław z największą sławą i zaszczytem i zwielkimi objawami radości swoich wróciwszy do swejsłodkiej stolicy, szesnaście lat dzierżył upragniony tron.4.Połowa klamry zamykającej oprawę księgi, z ciężkiego brązu, ześladami złocenia, znaleziona w romańskiej warstwie na trzecimpodwórcu Hradczan.W tym samym roku 19 lutego Jan, szósty biskupświętego kościoła ołomunieckiego, uwolniony z więzówciała, powierzoną sobie grzywnę zwrócił Chrystusowiustokrotnioną 66.Po nim nastąpił Zdik, bi-66Pochwała bpa Jana to reminiscencje z przypowieści o talentachz Ewang.św.Mateusza 25, 14 - 30, która potępia tych, którzyzakopują dane im talenty zamiast je pomnażać.Talentskup z rzędu siódmy, i w tym samym roku 2 paz
-dziernika został wyświęcony.W tym samym roku zmarłakrólowa Z
więtawa67, matka księcia Sobiesława, lwrześnia.VIW roku od wcielenia Pańskiego 1127 umarł opatbrzewnowskiego klasztoru świętych Wojciecha i Be-68nedykta, pan Klemens , po którym nastąpił Ołdrzych.W tym samym roku Milejsza, służebnica Bogu po-święcona, nikomu nie ustępująca w pobożności, z sercagorliwa w obyczajach Bogu miłych  aby dane jej byłoodpuszczenie jej wykroczeń  pielgrzymo-to największa jednostka wagowo-pieniężna w starożytnej Grecji; wśredniowieczu określano nieraz tym słowem jednostkęobrachunkową obejmującą 240 denarów.Dopiero zapiskiKanonika Wyszehradzkiego, Mnicha Sazawskiego oraz RocznikówGrodzisko-Opatowickich składają się na pełną informację owyświęceniu  wybranego 22 III 1126 na stolec ołomuniecki bpa Henryka Zdika.Z
więcenia otrzymał z rąk arcybpamogunckiego w Wormacji 3 paz
dziernika; ten dzień jestniewątpliwie właściwy, gdyż oprócz Kanonika Wyszehradzkiegopodają go Roczniki Grodzisko-Opatowickie, na pewno najlepiejpoinformowane jako z
ródło pochodzenia morawskiego (zob.Kanonik Wyszehradzki, przyp.4; FRB II, 393) [ Pobierz całość w formacie PDF ]