[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Znalazł kły w niewielkiej pieczarze oddalonej o jakieś trzydzieścistóp i wywlókł je do statku jeden po drugim.Zanim dokonał tego,ostatni z delikatnych wzorów został zatarty.DZIEWI
TE INTERLUDIUM(ROK 6303 ERY GALAKTYCZNEJ)Koło się zamknęło.Chronologicznie, następne pojawienie się kłówmiało miejsce podczas fatalnej gry w pokera, którą prowadził TemboLaibon.Wiedziałem już wszystko o słoniu Kilimandżaro z wyjątkiemdwóch najważniejszych rzeczy: gdzie były kły i co chciał z nimi zrobićBukoba Mandaka.- Komputer?- Tak, Duncanie Rojas?- Czy uzyskałeś informacje, co stało się z kłami po ich kradzieżyprzez Thaiti Benoit z Winox IV? - zapytałem ze znużeniem.- Nie.- Czy stwierdziłeś, kiedy i gdzie zmarła Thaiti Benoit?- Nie.- Kontynuuj pracę.- Tak, Duncanie Rojas.- Zdrzemnę się - powiedziałem, siadając wygodniej w fotelu.Obudz
mnie za dwie godziny.- To znaczy o piątej pięćdziesiąt trzy - oznajmił komputer.- Dobrze.- Czy chce pan posłuchać muzyki?- Nie, chcę spać, a nie myśleć.Myliłem się jednak.Im bardziej starałem się zasnąć, tym bardziejaktywny stawał się mój umysł.Dlaczego kły przez ostatnie sześćwieków zniknęły zupełnie z horyzontu? Dlaczego Maasai Laibonpopełnił dla nich morderstwo? Dlaczego Leeyo Nelion ryzykował dlanich dożywotnie więzienie? Dlaczego Bukoba Mandaka był gotówpopełnić każdą zbrodnię, od zdrady po morderstwo, aby je zdobyć?Gdzieś w zakątku mojego umysłu tkwiło jeszcze jedno masajskieimię - Laibon Sendeyo.Dlaczego sam fakt, że kiedyś wspomniał okłach, oznaczał możliwość, niewielką choć wymierną, że kły były wjakimś stopniu powodem utraty potęgi i wiodącej roli przez plemięMasajów?Ciągle jeszcze zastanawiałem się nad tym, gdy komputerpoinformował mnie, że była piąta pięćdziesiąt trzy.- Czy znalazłeś kły? - zapytałem bez większej nadziei.- Nie, ale dowiedziałem się, kiedy i gdzie zmarła Thaiti Benoit.- Proszę powiedzieć.- Zmarła w roku 5732 E.G.na planecie Bartus III zwanej teżSkyblue.- Jak zmarła?- Zmarła na anewryzm mózgu.Według raportu władz śmierćnastąpiła natychmiast.- A zatem Skyblue była jej główną kwaterą w tym okresie?- Tak.- Z
wietnie! Oznacza to, że nie sprzedała ani nie wymieniła kłów nanic innego i że były na Skyblue w chwili jej śmierci.- To wydaje się logiczne.- Jeżeli by je sprzedała lub wymieniła, znalazłbyś o nich jakąśzmiankę.- Takie prawdopodobieństwo wynosi w tej chwili 54,231 procentu.- Możemy zatem z większym prawdopodobieństwem stwierdzić,że kły są na Skyblue.- Nie - poprawił mnie komputer.- Możemy z większymprawdopodobieństwem stwierdzić, że były na Skyblue w chwili jejśmierci.- Dobrze - powiedziałem wstając.- Idę na śniadanie.Chcę, żebyśwykorzystał całą swoją moc obliczeniową na sprawdzenie, czywywieziono kły ze Skyblue po roku 5732 E.G.- Wykonuję&Wyszedłem z biura.Zjechałem windą do hallu.Skinąłem głowądwóm dyżurującym strażnikom i poprosiłem, żeby wypuścili mnie przezdrzwi frontowe.Dojechałem chodnikiem do pobliskiej restauracji, zktórej korzystałem, kiedy miałem ochotę zjeść coś poza biurem, alezbliżając się do wyjścia, zdałem sobie sprawę, że jestem zbytpodniecony, żeby jeść.Jeżeli kły nie zostały sprzedane lub wymienionena coś innego, jeżeli komputer nie znajdzie śladu ich wywiezienia zeSkyblue, jeżeli Thaiti Benoit zatrzymała je po kradzieży aż do śmiercidwa lata póz
niej&Wreszcie zbyt napięty i zdenerwowany, żeby stać spokojnie nachodniku, który przewoził mnie z miejsca na miejsce, zszedłem z niego iruszyłem szybkim krokiem główną ulicą.O dwie godziny póz
niej to niebyłoby już możliwe.Mógłbym nawet narazić się na zwrócenie uwagiprzez nadzór ruchu, ale teraz miasto dopiero się budziło, ulice byłyjeszcze stosunkowo puste i szedłem dalej, wyładowując nadmiar energii,dopóki nie zorientowałem się, że wysiłek rozbudził mój apetyt.Zatrzymałem się przy pierwszej z brzegu restauracji, żebystwierdzić, że śniadań tu nie podawano, a restauracja będzie zamkniętajeszcze przez pięć godzin.Kilka kroków dalej natrafiłem na małą,przepełnioną knajpkę, którą odwiedzali zarówno ludzie, jak i obcy.Zajrzałem przez okno, zauważyłem, że kilka małych stolików byłowolnych i wszedłem do środka [ Pobierz całość w formacie PDF ]