[ Pobierz całość w formacie PDF ]
.Niemniej jednak w centrum nauczania zielonoświątkowców znajduje się indywidualne doświadczenie Ducha Świętego, które wyraża się w empirycznie sprawdzalnych faktach takich, jak: mówienie językami, proroctwa i dar uzdrawiania.To centralne znaczenie przypisywane doświadczeniu Ducha Świętego powoduje pewne przemieszczenia w soteriologii i eklezjologii.W soteriologii przyjmowanie środków zbawienia widoczne jest jako indywidualne odczucie doświadczenia samego zbawienia.Podobne przesunięcia występują także w eklezjologii.Ponieważ prawdziwość wiary opiera się na cudownych wydarzeniach takich, jak: mówienie językami, proroctwa i dar uzdrawiania, dlatego wspólnota zielonoświątkowa dzieli się na dwie grupy: na tych, którzy doświadczają działania Ducha Świętego i na tych, którzy takiego doświadczenia nie mają.Można iść jeszcze dalej i wskazywać, że stojące w centrum doktryny zielonoświątkowców doświadczenie Ducha Świętego wpływa na relatywizację, a nawet korektę słów Pisma Świętego.Ukazany szczegółowo na przykładzie zielonoświątkowców schemat można uogólnić.Reinterpretacja prawd chrześcijańskiej wiary dokonywana przez sekty i nowe ruchy religijne zależy od tego, co stoi w centrum ich nauczania.Przesunięcie akcentów, dokonane pod wpływem założycieli sekt i nowych ruchów religijnych powoduje przesunięcia we wszystkich działach prawd chrześcijańskiej wiary.Owocem tych przesunięć jest swoistego rodzaju interpretacja poszczególnych prawd chrześcijańskiej wiary, której specyfika zostanie ukazana w następnym rozdziale.PoprzedniI.OPIS SEKT I NOWYCH RUCHÓW RELIGIJNYCHSpis TreściNastępnyIII.PRÓBA OCENY NAUCZANIA SEKT I NOWYCH RUCHÓW RELIGIJNYCH W ŚWIETLE WYBRANYCH DZIAŁÓW KATOLICKIEJ TEOLOGIIPRZYPISY:[1]Zob.H.O b s t, Apostel und Propheten der Neuzeit, Berlin 1990.[2]Zob.S.A n n e t t, The Many Ways of Being: A Guide to Spiritual Groups and Growth Centres in Britain, London 1976; E.B a r k e r, Of Gods and Men: New Religious Movements in the West, Macon 1983; D.G.H i l l, Study of Mind Development Groups, Sects and Cults in Ontario, Toronto 1980; W.M a r t i n, The Kingdom of the Cults, Mineapolis 1985; H.M o s a t c h e, Practices and Beliefs of the Religious Cults and Human Potential Groups, New York 1983; B.E.R o c h f o r d, Hare Krishna in America, New Brunswick 1985; J.W i l l i a m s, The Locust Years: Four Years with the Moonies, London 1987; z polskich publikacji na uwagę zasługuje nowe wydanie pracy Z.P a w ł o w i c z a, Kościół i sekty w Polsce, Gdańsk 1995, oraz artykuł K.K a r s k i e g o, Protestanckie wspólnoty wolnokościelne, „Studia i Dokumenty Ekumeniczne” (1995) nr 1, 37-53.[3]Zob.G.J.M e l t o n, The Encyclopedia of American Religions, Detroit 1989; tenże, Encyclopedic Handbook of Cults in America, New York and London 1986.[4]Będziesz mógł żyć wiecznie w raju na ziemi, Selters 1984, 36.[5]Tamże, 38.[6]Tamże, 36.[7]Tamże, 40; por.Jehowa i Chrystus – niezrównani w przekazywaniu informacji, „Strażnica” (1991) nr 17, 16.[8]Czy wierzyć w Trójcę, Selters 1989, 5.[9]Tamże, 6.[10]Tamże, 7; zob.Czy pierwsi chrześcijanie nauczali, że Bóg jest Trójcą?, „Strażnica” (1991) nr 21, 19-23.[11]Tamże, 8-9.[12]Zob.tylko na stronach 8 i 9 aż po dwa razy wymienione są obie z tych encyklopedii.[13]Zbadanie dogmatu Trójcy (bez autora), bez miejsca i roku wydania) 5, 7, 11.Temat obrazu Boga u Badaczy Pisma Świętego został bardziej szczegółowo opracowany w: S.U f n i a r s k i, dz.cyt., 97-100.[14]Z.Ł y k o, „Ut unum sint” w perspektywie adwentystycznej, w: Perspektywy jedności, Opole 1996, 13-14.[15]Z.Ł y k o, Kościół Adwentystów Dnia Siódmego, Warszawa 1988, 87-88.Pozycja ta zawiera bibliografię polskiej i zagranicznej literatury wydawanej przez adwentystów na stronach 220-230.Z opracowań zob.Z.Ł y k o, Adwentyści, w: Encyklopedia katolicka, t.I, Lublin 1985, 114-117; H.O b s t, Siebenten Tags Adventisten, w: Lexikon der Sekten, Sondergruppen und Weltanschauungen, dz.cyt., 964-969; Z.P a w ł o w i c z, Kościół i sekty w Polsce, dz.cyt., 109-115.[16]Z.Ł y k o, Kościół Adwentystów Dnia Siódmego, dz.cyt., 91.[17]Zob.J.Ś l a c h e t k a, List, Poznań 1993, 1; Kościół Chrześcijan Dnia Sobotniego w Polsce, (bez autora), Bielsko-Biała (b.r.w.) 9-10; Zob [ Pobierz całość w formacie PDF ]