[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.p.Leon XIII, mówiąc o łączności naszej z Chrystusem i o zamieszkiwaniu w nas Boskiego Pocieszyciela, zwrócił swe oczy ku błogosławionej wizji, mocą której toż zespolenie mistyczne osiągnie kiedyś w niebie swe dokonanie i pełnię doskonałości.„Ta cudowna jedność – napisał – nosząca nazwę zamieszkiwania, różni się tylko warunkiem czyli stanem tej, którą Bóg obejmuje uszczęśliwiająco mieszkańców nieba”[162].Tą wizją, w sposób wprost niewypowiedziany, będziemy godni oczyma duszy, zaopatrzonymi w nową siłę światła nadprzyrodzonego, oglądać Ojca, Syna i Ducha Świętego, by przez całą wieczność najbliższymi świadkami pochodzenia Osób Biskich i cieszyć się szczęściem najzupełniej podobnym do tego, jakim szczęśliwa jest Najświętsza i Nierozdzielna Trójca.Eucharystia znakiem tej jedności80.To wszystko, co dotąd wyłożyliśmy o najściślejszym zjednoczeniu mistycznego Ciała Jezusa Chrystusa ze swoją Głową, wydawałoby się nam niezupełne, jeślibyśmy nie dodali kilku przynajmniej słów o Najświętszej Eucharystii, w której owo zjednoczenie osiąga w obecnym życiu śmiertelnym swe szczyty.81.Albowiem wolą chrystusa Pana było, aby zespolenie tak zdumiewające i wyższe nad naszą zdolność oceniania go, jakie łączy nas między sobą i z boską naszą Głową, okazywało się wiernym szczególnie przez Ofiarę Eucharystyczną.W tej bowiem Ofierze szafarze świętości reprezentują i zastępują nie tylko Zbawcę, ale również i całe Ciało mistyczne i poszczególnych wiernych.W tej to Ofierze sami wierni, zespoleni wspólnym pragnieniem woli i modlitwą, ofiarują przez ręce kapłana Bogu Przedwiecznemu niepokalanego Baranka, który obecnym się staje na ołtarzu jedynie mocą głosu tegoż kapłana, jako najmilszą Bogu ofiarę chwały i przebłagania, dla osiągnięcia tego, co jest Kościołowi niezbędnie potrzebne.I jak umierając na Krzyżu, ofiarował boski Zbawiciel Bogu Ojcu siebie samego jako Głowa całego rodzaju ludzkiego, tak samo też „w tej ofierze czystej”[163]ofiaruje Bogu Ojcu niebieskiemu, jako Głowa Kościoła, nie tylko siebie samego, ale w samym sobie ofiaruje zarazem wszystkie swoje mistyczne członki, ponieważ wszystkie, nawet najsłabsze i najbardziej chore, obejmuje swym Sercem pełnym miłości.82.Ponadto Sakrament Eucharystii, będąc żywym i przedziwnym obrazem jedności Kościoła – gdyż przeznaczony do przeistoczenia chleb powstaje z licznych razem zespolonych ziaren pszenicy[164]– daje nam samego Twórcę łaski nadprzyrodzonej, byśmy zaczerpnęli z niego Ducha miłości, którego moc pobudza nas do życia już nie naszym życiem, lecz życiem Jezusa, oraz iżbyśmy miłowali we wszystkich społecznych członkach jego Ciała samego Odkupiciela.83.Jeśliby zatym w obecnych tak straszliwie smutnych czasach powstał wielki legion dusz, któreby do Chrystusa Pana ukrytego pod zasłonami Eucharystycznymi tak przystały, iżby od miłości jego nie zdołały ich oderwać ani zmartwienia, ani ucisk, ani brak środków do życia, ani brak odzieży, ani niebezpieczeństwa, ani prześladowanie, ani groza śmierci[165], wtedy Komunia Święta, (której częste przyjmowanie począwszy od najwcześniejszego dzieciństwa, zostało niedawno wznowione nie bez natchnienia Bożego), stałaby się z całą pewnością źródłem męstwa, które jest zdolne wzbudzić i wychować nawet chrześcijańskich bohaterów.III.1.– BŁĘDY DOTYCZĄCE TEJ JEDNOŚCIBłędy życia ascetycznego84.Takie to, Wielebni Bracia, są zasady i wskazania, które, zrozumiane pobożnie i jak należy oraz pilnie przestrzegane, zdolne są wcale łatwo ustrzec chrześcijan od błędów powstających przy badaniu tego trudnego zagadnienia, dokonywanego przez niektórych ludzi zbyt dowolnie, czego skutkiem są wielkie szkody dla wiary katolickiej i wielkie zamieszanie w duszach.Fałszywy mistycyzm85 [ Pobierz całość w formacie PDF ]