[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Mam nadzieję, \
e pamiętasz o tym.- Obiecałeś!- Masz jeszcze trzydzieści sześć godzin, Delta.Ranny mę\
czyzna przywarł do ziemi tu\
za ogrodzeniem, obserwując w blasku reflek-torów wysokiego mę\
czyznę, który wysiadł pośpiesznie z radiowozu i zaczął nerwowo dzię-kować policjantom, nie zapraszając ich jednak do wejścia na teren posiadłości.Mę\
czyzna dosłyszał jednak nazwisko: Webb.Było to wszystko, czego potrzebował.Wszystko, czego potrzebowała Królowa Wę\
ów.138Rozdział 15Bo\
e, jak ja cię kocham! - powiedział David Webb do \
ony, opierając się o ścianę bud-ki telefonicznej na prywatnym lotnisku w Reston, w stanie Wirginia.- Najgorsze było to cze-kanie na jakiś sygnał, na wiadomość, \
e nic wam się nie stało.- A jak myślisz, co ja czułam, najdro\
szy? Aleks powiedział, \
e nie mo\
e się z tobąskontaktować, bo przecięto druty, i posłał tam policję, choć ja chciałam, \
eby wysłał całą ar-mię!- Na razie nie mo\
emy dopuścić nawet policji, w ogóle nikogo działającego oficjalnie.Conklin obiecał dać mi jeszcze co najmniej trzydzieści sześć godzin, ale mo\
e nie będę ichpotrzebował, skoro Szakal ma się zjawić na Montserrat.- Davidzie, co się właściwie dzieje? Aleks wspominał coś o  Meduzie".- To cholerne bagno, a on ma rację: musi pójść z tym wy\
ej.On, nie my.My będziemytrzymać się z daleka.- Co się stało? - zapytała ponownie Marie.- Co ma z tym wspólnego stara  Meduza"?- Pojawiła się nowa.Stanowi przedłu\
enie starej, jest du\
a, wstrętna i zabija.Widzia-łem to dzisiaj.Jeden z jej zbirów próbował mnie sprzątnąć, a najpierw cię\
ko zranił Kaktusa izabił dwóch niewinnych ludzi.- O, Bo\
e! Aleks wspomniał, \
e jest tam te\
Kaktus, ale nie powiedział nic więcej.Jakon się czuje?- Wyli\
e się z tego.Przyjechał po niego lekarz i zabrał go stamtąd.Trzeciego brata te\
.- Brata.?- Póz
niej ci wszystko opowiem.Conklin został na miejscu.Zajmie się wszystkim i ka-\
e naprawić telefon.Zadzwonię do niego z pensjonatu.- Jesteś wyczerpany.- Jestem zmęczony, choć nie mam pojęcia dlaczego.Kaktus kazał mi się przespać imam wra\
enie, \
e drzemałem co najmniej dwadzieścia minut.- Mój ty kochany biedaku!- Podoba mi się to, co mówisz i jak mówisz, ale wcale nie jestem biedakiem - odparłDavid.- Sama zatroszczyłaś się o to trzynaście lat temu w Pary\
u.- Jego \
ona nic nie odpo-wiedziała i Webb poczuł ukłucie niepokoju.- Co się stało? Wszystko w porządku?- Nie jestem pewna.- odparła z zastanowieniem Marie.- Powiedziałeś, \
e ta nowa Meduza" jest du\
a, wstrętna i \
e próbowała.\
e oni próbowali cię zabić.- Niezupełnie.- Ale ten człowiek strzelał do ciebie.Dlaczego?- Dlatego, \
e tam byłem.- Nie zabija się człowieka tylko dlatego, \
e jest w czyimś domu.- Dziś wieczorem w tym domu wydarzyło się wiele rzeczy.Mnie i Aleksowi udało sięwniknąć w jego tajemnice, a ja zostałem zauwa\
ony.Wpadliśmy na pomysł, \
eby podło\
yćSzakalowi na przynętę kilku bogatych bandytów z Dowództwa Sajgonu, którzy wynajęlibygo, \
eby mnie zgładził, ale sytuacja wymknęła nam się spod kontroli.- Dobry Bo\
e, David! Czy ty nie rozumiesz? Zostałeś naznaczony! Będą próbowalisami cię zabić!- W jaki sposób? Ich człowiek, który tam był, ani przez chwilę nie widział mojej twa-rzy, a oni przecie\
w dalszym ciągu nie mają pojęcia, kim jestem.Kimś bez twarzy i nazwi-ska, kto pojawił się i zniknął.Nie, Marie.Je\
eli Carlos rzeczywiście pojawi się na wyspie, amnie uda się zrobić to, co zamierzam - jestem zresztą pewien, \
e mi się uda - będziemy wolni.139Nareszcie wolni.- Zmienił ci się głos, wiesz o tym?- Proszę?- Naprawdę ci się zmienił.Słyszę to.- Nie wiem, o czym mówisz - odparł Jason Bourne.- Dają mi znaki.Samolot jest ju\
gotów [ Pobierz całość w formacie PDF ]