[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Hediger (1950) pisze: Kiedy dochodzi do spotkania dwóch zwierząt, to z nich, które potrafi onieśmie-lić, zastraszyć przeciwnika, zostaje uznane za społecznie dominujące, a zatemo jego pozycji nie zawsze musi decydować walka; w pewnych okolicznościachmoże wystarczyć samo spotkanie.Są to słowa mądrego, znającego się na zwie-rzętach człowieka.Hediger był przez wiele lat dyrektorem ogrodu zoologicznego,najpierw w Bazylei, potem w Zurychu.Znał więc doskonale psychikę zwierząt.Pojawia się tu kwestia przewagi rozumu nad prymitywną krzepą.Dominacjatresera opiera się na psychologii.Obce otoczenie, wyniosła postawa tresera, je-go stoicki spokój, twarde spojrzenie, zdecydowane ruchy, wydawane przez niegodziwne dz
więki (na przykład strzelanie z bicza i gwizd)  to te liczne czynniki,które budzą w zwierzęciu wahania i lęk i uświadamiają mu jego pozycję, czyli to,co jest dla niego najważniejsze.Usatysfakcjonowany Numer Dwa spuszcza z to-nu, a Numer Jeden może zwrócić się do widowni i zawołać:  Zaczynamy przed-stawienie! Panie i panowie, za chwilę zobaczymy skoki przez obręcze płonąceprawdziwym ogniem..ROZDZIAA
14Co ciekawe, najbardziej podatny na triki tresera jest ten lew, który zajmu-je najniższą pozycję w stadzie, czyli omega.Może on zyskać najwięcej na bli-skim związku z superalfą, czyli pogromcą.Nie jest to tylko sprawa dodatko-wych smacznych kąsków.Zbliżenie z treserem oznacza także obronę przed in-nymi członkami stada.Właśnie to potulne zwierzę  dla publiczności tak samowielkie i srogie jak inne lwy  będzie gwiazdą popisu, podczas gdy bardziejkonfliktowi podopieczni, beta i gamma, ignorowani przez tresera, przesiedzą całypokaz na swoich kolorowych beczkach na skraju areny.Tak samo jest z innymi zwierzętami cyrkowymi, podobne sytuacje można teżzaobserwować w ogrodach zoologicznych.Zwierzęta stojące niżej w hierarchiispołecznej czynią największe, wymagające największej inwencji wysiłki, by zbli-42żyć się do opiekunów.Są im najwierniejsze, szukają ich towarzystwa, jest małoprawdopodobne, żeby się buntowały czy sprawiały kłopoty.Zjawisko to zaobser-wowano wśród wielkich kotów, bizonów, zwierzyny płowej, pustorożców, małpi wielu innych zwierząt.Jest ono doskonale znane ludziom z branży.ROZDZIAA
15Jego dom to świątynia.W holu wisi oprawiony obraz przedstawiający Gane-śę, tego z głową słonia.Uśmiechnięty, różowawy bóg, z brzuszkiem i w koronie,patrzy przed siebie; w trzech rękach trzyma różne przedmioty, czwartą, uniesioną,błogosławi i pozdrawia wiernych.Jest bogiem, który obala przeszkody, bogiemszczęścia, mądrości, patronem ludzi światłych.W najwyższym stopniu sympatycz-nym.Zawsze wywołuje uśmiech na mojej twarzy.U jego stóp przycupnął usłużnieszczur, jego wierzchowiec.Bo kiedy bóg Ganeśa podróżuje, dosiada szczura.Naprzeciwległej ścianie wisi prosty drewniany krzyż.W salonie, na stoliku obok sofy, stoi oprawiony w ramkę obrazek przedsta-wiający Matkę Boską z Guadalupe w długiej szacie, spod której sypią się kwiaty.Obok stoi również oprawione zdjęcie Kaaby, najświętszego sanktuarium islamu,świątyni otoczonej przez wielotysięczny tłum wiernych.Na telewizorze mosiężnafigurka Siwy, przedstawionego jako Nataradża, kosmiczny bóg tańca, który rządziobrotami ciał niebieskich i upływem czasu.Tańcząc, depcze demona ignorancji;cztery ręce boga rozpostarte są w tanecznym geście, jedna stopa oparta na ple-cach demona, druga uniesiona.Kiedy Nataradża opuści nogę, czas się zatrzyma.W kuchni jest ołtarzyk.Urządził go w kredensie, usuwając drzwiczki i zastępu-jąc je rzez
bionym łukowatym portykiem.Portyk zasłania częściowo żółtą żarówkę,która wieczorami oświetla wnętrze ołtarzyka.W głębi stoją dwa obrazki; jeden,umieszczony z boku, przedstawia znów Ganeśę, a stojący w środku, w większejramie, uśmiechniętego, błękitnoskórego Krisznę grającego na flecie [ Pobierz całość w formacie PDF ]